A Hot Night with You

Chapter 14

far from you- lt.cl

I am still in shocked that I didn't expect he would just nod his head and did not glanced on my side, there wasn't an ounce of pity on his eyes towards me. And it's hurt, there's a pang in my chest, and knowing that he will save me from humiliation in front of my comrades.
I felt neglected, even disappointed for myself.

I let out all the pain in my chest. Envy crept in my heart as I remembered his woman. They were happy. And I envied her, she is very important to him.

I collected all the memories we had, and it really gave a toll in my heart. There were just a little happy moments we had shared. And I don't even know if we will be okay and will get back together. I started to close my eyes and let my tears flow on my face. I did ruined myself but received nothing.

Napamulat ako ng marinig ang boses ni Rashid papalapit sa akin. Nasa detention room pa ako, at mamaya pa nila ako sisimulang i-interrogate. I was so sure confessing that I am part of the rebels againts the government. However, right now, I cannot tell them the whole truth- I have plas.

Ano ba ito'ng pinasok ko?

"Jem. . ."

Inangat ko ang paningin kay Rashid. I let out a small smile,"Ngayon na ba?"

Kahit nasasaktan, bakit nagagawa ko pang ngumiti?

"Can we talk? Mabilis lang naman." He said and smile.

I nodded as my response.

"Jem, hindi ko nagustuhan iyong ginawa mo kanina. Sabihin mo mamaya na ginawa mo lang iyon para sana maligtas ang kaibigan mo. Sabihin mo'ng hindi mo alam na parte siya ng mga rebelde. Sabihin mo'ng-"

"Stop! Kung pumunta ka lang rito para kumbinsihin ako, I'm sorry. Buo na desisyon ko, Rashid. I need to prove my conviction."

"Jem, nakikita mo naman na hindi naniniwala sa'yo si Bossing. Paano kung tuluyan ka na niyang hayaang makulong? Paano na mga tao'ng maiiwan na nagmamahal sayo?" malungkot na sambit niya.

"If it's the case, then so be it. I won't mind, Rashid. May kasalanan akong dapat pagbayaran." mahinahon kong tugon sa kaniya.

"Jem, please. I will gladly help you if you do what I say. Kapag nakulong ka hindi mo na maipapagtanggol ang sarili mo."

Umiling ako sa kaniya at sinserong ngumiti,"Sundalo ako, Rashid. At bilang isang sundalo, kailangan kong harapin ang lahat ng kasalanang nagawa ko."

Hindi na ito nakapagsalita ng dumating ang isa pa'ng sundalo. Inakay ako nito patungong interrogation room at pagkapasok ay pina-upo ako nito. Ilang minuto lang na paghihintay ko ay dumating na si Zandro. Agad na pumasok ito at walang emosyon na nakatingin sa akin.

He cleared his throat and sat in front of me. He, then, clasped his hand and put it above the table. His deadly aura makes my heart beat darn so fast.

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, kilala mo ba ang mga iyan, Sarhento?"

Nilapag nito ang iba't-ibang mga larawan sa lamesa. Agaw pansin ang larawang nasa pinaka unahan.

Si Apo Lakay.

"Sino siya?" turo nito sa unang litrato.

Huminga ako ng malalim,"Bago ko sabihin sa'yo lahat, kailangan ko ng buong hukbo mo. Hihingi na rin ako ng pabor bago ako mo ikulong."

Nag-iba ang ekspresyon ng mukha nito. Tumiim-bagang ito at kumuyom ang mga kamay.

"Bakit ba napakatigas ng ulo mo? Simpleng tanong hindi mo sinasagot ng maayos." inis nitong sambit.

Ngumisi ako,"Let's negotiate, Lieutenant Colonel. Mga alagad mo. . . sa impormasyon ko."

"Madali naman akong kausap, Sir." dagdag ko pa.

