GEÇMİŞİN İZİ

104. Bölüm: TEŞKİLAT SAVCISI

Güldü, alayla güldü. Gülerken bi' Taylor'a bi' dayıma baktı. "Ulan harbiden haberi yok," dedi Türkçe konuşarak. "Tamam bizimle arasına mesafe koyar dedim de bu kadarını ben bile tahmin etmemiştim."

"NE SAÇMALIYORSUN SEN?!" Dedim, adeta kükreyerek.

"BATIYORUZ!" Diye bağırdı, hiddetle. Kaşlarımı hızla çattım. "KOCAN SANKİ HİÇBİR SİKİ O YAPMIYORMUŞ GİBİ KÖPEKLERİNİ ÜZERİMİZE SALDIRTIYOR! BATIYORUZ VE SENİN HABERİN BİLE YOK!"

Hızla dayıma baktım. Sesli bir nefes verdi. "Ne?" Dedim, şaşkınca.

"Şaşırma bence," dedi Gregor, alayla. Babasına baktı. "Sana söyledim baba! O herifi Nora'nın karşısına çıkarırsan Nora Sena'ya dönüşür ve tekrar yok olmaya hazırlanan biri olur demiştim! Şimdi otur ve Nora'nın nasıl Sena'ya dönüştüğünü ve nasıl tekrar o adama yenildiğini izle! BU SENİN ESERİN ÇÜNKÜ!"

"YETER GREGOR!" Diye bağırdı Taylor, hiddetle. "Nora hakkında konuşurken dilinin kemiği olsun! Öfkeni anlıyorum ama sözlerine dikkat et!"

"DOĞRULARI SÖYLÜYORUM TAYLOR!"

Taylor öfkeyle Gregor'un suratına yumruk atacağı sırada yumruğunu tek elimle kavrayıp tuttum. "Sakin olsana," dedim, sert sesimle.

Sertçe nefesini verdi. Yumruğunu bırakıp dayıma döndüm. "Emir'in yaptırdığına emin misin?"

Gregor güldü. "Bence hiç nefesinizi boşa yormayın."

Toplantı odasından çıkıp kapıyı sertçe kapattı. Ona öfkelenmedim çünkü kuzenimin öfkelenince gözü hiçkimseyi görmezdi, ağzından çıkanları kulakları duymazdı bunu biliyordum o yüzden Gregor öfkeliyken onu pek taktığımı söyleyemeyeceğim.

Ben olaylardan nasıl bu kadar geri durmuştum? Dayım batıyor ve ben bunu yeni öğreniyordum, Gregor'un öfkesini anlıyordum... Bu süreçte Emir'in yanında olmuştum evet ama işleri de salmıştım. Emir bana iyi mi geliyordu kötü mü anlamıyordum.

İkisine de kısa bir bakış attım. "Emir'in yaptırdığına emin misiniz?"

"Eminiz, onun ortakları birlik olup bize karşı geliyor." Dedi dayım, ciddiyetle.

Sesli bir nefes verip Taylor'a baktım. "Dayım söylemez, Gregor zaten söylemez... Peki sen Taylor? Sen neden bana haber vermiyorsun?"

"Onca derdinin arasında senin derdine dert ekleyemiyorum ben kusura bakma." Dedi, ciddiyetle.

"Bunun bana söylenmesi gerekiyordu!" Sertçe dayıma baktım. "Benim sana olan kızgınlığım bu yüzden. Sürekli benden habersiz bir şeyler yapma peşindesin dayı! Neden?"

"Kocan ve bizi aynı anda idare edemezsin Nora." Dedi dayım. "Sen süper kahraman değilsin yeğenim."

Dayıma yaklaştım. "Dayı ben sizin yanınızdayım, kocamın da, sizin de yanınızdayım. Ben bu hale nasıl geldim söylesene." Dedim, kendimi göstererek.

Tebessüm etti. "Emin ol biz olmasaydık da sen şu an bu halde böyle güçlüydün."

Kafamı iki yana salladım. "Beni ayağa kaldıran sizlersiniz, sen benim dayımsın. Ben size minnet duyduğum için yanınızda değilim. Ben sizi sevdiğim için yanınızdayım ve olmaya da devam edeceğim. Senden rica ediyorum bundan sonra bana her şeyi söyle." Kafasını olumluca salladı. Tebessüm ettim. "Sağ ol."