Bab 15- Team Building Part 4

4.5K 249 47
                                    

ENCIK Ziyaad membimbing aku ke starting point trail hiking ini. Dia hanya diam dan serius ketika membawa aku keluar dari hutan ini. Nampak sangat dia hafal selok belok trail hiking ni.

Sesekali dia berhenti dan menoleh ke arahku untuk memastikan aku masih membuntutinya.

Sesampainya diluar, tanpa sebarang bicara, dia hulurkan aku sebotol air. Aku teguk dengan penuh berhemah walaupun kalau boleh sekali dengan botol pun aku nak telan.

Encik Ziyaad duduk berbatu jauhnya daripada aku. Wajahnya masam mencuka. Apa pasal dia marah sangat ni ye?

"Terima kasih selamatkan saya." Aku cuba memecahkan suasana yang janggal antara kami berdua.

"Hmm." Hanya sepatah dijawab. Kakinya dilunjurkan sebelum ikatan rambutnya dilepaskan. Angin sepoi-sepoi bahasa mengibarkan rambut lurusnya. Anggun jelita macam perempuan!

"Macam mana encik boleh jumpa saya?"

Air minuman diteguk lama sebelum soalan aku dijawab olehnya.

"Zahra perasaan kau tak ada kat belakang. Aku minta dia teruskan perjalanan dan aku diam kat situ tunggu kau. Lama aku tunggu kau tak datang-datang, aku patah balik." Riak wajahnya kembali tenang, maybe sebab dah sejuk kena tiup angin bukit kut.

"Tiba-tiba aku dengar suara kau. Aku ikut lah sumber suara tu sampai aku jumpa kau tengah berlari kejar sesuatu. Aku dah jerit suruh kau berhenti tapi kau macam tak dengar panggilan aku."

Tapi memang aku tak ada dengar suara siapa-siapa pun waktu aku kejar 'sesuatu' tu.

"Sampai la kau terduduk tutup telinga kau. Dah banyak kali aku panggil kau tapi kau tetap ulang baca Surah Kursi dan ulang sebut Allah. Sampai la aku rentap tangan kau baru kau sedar."

And the rest is history.

"Kau kalau tak sayang diri kau, cuba lah fikirkan tentang orang-orang sekelililng yang sayang kau. Mesti dioarang sedih kalau kau sesat dalam hutan? Macam mana kalau sampai sudah tak ada siapa jumpa kau? Terkubur tak bertanda lah kau dalam hutan tu." Walaupun riak wajahnya tetap tenang, terbias rasa tak puas hati dalam renungan matanya.

"Aku dah pesan kan awal-awal tadi jangan lalai, pastikan jangan terpisah dengan teammate."

"Kau tahu tak macam mana gugurnya jantung aku bila kau hilang tadi??" Nadanya masih lembut tapi sedikit tegas.

"Bos lah salah! Saya dah cakap saya tak suka hiking." Aku sengaja cari fasal. Rasa goyah bila dia prihatin macamni.

Encik Ziyaad hanya diam.

"Kalau jadi apa-apa dekat kau.. Aku takkan maafkan diri aku, Feeya."

Giliran aku pula yang terdiam.

"Tak apalah bos, benda dah nak jadi."

"Hmm."

Kami berdua diam melayan tiupan angin. Disebabkan aku masih trauma dengan kejadian sebentar tadi, Encik Ziyaad akan temankan aku dekat sini sampai lah kumpulan lain turun semula.

"Tadi dalam van, kenapa kau nangis?" Soalnya tiba-tiba.

"Adalah."

"Taknak cerita, aku tinggal kau sorang-sorang dekat sini."

"Ish dah mari dah angin ugut dia. Yalah yalahhhh." Aku mengalah.

"Saya tak boleh nak sambung impian saya."

"Apa impian kau? Kahwin ke?"

"Ishh taklahh. Saya mana ada calonn."

"Alah kau gi lah ngorat bapak "budak" yang kau kejar tadi tu. Ziyaad emngusik.Tapi aku tak rasa macam nak ketawa..

Perfectly Imperfect [C]Where stories live. Discover now