Kilitli Kalp

42.Bölüm/Abi-kardeş oyunu

Keyifli okumalar diliyorum<333

---

"Anneee! Deniz abim kolumdaki sargıya yazı yazıyor!" Diye bağırdığımda annem mutfaktan konuştu.

"Ne olmuş kızım yazsın işte.  Bırak çocuktur anlamaz." Dediğinde ben gülerken Deniz abim homurdanıyordu.

"Çocukmuş. On sekiz yaşındayım ben, reşitim ben bir kere!" Dediğinde tuttuğu kolumu elinden kurtardım.

"Kolum alçıda değil ki yazı yazıyorsun ya sargıda bu sargıda!" Dediğimde gözlerini devirerek kolumu tekrar tuttu ve elindeki keçeli kalem ile yazı yazmaya devam etti.

Yazdığı şeyler ise 'Ben bir gerizekalıyım.' 'Eziğim.' 'Duru sabunu.' ve garip garip çizimlerdi. O çizdikçe benim iyice sinirlerim tepeme çıkıyordu.

"Rahat dur. Sanat yapıyoruz şurada." Deyip ardından komik suratlar çizmeye başladı.

"Seninki sanatsa Picasso'nunki ne merak ediyorum." Dedim alayla.

"Picasso benim yanımda çerez kalır kızım." Dedikten sonra kalemin kapağını kapattı ve yaptığı şaheseri övmeye başladı.

"Müq oldu lan! Leonardo Dicaprio görse benden ders almak için yalvarır." Dediklerine göz devirip kolumu elinden kurtardım.

"İyi ki görmemiş." Diye homurdanıp ayağa kalktım. O da hemen ardımdan kalkıp sağlam olan kolumdan tuttu. "Hop hop nereye? Daha senin bu şaheserle fotoğraf çekinmen gerekiyor." Deyip telefonunu çıkardığında gözlerimi şokla açtım.

"Sakın!" Deyip hızla koşmaya başladığımda bağırarak peşimden geliyordu.

"Gel buraya! Çektiğim fotoğrafları Instagram'a koyacağım!" Dediğinde daha hızlı koşmaya başladım. Yukarı Batu abimin odasına doğru çıkmaya başladım.

Beni kurtarsa kurtarsa Batu abim kurtarırdı.

Odasının önüne geldiğimde kapıyı dan diye açıp içeri girdim ve arkamdan kapatarak kapıyı kilitledim. Nefes nefese önüme döndüğümde abimin çalışma masasında test çözerken bana şaşkınlıkla baktığını gördüm.

"Birazcık burda durmam sıkıntı olur mu abicim?" Dedim şirince gülümseyerek.  Şaşkınlıktan çıkıp kaşlarını çatarak ayağa kalktıktan sonra bana doğru yürümeye başladı.

"Neler oluyor? Deniz neden deli danalar gibi bağırıyor?" Diye ciddi bir şekilde sorduğunda gülesim geldi ama kendimi tuttum. Her ki test çözdüğünde ya da sınava girdiğinde böyle ciddi oluyordu.

Kolumu kaldırıp gösterdiğimde ciddi ifadesi gitmiş yerine kahkahalarla gülen bir Batu gelmişti. "Gülme! Deniz abim bu kolla fotoğrafımı çekecekmiş. Bende ondan kaçıyor..." Lafım kapının art arda çalınması ile bölündü.

"Duru! Aç şu kapıyı, çekeceğim o fotoğrafı." Diye kapıya vurmaya devam ediyordu.

"Tamam. Ben hallederim." Deyip kapıya doğru yürüdüğünde rahat bir nefes verip kapıya doğru döndüm ama oraya gitmedim. Neme  lazım belki kapıdan sıvışıp girerdi o Kara Deniz!

Batu abim kapıyı açıp elini kapının pervazına yasladı ve Deniz abimle konuşmaya başladı. "Hadi işine Deniz. Kardeşim ile uğraşmayı bırak." Dediğinde Deniz abim kaşlarını çatıp görebildiği kadar benim tarafa baktı.

"Ne demek senin kardeşin! Benim de kardeşim o. Hem kardeşimle oyun oynamak yasak mı sanane, ne karışıyorsun?" Dediğinde hafifçe kıkırdadım.