Siyahın Karası

Bölüm 33

"Bana bak..." diyerek susturdu Fikriye Hanım gelinini "Boşuna konuşma... Sen daha oğlumun yatağına bile giremedin. Gelip burada yok onu biliyorum yok bunu biliyorum diye bize ahkam kesme." Amina saçının telinden ayak ucuna kadar titrediğini hissetti bir an.

"Sizin hiç utanmanız, hiç ni oğlunuza saygınız yok." Dedi Amina iğrenerek. "Oğlunuzun ve benim özel hayatımla neden bu kadar ilgileniyorsunuz?"

"Senin özel hayatın inan beni ilgilendirmiyor. Şamil benim oğlum, evine sayende gelip gitmeye bilirim ama ben oğlumun her şeyini bilirim. Karısı ile neyi, kadar yaptığı buna dahil." Amina ile dişlerini sıkarak konuşuyordu. Amina hızla ayağa kalktı.

"Sizinle burada çene yarıştıracak değilim." Dedi kayınvalidesine.

"Anne lütfen" diyerek Aslı araya girmeye çalışsa da,

"Sen kes sesini..." diye bağırdı Fikriye, parmağını Amina'ya sallayarak "Herkes yerini bilecek... Bu Suriyeli defolup gidecek. Ben de ona evlar verecek göz var mı?"

"Neler oluyor burada?" diye sordu odaya giren Menekşe.

"Hala ben eve gitmek istiyorum." Dedi Amina.

"Bir dakika burada neler oluyor?" diye tekrar sordu Menekşe.

"Hala" diye söze başladı Aslı.

"Sana kes dedim Aslı. Ağzını bir daha açarsan sana sütümü helal etmem..." Aslı başını önüne eğdi susarak.

"Hala, benim için taksi çağırır mısın?" dedi Amina çaresizce.

"Abla bari sen söyle nele oldu?" diye Leyla ablasına sordu Menekşe.

"Yengemle Amina atıştılar. Önemli bir şey değildi, değil mi Amina? Yenge hadi sen de otur. Amina sen de... Ne bu gerginlik..." diye ortalığı sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Neler oluyor Amina?"

"Menekşe... Şamil bize ev aldıya sorun bu... Amina bu duruma bozuldu." Dedi Zerrin Hanım. "Aslında biliyormuş ama yine de bozuldu."

"Öyle mi Amina?" diye sordu Menekşe.

"Hala lütfen buradan gitmek istiyorum." Diye ısrar etti Amina. "Burada konuşulan konular bana göre değil." Menekşe çantasını aldı.

"Hadi gidelim kızım..." diyerek onu kapıya yönlendirdi.

"Menekşe gitmeseydiniz Amina..." diyerek Leyla onların gitmesine engel olmaya çalışıyordu.

"Abla bir daha sizlerle bir araya gelmem. Ailemizin yeni ferdi getir dedin getirdim. Sağolsun Şamil beni kırmadı. Ancak anlamıyorum Zerrin Hanım ve Zülal'in burada işi nedir?"

"Yengem davet etmiş... Ben de ikna edemedim."

"Yengem... Ben bu kadını hiçbir zaman anlamadım." Diyerek evden çıkan Amina'nın yanına gitti."Hadi kızım gidelim."

Araba giderlerken neler olduğu konusunda Amina'ya ısrar etse de konuşmamıştı. Zerrin Hanım'ın dediklerinin de doğru olduğunu kabul etmişti. Eve geldiklerinde Amina vedalaşıp eve girdi. Menekşe Halayı öylesine eve davet etti. Gerçekte istediği yalnız kalmaktı.

Eve girdiğinde evdekilere selam verip, odasına çıktı. Yalnız kalmaya ve düşünmeye ihtiyacı vardı. Odasına girdiğinde gözlerinde hapsettiği göz yaşları firar etti. Tamam, Fikriye Hanım kaynanasıydı. Elbette oğlu ile konuşacaktı. Sorun bu kadar özelini annesi de olsa konuşmaya hakkı yoktu. Amina ile ilişkilerinin boyutunu ondan nefret eden birine neden anlatırdı ki... Hem bu gibi konuları konuşmak dinen yasaktı da.

Uzun uzun ağladı. Ellerinin bomboş olduğu hissi içinde büyüyordu. Zülal'in o an ki bakışı geldi aklına. Onunla alay eder bakışı. Kendinden tiksindi. Midesi alt üst olmuştu. Banyoya girdi. İçi dışına çıktı. Sakinleşince elini yüzünü yıkarken odanın kapısının açıldığını duydu.