Kilitli Kalp

29.Bölüm/Arkadaşım

Slm!

Bir haftadır yoktum biliyorsunuz her öğrencinin kâbusu olan sınavlar . Bu bir haftada kitap yazmayı özledim ya.

Neyse,

Keyifli okumalar....

(Sonradan eklenen not: Bölümün yarısı silindiği için tekrar yazıldı bu yüzden o yarısı biraz değişti. Tekrar okuyan olursa haberi olsun.)
---

"Peki senin benim hakkımdaki düşüncelerin ne?" Diye sorduğumda duraksadı. Sanki bir şey diyecek de söyleyemiyormuş gibiydi.

"Beni gerçekten güldürebilen tek varlıksın..."

"Yani beni şaklaban olarak mı görüyorsun?" Dedim şaşkınlıkla. Ne demek ben tek güldürebiliyorum? Palyaço muyum ben aq.

"Kızım sen salak mısın?" Dedi gözlerini devirerek. "Niye seni şaklaban olarak göreyim?"

"Dedin ya beni tek sen güldürebiliyorsun." Dediğimde bir kez daha göz devirdi ve önüne dönüp başını iki yana salladı. "Ne? Yanlış bir şey mi söyledim?"

"Yok sen yanlış bir şey söylemedin,benim salaklığım. Hem ben normalde de gülüyorum öylesine söyledim zaten." Dedi.

Abi bir bok anladıysam ne olayım!

Telefonum zil sesini duyduğumda çantamda ki telefonumu çıkardım. Annem arıyordu. Ne çabuk geldiler ya!

"Efendim anne?"

"Kızım nerdesin sen? Kaan evde tek Duru nerde diyorum bilmiyorum diyor. Niye seninle gelmesine izin vermedin?"

"Öncelikle bir nefes al anne. Sadece hava almak için dışarı çıktım biraz ve tek değilim arkadaşım var yanımda."

"Kızım hava almaya niye dışarı çıkıyorsun evin bahçesi yok mu ne gerek vardı da dışarı çıkıyorsun akşam akşam,hem kim bu arkadaşın?"

"Sınıftan bir arkadaşım anne. Neyse bir taksiye atlar gelirim birazdan merak etme. Hadi öptüm."

"Dikkat et kendine."

Telefonu tekrar çantamın içine koydun ve geriye yaslanıp ofladım. "Eski ailemle birlikteyken en azından dışarda istediğim gibi dolaşabiliyordum. Şimdi ise evin dışına adım atamıyorum."

"Biraz da onların gözünden bak bence. Seni yeni bulmuşken tekrar kaybetmek istemiyorlar bu yüzden habire yanındalar,bu sana ne kadar değer verdiklerini gösterir... Bana yapılmadığı gibi." Dediğinde denize bakan gözlerim onunkileri buldu.

"Bence yanılıyorsun. İllaki sana değer veren birileri vardır,ha sen yok diyorsan demek ki hissedememişsin." Dediğimde sustu.

"Hissetmek nasıl oluyor ki?" Saf haline hafifçe kıkırdadım. "Tamam sormadım say." Dedi ayağa kalkarken. Bende ardından ayağa kalktım.

"Birinin sana değer verdiğini onun yanındayken kendini iyi hissettiğinde anlarsın,sana olan tavırlarından anlarsın." Dedim ve bankın üstündeki çantamı da koluma astım. "Ve birinin sana değer vermesi için senin de ona değer vermen gerekir, arkadaşım."

Arkamı dönüp yürümeye başladığımda arkamdan söylediğim kelimeyi tekrar ediyordu. “Arkadaşım.” Onunla arkadaş olmak doğru bir şey mi bilmiyorum ama ben olmak istiyordum. Çünkü çok yalnızdı ve bu yalnızlık onun boşlukta kalmasına sebep oluyordu.

Yanımda bire hareketlilik hissettiğimde sağıma döndüm. "İlerde arabam var daha hızlı gidersin." Diyen Savaşı başımı sallayarak onayladım.