ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ဖိုးေခြးရြာျပန္ေရာက္
လာသည္။ေတာထဲမွာငါးမဖမ္းရ၊ငွက္မပစ္ရ၊ယုန္မေထာင္ရဆိုတဲ့ကတိေၾကာင့္ဘာမွမလုပ္ရေတာ့ပ်င္းတာနဲ႔ရြာျပန္ေရာက္လာသည္။မိုးသစၥာ
ေမာင္ကေတာ့ဖိုးေခြးသူ႔စကားကိုနားေထာင္တယ္ထင္ၿပီးေပ်ာ္ေနသည္။ဖိုးေခြးကိုဘုရားတည္
တဲ့ဆီလိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚသည္။ဖိုးေခြးကလည္းလိုက္ခဲ့မယ္ဟုေျပာၿပီးေရခ်ိဳးသည္။
သေျပတန္းရြာကလူေတြကရြာေဟာင္းကုန္းအနီးအနားကဘုရားတည္တဲ့ဆီကိုၾကံဳရင္ၾကံဳသလိုလုပ္အားေပးၾကတာေတြရွိသည္။ဖိုးေခြး
လည္းမၾကာခဏဘုရားတည္တဲ့ဆီလုပ္အားေပးသြားသည္။အုတ္သယ္၊ထံုးသယ္နဲ႔သူေရာက္
ရင္ေတာက္တိုမယ္ရေလးေတြကူလုပ္ေပးသည္။အခုလည္းလုပ္အားေပးဝင္လုပ္ဖို႔ရာလက္ရွည္အကႌ်ဝတ္ၿပီးခေမာက္ေဆာင္းလာခဲ့သည္။သူအခန္းထဲကျပင္ဆင္ၿပီးထြက္လာေတာ့မႀကီး
စန္းကအိမ္ေရွ႕မွာဖုန္းေျပာေနသည္။
“ေအး…ေမာင္ေလးၿမိဳ႕သားေျပာ"
“ဖိုးေခြးဘာလုပ္ေနလဲ"
“ဖိုးေခြးကေတာ့ႏြားေက်ာင္းရင္း၊ႏြားေမာင္းရင္းရႈပ္ေနတာေပါ့ကြယ္။အခုေတာ့ဘုရားတည္တဲ့ဆီသြားမလို႔တဲ့"
“ဘာသြားလုပ္မွာလဲ"
“ေၾသာ္…ကိုမိုးကအဲဒီမွာယာယီအပန္းေျဖအိမ္ဆိုၿပီးေဆာက္ေနတာၿပီးသြားၿပီမို႔ဖိုးေခြးကိုျပ
မလို႔တဲ့"
“ဘာျပမွာတုန္း"
“အိမ္ေလ"
“ေၾသာ္…အဲဒါဆိုသူတို႔သြားၾကၿပီလား"
“သြားေတာ့မွာ။မင္းညီဖိုးေခြးေတာင္ျပင္ဆင္ၿပီးထြက္လာၿပီ"
“အဲဒါဆိုသူနဲ႔ဖုန္းေျပာခ်င္လို႔သူ႔ကိုဖုန္းေလးလႊဲ
ေပးလိုက္ပါဦး"
မႀကီးစန္းကသူ႔ဖုန္းကိုဖိုးေခြးဆီေပးလိုက္သည္။ဖိုးေခြးက-
“ဟယ္လို…ကိုႀကီးၿမိဳ႕သား"
“ေနာင္းေနာင္းကမင္းကိုေခၚေနတယ္။လာခဲ့ဦး"
“ဗ်ာ…အခုလား"
“ေအး…အခု"
“ကၽြန္ေတာ္ခဏေနမွလာလို႔မရဘူးလား"
YOU ARE READING
ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)
Fanfictionအညာေျမ fic ရဲ႕ book-3 ေလးပါ... အညာမြေ fic ရဲ့ book-3 လေးပါ။
