limbo | minsung

7

''Aman tanrım! Yüzüne ne oldu hyung?''

Hyunjin daha yanıma bile gelmeden beni gördüğü anda bağırdığında abartılı tepkilerine küfretmemek için zor durdum. Herkes bize bakıyordu ve açıkçası dünden sonra hiç modumda değildim.

''Bir şey olmadı.'' deyip yüzüme uzanan ellerini ittim. Onu beklemeden hızlandığımda koşarak bana yetişmiş, onu terslememe rağmen hiç alınganlık yapmamıştı. ''Hyung, bir şey soracağım ama yanlış anlama. Tamam mı?'' dedi tereddüt ettiğini belli eden ses tonuyla. Öylesine başımı salladım. ''Dün çalışmanız vardı ya, bir ihtimal Jisung yapmış olabilir mi?''

Elimde olmaksızın olduğum yerde kalakaldım. Hyunjin şaşırarak bana döndüğünde çok garip bir tepki vermişim gibi ''Ne yapıyorsun hyung ya?'' diye söylendi. ''Saçmalama.'' dedim tek nefeste. ''Neden... öyle bir şey yapsın?'' Hyunjin konumuz çok günlük ve normalmişçesine omuz silkti. ''Bilmem, Jisung bu. Her şeyi beklerim, psikopatın teki.'' Cevap dahi vermeden onu yeniden arkamda bırakacak şekilde hızlandım.

Gece kabus görmeme yetecek birkaç dakikalık uykularım haricinde hiç uyuyamamış, sabah olana kadar sürekli ağlamıştım. Kolay ağlayan biri değildim, ailemi bırakıp giderken bile bütün acıma rağmen tek damla gözyaşı dökmemiştim. Fakat konu Jisung olduğunda öyle hassas birine dönüşüyordum ki ben bile kendimi tanıyamıyordum. Dünkü olayın ise normalleştirilecek hiçbir tarafı yoktu. Sinir krizi geçirmiştim, iyi değildim ve yüzümü kesecek kadar gözünü karartan, fiziksel şiddeti normal gören Jisung ise iyi olmamanın bile ötesindeydi.

Bütün bu düşünceler dinmek bilmeyen baş ağrımı daha da arttırdığında acıyla gözlerimi kapattım. Zar zor ayakta duruyordum. Her an düşüp bayılabilecek kadar zayıf hissediyordum ve sikeyim, bugün dans çalışmamız vardı.

Düşecek gibi olduğumda Hyunjin koluma girip beni tuttu. ''Sen gerçekten iyi değilsin. Gözlerin de kıpkırmızı. Gece içtin mi?'' Başımı iki yana salladım. ''Kansızlığın falan mı var? Cidden berbat görünüyorsun.'' Beni yürütmeye çalışırken arka arkaya sıraladığı sorulardan bunalarak ''Gece uyuyamadım sadece.'' dedim.

Dans stüdyosunun önüne kadar geldiğimizde duraksadı. ''Bu halde dans etmesen mi? İzin al bence.'' Çok verimli olmayacağının ben de farkındaydım ama zaten diğer herkesten geri olduğum için kabul etmedim. Eğer çıkış yapmak istiyorsam onlara yetişmeliydim.

İçeri girdiğimizde Hyunjin herkese selam verirken ben daha fazla ayakta duramayacak gibi hissettiğim için kendimi yere attım ve başımı arkamdaki aynaya yasladım. Kelimenin tam anlamıyla bok gibiydim. Fiziksel yorgunluğumun dışında zihnim o kadar doluydu ki baktığım yere bile odaklanıp göremiyordum. Her yer bulanıkmış gibi geliyordu.

Chan hyungun Felix'e Jisung'u sorduğunu duydum beynimdeki karmaşanın arasında. Bu haldeyken bile dikkatimi çeken tek şey o oluyordu ya, kendimi boğmak istiyordum. Felix şaşırarak ''Yurda gelmedi mi gece?'' dedi. Chan hyungun da sesi değişmişti şimdiden. ''Ben onun da seninle geldiğini sanmıştım. Birlikte değil miydiniz bütün gün?''

Felix nerede olduğunu bilmediğini söyleyince endişeyle pratik saatinin gelmesini beklemeye başladılar. Normalde ben de endişelenip yerimde duramaz, onu aramaya giderdim ancak gözlerimi bile zor açıyorken, özellikle de bunun sebebi Jisung iken, onunla ilgilenemezdim. Aslına bakarsanız yapardım da Jisung hak etmiyordu işte. Bundan sonra benden gelecek hiçbir iyiliği hak etmiyordu.

Bana gözlerimin içine baka baka zarar vermişti ya, Jisung ona beslediğim özlemin de sevginin de zerresini hak edemezdi o saatten sonra.

Dakikalar geçti, prova saati geldi ama Jisung gelmedi. Chan hyung biraz daha beklememiz gerektiğini söyleyip kimseye Jisung'u aratmazken burada ne kadar sevildiğini görmek gözlerimi yaşarttı. İnsanların sevgisini ne de güzel kazanmıştı. Çabalamadan elde ettiği sevgimi elinin tersiyle itmekte haklıydı belki de. Benden çok daha iyisini bulabilirdi.