Napalingon ako sa labas at nakita ang nakaawang na mga bibig ng mga kaibigan niya. Canna is there too. Umiiling-iling pa sa akin. Alam kong nakabukas ang intercom kaya rinig na rinig nila ang usapan namin.

"Ano'ng paggagamitan mo sa kanila? What are your plans?" naiinis na niyang tugon sa sinabi ko.

"Bago ko sabihin, pumayag ka muna. Baka kasi hindi mo tuparin iyong pabor na hinihingi ko sa'yo." saad ko.

Hinilot nito ang sentido niya,"Fine. My team will aide you if what plans you have."

Napangiti ako," That's better. "

He dangerously look at me,"Talk!"

Ngumisi ako," What do you want to know?"

"Sino siya?" turo na naman nito sa litrato.

"Siya ang lider ng mga rebelde, si Apo Lakay."

"Nasaan ang kuta nila ngayon?"

Ngumisi ako,"Sa ilang linggo ko rito, wala na akong alam kung nasaan sila. Ang huling balita ko, hinahanap nila ako."

Mabilis kong nakuha ang atensiyon niya,"Bakit ka kumalas, kung alam mong delikado?"

"Nag-aalala ka ba, Sir?" i mocked him

"Stop beating around the bush. Just directly say what I have been asking you." naiinis na naman nitong saad.

"Kumalas ako kasi akala ko may babalikan pa ako rito. Pero, nabigo ako. Akala ko matatanggap pa niya ako," mariin ko itong tinitigan sa mga mata niya,"Akala ko may uuwian ako. Napapatanong nga ako sa sarili ko kung mahal niya ba talaga ako o hindi. Sayang naman kung hindi, di ba? Di naman siya lugi sa akin."

"Will you stop your games, Faustino?! Hindi ako nakikipagbiruan sayo! Ano ang mga nalalaman mo sa kanila?!" hinampas nito ang lamesa at sumigaw.

Napapikit pa ako sa lakas ng boses niya. Kinabahan tuloy ako ng sobra ngayon, sa talas ng mga mata nitong nakatingin sa akin. Talagang hindi siya nakikipagbiruan.

"A-ang alam ko lang. . .ka-kasapi sila sa organisasyon ni Santos. May malaki silang plantasyon sa Ilagan, sa tagong parte ng Ilagan. Iyon lang ang alam ko. . .w-wala na akong alam. . .wala na. . " natataranta kong saad.

Napayuko ako sa talim ng titig nito sa akin. Nakakatakot. Para bang kriminal na ako sa paningin niya. At isang biro ko pa ay papatayin niya na ako. Hindi ko namalayang namalisbis ang mga luha ko sa aking pisngi. Tuloy-tuloy hanggang sa napahikbi ako. Para akong pusa, takot na takot, nakayakap sa mga tuhod.

Nakakatakot ang mga tingin niya, para siyang demonyo sa paningin ko. Ito na naman iyong pakiramdam na hindi ko gusto maranasan. May mumunting boses na bumubulong sa mga tenga ko. Pagkatapos ay humahalinghing na ikinatakot ko ng sobra-sobra.

Umiling-iling ako ng ilang beses,"Tama na! Tama na! Tigilan mo na ako. . .ayoko sayo. . .tama na!" pagsisisigaw at pagwawala ko.

Lumalakas ang tinig nito sa tenga ko, paulit-ulit. Ang tinis ng boses nito na tumatawa na parang nahihibang. My sight became blurry as I covered my ears. Para akong nahihilo sa sakit ng tenga ko. Para akong basang sisiw na nakasiksik sa pader.

Naramdaman ko ang yakap ng isang tao, hindi ko na ito makita sa sobrang labo ng mga mata ko dahil sa luha. Ang mga tenga ko na parang sumasarado.

Bago ko pa maisara ang talukap ng aking mga mata, naaninag ko ang nag-aalalang mukha nina Canna at Rashid.

                                       <♡>