Chapter 37

293 11 0
                                    

Chapter 37:

Revi's POV:

I can't help but to wonder how me and Yñigo got here. Him, totally and undeniably inlove with me and me who's obviously honored and very willing to reciprocate his feelings.

I mean, me and him put into a single sentence is reason enough not to go anywhere further than that. From the time I got here, it was made clear to me by him ― that we can't be anything but enemies. I thought we were going to spend our lives hating each other while we're breathing the same air. But now, it seems like we can't even stand not being together most of the time. How mushy, I know ...

Napamulat ako napangiti nang maalala kung anong araw ngayon. Kahit pa puyat ako dahil sa pagtelebabad namin ni Yñigo ay pakiramdam ko napakasarap ng tinulog ko.

Agad kong kinuha ang phone ko at mas lalong napangiti nang makita ang kauna-unahang text mula sakanya.

From: Yñigo

Happy first. See u at school.

Napangiti ako. Today's February 14 and it's our first monthsary. Yes, I know. Hindi ko alam na isang buwan na pala simula nung maging steady kami kung hindi pa niya ipinaalala sakin kagabi ay hindi ko malalaman. Kaya pala tanong siya ng tanong kung wala ba akong naaalala na importanteng okasyon. Yun pala ang tinutukoy niya ...

I even laughed at him after he said that it's our first monthsary. Who would have thought that Yñigo's not like the other guys who doesn't care about the dates on the calendar? Special occasions that should be remembered. He's nothing like that. I shook my head remembering my reaction when he brought that topic up.

"Seryoso? Valentine's Day talaga? Meron pa ba tayong ikakacheesy nito?"

"Kunyare ka pa, baka nga tinaon mong 14 ako sagutin. Sabagay pabor sakin para makatipid ako." Pang-asar na sagot niya sakin.

Napailing na lang ako sa naalala ko. Tumayo na ako at naghanda para sa school. Nang makaligo at makapagbihis na ako ay kinuha ko muna ang bag ko bago bumaba at dumiretso sa kusina.

"Good morning!" I greeted everyone on the table and stopped when I noticed Ate Reah's seat was empty.

Hanggang ngayon, hindi pa rin ako sanay na hindi na namin siya kasama dito sa bahay. May iba na siyang bahay na tinitirahan at hindi na kami ang pamilya niya dahil gagawa na siya ng sariling pamilya. Well, hindi muna ngayon since nasa honeymoon palang sila but I know, soon magkakaroon na ng little Tyron's at little Reah's sila ate at may tatawag na sakin na tita. Ugh! 16 and already an auntie.

"Someone's excited. Mukhang magkakaroon ng date ang bunso ko ah?" Ngumiti lang ako kay Papa at hinalikan siya sa pisngi.

"Date? She's not going on a date without her letting us meet the boy she's having date with, first." Kuya Rob interjects.

Woops, sorry Kuya Rob! You're a month late for your objection.

"Date date! Paluin kita sa pwet e! Wag ka munang magboyfriend Revi Nathalie Mañago ha! Baka maunahan na naman kami mag-asawa. Tsk!"

"Wala namang gustong umasawa sayo no! Dream on!" I said and stuck my tongue out to Kuya Rain, na ginawa rin niya pabalik. Napailing na lang ako. How immature ...

Naupo ako sa upuan ko at sakto namang pumasok si Mama sa dining room mula sa kitchen. May dala siyang plato ng omelette at nakangiti.

"Good morning! You're just in time for breakfast." Hinalikan ako ni Mama sa ulo at niyakap ko naman siya sa bewang.

Not for RejectionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon