ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)

အခန္း(၃၂)

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မိုးလင္းတဲ့အခ်ိန္မွာထေနာင္းတို႔တစ္ဖြဲ႕လံုးမနက္ေစာေစာေရထခ်ိဳးၾကသည္။ေနမျမင့္ခင္ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲဘုရားဖူးထြက္
ၾကမွာမို႔ဝီရိယေကာင္းေကာင္းနဲ႔ျပင္ဆင္ၾကသည္။

မနက္စာကိုေတာ့မိုးသစၥာေမာင္ကသူ႔ဟိုတယ္
ကေနမွာေပးသည္။ပုဂံသစၥာဟိုတယ္ကမနက္
စာအတြက္အစားအေသာက္ေတြစီစဥ္ၿပီးကားနဲ႔လာပို႔ေပးသြားသည္။ထေနာင္းတို႔တစ္ဖြဲ႕လံုး
မနက္စာစားၿပီးသြားေတာ့အထုပ္အပိုးေတြကားေခါင္မိုးေပၚတင္ၾကသည္။

ကားသမားဆယ္ျပားနဲ႔သူ႔ညီကကားေခါင္မိုးေပၚတက္ၿပီးပစၥည္းေတြႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၾကသည္။ဇမၺဴ နဲ႔ဖိုးသန္းဝင္းကကားေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကေန
ရပ္ၿပီးေမာ့ၾကည့္ေနၾကသည္။ၿပီးေတာ့ဟိုလိုလုပ္ပါလား၊ဒီလိုလုပ္ပါလားနဲ႔လက္ညိႇဳးထိုးၿပီးခိုင္း
ၾကသည္။အထုပ္ေတြကေစာင္းေနၿပီ။ၾကိဳးခ်ည္
တာမၿမဲဘူး။ေနာက္ထပ္တင္းေအာင္ဆြဲလိုက္ပါဦးနဲ႔ဇမၺဴ ကေအာ္လိုက္၊ဖိုးသန္းဝင္းကေအာ္လိုက္။

အေပၚကႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေအာက္ကႏွစ္ေယာက္
ကကားေပၚအထုပ္တင္ခ်ိန္ေရာက္ရင္အတိုင္အ
ေဖာက္ဘယ္ေတာ့မွမညီ။က်န္တဲ့အခ်ိန္ဆိုညီသည္။ခရီးထြက္လာတာကသၾကၤန္မတိုင္ခင္ရက္
ဆိုေတာ့ကားရပ္ၿပီးေရပက္တာတို႔၊တစ္ေယာက္
ကိုတစ္ေယာက္ေခ်ာက္တြန္းတာတို႔ဆိုရင္ညိႇစရာမလို။မ်က္စပစ္ျပတာနဲ႔ခ်က္ဆိုနားခြက္ကမီးေတာက္ၾကသည္။

ထေနာင္းကေတာ့ေဘးကေနပဲရပ္ၾကည့္ေန
သည္။ေဝဖန္ၾကည့္ရႈေထာက္ျပေပးမဲ့ဆရာႀကီး
ႏွစ္ပါးရွိေနေတာ့သူဘာမွဝင္ေျပာစရာမလို။

ကားေပၚအထုပ္ေတြတင္ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာထေနာင္းတို႔တစ္ဖြဲ႕လံုးေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးကိုရွိခိုးဝပ္ျပဳ ၾကသည္။ဝတၳဳေငြကပ္လႉၾကသည္။ထို႔
ေနာက္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွထြက္ခြာလာၿပီးပုဂံဘုရားဖူးခရီးစဥ္ကိုစတင္ေလသည္။

ထေနာင္းတို႔အဖြဲ႕အရင္ဆံုးေရာက္သြားသည့္ဘုရားကေလာကနႏၵာဘုရား။ထိုဘုရားတြင္ဖိုး
ေခြးကငါးေၾကာ္ဝယ္စားသည္။ငါးေၾကာ္ကလက္
မေလာက္ငါးေလးႏွစ္ေကာင္ကိုမုန္႔ႏွစ္နဲ႔ကပ္ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေပးထားသည္။ငါးေပါင္းေၾကာ္
တစ္ခုမွငါးႏွစ္ေကာင္တည္းပဲပါသည္။