Craving the Thorns (Monforte Series #1) (COMPLETED)

Kabanata 15

Court

"Dito na." sabi ko kay Flame.

Hindi ako makapaniwalang nangyayari ito ngayon. We were together. Pagkatapos ng mga sinabi niya, nagpahanda siya ng mga pagkain para sa'kin. He watched me eat. Hindi naman ako tumanggi dahil simula kaninang umaga ay wala pa akong kain.

I don't believe him. Hindi ako naniniwala sa mga sinabi niya. Iniisip kong baka lasing lang siya kaya niya nasabi ang mga 'yon pero hindi naman 'yon mangyayari. Himala lang kaya mangyayari 'yon, hindi dahil sa gusto niya.

Hinatid niya ako diretso dito sa hospital nang sinabi kong aalis na ako. But I told him that I need to visit Lola Ruse before I go home... and now, we're here. I told him not to drop me off anymore but he still insisted. Tiningnan ko siya, nagtaas siya ng kilay at bahagyang kinagat ang labi.

He pulled over. Napatingin ako sa braso niyang mariin na nakahawak sa manibela. He's now wearing his long sleeves neater. Ngunit ang dibdib niya, kita ko pa rin. His hair is still disheveled but unlike before... it is a bit tamer now. Okay lang naman dahil kahit ano namang porma niya, ang genes ng mga Monforte ay nasa kaniya.

"Put on your coat, baby. Don't unbutton. You might flash some nurse on duty." sabi niya.

Inirapan ko siya. "Alam ko, bakit ko naman gagawin 'yon?"

"I told you to wear my long sleeves just for now but you refused."

"At anong susuotin mo? Itong bra ko?"

He laughed. He threw his head back as he laughs. Napaawang tuloy ang labi ko nang makitang... ganito pala siya kagwapong tumawa. It's adorable. I bit my lower lip.

"No, baby. I'll just drive home, topless," he said while he's grinning.

"Ang yabang mo." sabi ko at inalis na ang seatbelt.

Ngumuso siya. "Gusto mo ba 'kong sumama sa'yo?"

Kumunot ang noo ko sa kaniya. "Bakit pa? You should go home. You're drunk. Kung anu-anong sinasabi mo kanina pa."

His lips twisted. "I'm sure, I'm gonna remember everything tomorrow. I know I will never regret anything."

Bumuntong hininga ako at lumabas na ng pintuan. I heard him groan inside the car.

"I can open the car's door for you." sabi niya na narinig ko.

Hindi ko na siya pinansin at dumiretso na lang papasok ng hospital.

What is he talking about? Kayang-kaya ko naman gawin, bakit ko pa iaasa sa kaniya.

Napailing ako. I can't believe on the things that had happened tonight. Hindi rin ako sanay na... ganito tratuhin ni Flame pagkatapos kong sabihin na... pumayag si Simon na maging girlfriend ako ng iba. I suddenly remembered how enthusiastic he is when we talked about Simon on the cafe. Nang bigla siyang mag-conclude na mas mahalaga naman ang pag-aaral ko kaysa kay Simon.

Napailing ako at dumiretso sa room kung nasaan si Lola. I don't even wanna think about it now. Hindi ko pa ma-proseso hanggang ngayon ang mga nangyayari. I'm just thankful that we didn't do anything deeper other than kissing. Because I'm not sure if I'm ready to do it... with him.

Pagkapasok ko ng kwarto, bumungad lang sa'kin si Lola Ruse. Tahimik lang ang paligid dahil mukhang walang bisita. Tiningnan ko ang relo at baka nga umuwi muna si Simon para makapagpahinga sa bahay. Lola Ruse is still resting. Napabuntong hininga ako at lalapit na sana sa kaniya nang makarinig ako ng ingay na nagmumula sa banyo.

It was a voice of a man and a woman. Like... they're kind of catching their breaths.

Napalunok ako at biglang kinabahan. There's some conclusions running around my mind but I tried so hard not to entertain. Pero parang... may naiisip na ako. Habang papalapit ako ng papalapit sa pintuan, unti-unti ko ring nakikilala ang mga boses na 'yon. At habang nakikilala ko, bumubuhos na ang luha ko.