Kilitli Kalp

15.Bölüm/Dahiyane fikir

Bölümü @kelebekizdiyebirii 'ne ithaf ediyorum ve bölümlere oy verdiği için kendisine çok teşekkür ediyorum.

Ve yeni bölüme geçiyorum...

Keyifli okumalar<3

---

Gözlerime vuran beyaz ışıkla gözlerimi biraz daha yumdum. Allah'ım yarabbim sana geliyorum! Aksakallı dede mi o?

Rahmetliyi nasıl bilirdiniz?

Bir anda tek gözüm tanımadığım biri tarafından açılınca hızla doğruldum. "Ne oluyor lan! Naptınız bana! Böbreklerimi almadınız değil mi daha çok gencim ben!" Dedim bağırarak bir andan da eksik bir tarafım varmı diye kontrol ediyordum.

Karşımdaki beyaz önlüklü genç adam bana şaşkınlıkla bakıyordu. "Sakin. Sadece bayıldın mı uyuyor musun anlamaya çalışıyordum,ben doktorum böbreklerini falan da almadık herhalde sen çok fazla organ mafyası filmi izliyorsun." Dediğinde rahat bir nefes vererek tekrar uzandım.

Kapının bir anda açılması ile oraya döndük. Abilerim ve annem ile babam içeri tek tek girmişti. "Abicim! Ne oldu neden bağırdın?" Diyerek yanıma geldi Batu abim. "Kızım! İyisin değil mi? Bir yerin ağrıyor mu?" Dedi annemde diğer yanıma gelerek.

"İyiyim iyiyim yine benden kurtulamadınız." Dedim sırıtarak. "O nasıl söz kızım Allah korusun." Dedi annem ve başımı okşadı. O sırada başımdaki sargıyı yeni fark ettim. Doğru ya! En son biri başıma sert bir sopa vurmuştu daha doğrusu ben önüne atlamıştım.

"Sargısı yapıldı, çok büyük bir sorun yok kafasında, sadece sertçe çarptığı için biraz kanamış serumu bitsin taburcu olabilirsiniz, eve gidince de iki gün dinlensin sonra tekrar gelsin sargıyı çıkarırız. Geçmiş olsun." Dedi genç doktor ve odadan çıktı.

"Biz sizi kızın yanına onu kavgalara sokun diye gönderiyoruz değil mi oğlum?" Dedi babam abilerime. Üçü de suçlu gibi aynı anda başlarını eğdiler. "Özür dileriz baba,onu koruyamadık." Dedi Çağan abim.

"Ya daha kötü bir şey olsaydı! Ya kardeşiniz  daha kötü yaralansaydı! O zaman da böyle özür dileyebilecek miydiniz!" Dedi babam yüksek sesle.

Bu duruma daha fazla dayanamayıp araya girdim. "Baba." Dediğim an gözleri hızla beni buldu. "Onların bir suçu yok,ben ısrar ettim onlarla olmak için, yaralanma olayı da aniden oldu Batu abime birisi arkasından sopayla vuracakken durdurayım derken sopa başıma sertçe çarptı. Yani onların suçu yok,zaten kavga benim yüzümden çıktı." Dedim bende başımı öne eğerek.

"Nasıl yani? Ne demek senin yüzünden çıktı,biri sana bir şey mi yaptı." Dedi babam. Hızla başımı iki yana salladım. "Hayır öyle bir şey değil,sadece bir arkadaşla tartışmıştık abimler de ona sinirlenip kavga ettiler işte her neyse! Onlara kızma kızacak isen bana kız onlar suçlu değil tek yaptıkları beni korumaktı." Dediğimde babam gelip bana sarıldı. "Sana hiç kızabilir miyim? Sen benim bir tanemsin. Peki dediğin gibi olsun kimseye kızmayacağım,serumun da bitmiş zaten ben gidip doktoru çağırayım." Dedi ve odadan çıktı.

"Bebeğim, gerçekten iyisin değil mi? Canın acımıyor?" Annem geldiğinden beri endişeliydi ve bu endişesi hala devam ediyordu. "Annecim,iyiyim sadece biraz başım ağrıyor o da normal yani başıma sopa yedim." Dediğimde başını salladı.

O sırada aklıma Tuna geldi,acaba şuan ne yapıyordu,ben burda hastane yataklarında yatarken o hâlâ çalışıyor muydu acaba? Batu abime dönüp,"Telefonum nerde?" Diye sorunca cebinden telefonumu çıkardı. Hızla elinden alıp tuş kilidini açtım.

"Görüyor musun Çağan,babam bize bağırıyor çağırıyor kızına gelince muma dönüyor ben böyle baba görmedim yav haksızlık bu." Diyen Deniz abim ile ona döndüm. "Acaba en küçüğünüz ben olduğum için olabilir mi? Ayrıca kıskanma çalış senin de olur." Dediğimde Deniz abim hariç hepsi güldü.