Kilitli Kalp

31.Bölüm/Özür dilerim

Slm!

Bayramda da 31. Bölüme denk gelmek nasıl bir şey anlatamam size sjjsbsjskaksnxnhshsh.

Her neyse yarın ki Ramazan bayramınız hayırlı olsun umarım güzel geçer,keyifli okumalar...

O güzel yorumlarınızı (!) ve oylarınızı merakla bekliyorum :)

------

"Sus benimle konuşma Tuna!" Hâlâ inanamıyordum. Resmen benden habersiz sevgili olmuşlardı.

"Kızım saçmalama,bu sebepten benimle küsemezsin!" Dedi Tuna arkamdan yürürken isyan ederek. Onunla konuşmayı kesip yürümeye devam ettim, hızla önüme geçip yolumu kesince durmak zorunda kaldım.

"Bak,zaten daha yeni oldu anlatacak fırsat bulamadım. Sen söyle bunca derdinin arasında bir de sana bunu mu anlatmalıydım?" Söylediklerinde haklıydı ama yine de onunla konuşmamaya devam ettim.

Ne güzel çöpçatanlık yapacaktım ama onlar! Daha ben elimi atmadan dünden hazır gibi hemen sevgili olmuşlardı. O Zeynep'e de göstereceğim,o kadar onunla konuştuk ettik hiç bana da söylemiyor.

Şuan içimdeki görümce çıkmak için can atıyordu. Zeynep'e görümce nasıl olurmuş göstereceğim.

"Sen git Zeynep'in ile buluşmaya ne de olsa ben şuan ölen annemin aslında ölmediğini öğrenmedim, şuan berbat bir durumda değilim, kafam dolu değil,kendimi öldürmek istemiyorum." Tuna cümlelerimi gözlerini devirerek dinlerken son söylediğim şeyle gözlerini şokla açtı.

"Sakın. Sakın öyle bir şey yapmıyorsun." Dediğinde omuz silkip yürümeye devam ettim. "Beni önemsiyormuşsun gibi davranma gerek yok Tuna." Dediğimde sinirli bakışlarını yanımda hissettim.

"Saçmalıyorsun şuan, nasıl önemsemem seni? Benim hayatımdaki yerini çok iyi biliyorsun!" Bu sefer de o bana kızıyordu ama daha sinirli bir şekilde.

"O yüzden mi beni bırakıp onunla buluşmaya gidecektin!" Diye bağırıp durduğumda o da durdu.

"Akşam onunla buluşacaktık,yani seni şuan yanlız bırakmayacaktım ki zaten öyle bir şeyi asla yapmam." Deyince gelen suçluluk hissini geri itip önümüzden geçen taksiyi durdurdum. Tuna'ya dönüp son kez ona baktım.

"Ben belki yine bütün gece yanımda kalır beni korursun sanmıştım ama sanırım bencillik ettim. Özür dilerim." Daha sonra arkamı dönüp taksiye bindim kapıyı kapatıp adama döndüm.

"Sen düz sür ben tarif edeceğim abi." Dediğimde adam sürmeye devam ederken Tuna'nın bakışlarını arkamızda hissedebiliyordum.

Ondan ilk defa gerçek anlamda özür dilemiştim, çünkü bencillik ettiğimi düşünüyorum. Onun da hakkı vardı gezmeye, eğlenmeye aksine benim artık ondan değil gerçek ailemden yardım istemem gerekiyordu.

°°°

Çıkış zilinin çalmasını beklerken sabırsızdım. Bir an önce çıkmalarını bekliyordum. Batu abimin arabasının önünde bekliyor okuldan çıkmalarını bekliyordum.

Çoğu kişi çıkarken onları hâlâ göremiyordum ama sonlara doğru çıktıklarında onları görebilmiştim. Batu abim arabasına doğru yürürken beni görünce kaşları çatıldı ve bana doğru hızla yürümeye başladığında yanında olan bizimkiler de beni farketmişti.

Abim bana doğru gelirken daha fazla olduğum yerde durmayı bırakıp koşarak bende ona doğru gidip kollarımı beline sardım. Önce afallayıp şaşırsa da kendine gelip kollarını bana sıkıca sarıldı. "Senin burda ne işin var Küçük?" Diye sorduğunda başımı kaldırıp çenemi göğsüne yasladım.