Craving the Thorns (Monforte Series #1) (COMPLETED)

Kabanata 25

Umaalingasaw

Matagal bago 'yon natapos. I had to push him away just for us to stop making a scene, lalo na't dumadating na rin ang ibang tao sa parking lot. Kaya kahit parang... ayaw ko pa, I have the conciousness to stop ourselves.

He licked his lips and leaned toward me once again. His eyes were drunk with my kisses that it looked sleepy and devilish. His smirk didn't leave his lips. Tinitigan niya pa ang labi ko at sibukang atakihin muli 'yon na pinigilan ko kaagad.

Hinihingal pa ako dahil sa kung anong klaseng nararamdaman ko sa sarili. I still feel some electricity on my inside but I tried to wash it away. Iniwas ko ang mukha niya sa mukha ko kaya natawa siya habang hawak ko ang pisngi niya. Nakaramdam ako ng pagkakagulat dahil sa ginawa ko. I thought he's gonna be mad at me by touching his face, but he didn't. He laughed hard, actually.

Hindi ko maintindihan kung anong pakiramdam 'yon pero... parang isang tropeyo para sa'kin na... mahawakan ang mukha niya.

"Stop. Dumadami na ang tao." I said quietly.

He bit his lower lip. He held my hand as I tried to push his face. Nang mahuli niya 'yon, tinigil niya ang kamay ko sa pisngi niya at hinalikan 'yon. Napatitig ako sa kaniya. He's so cute as he does that. Pakiramdam ko, ibang-iba ito sa nakikita ko sa kaniya noon.

He looks like a devil from afar. Malayong-malayo sa lalaking nilalambing ako ngayon. The first time I saw him, he looks... distant. He looks untouchable. Katulad ng mga lalaking matagumpay sa buhay, na pinapangarap lamang ng mga taong nasa ilalim. Not because of the money, but just how they were. Parang mga diyos, parang... imposibleng mapasaiyo.

Kaya kapag napasaiyo, parang isang tropeyo.

The rose inside me bloomed. With grace, with hope... and with love.

Ni hindi ko pinangarap na mapasakanya dahil alam ko naman sa sarili kong... masyadong malabo. Pero ito siya ngayon, hinahalikan ang palad ko kahit hindi ako nagmakaawa. Kahit hindi ko sinunod ang gusto niyang maghalikan kami. He did stop because I want to stop. He kissed my hand because he respects it but he still can't contain himself.

"They can't pretend they don't kiss girls." bulong niya sa palad ko.

Pinandilatan ko siya. "People can kiss in private, hindi dito sa parking lot!"

Kinurot niya ang pisngi ko bago niya 'yon hinalikan. Dahil doon, natigil tuloy ako sa pagtalak. Kung hindi ko siya inilayo sa sarili ko, mahahalikan na niya ang leeg ko! Hinampas ko ang braso niya kaya natawa siya lalo. He threw his head back as he laughs. Hinawakan niya ang braso niya at kunwaring nawawalan ng balanse dahil sa hampas ko.

"Aray naman, baby."

Uminit ang pisngi ko. Inirapan ko na siya kahit na kabaliktaran 'yon ng nararamdaman ko. I was about to threw words out of my mouth when I felt someone staring at us from the distance. With my instinct, nilingon ko 'yon pero bigla itong nagtago. Lalaki. Medyo kinabahan ako dahil baka photographer at nakuhanan kami. Ako pa naman ang nakatalikod at si Flame ang nakaharap.

I saw a glimpse of a blue shirt when he hid. Hindi ko nga lang makumpirma kung totoong photographer nga dahil... parang kilala ko ang katawan. And he's not holding a camera. O baka mabilis lang naibaba?

Nawala lang sa isip ko ang lahat nang buksan ni Flame ang pintuan ng sasakyan. He's smiling at me. Nawala lahat sa isip ko nang hampasin ko siya ulit dahil pakiramdam ko, masyado siyang masaya sa amin.

Umiling ako. Pumasok na sasakyan at hinintay siya. Nang umandar na ang sasakyan, akala ko magiging tahimik kaming dalawa. Halos pigilan ko ang ngiti ko nang tumikhim siya.