ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)

အခန္း(၂၅)

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကိုေရာက္မွခတၱာေလးအရင္ကထက္ပိုၿပီးခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံေနရသည္။အရင္တုန္းကေက်ာင္းမွာပဲကိုကိုႏွင့္ေတြ႕ရသည္။ေက်ာင္းဆင္းရင္ကိုကိုနဲ႔မေတြ႕ရဘဲအိမ္မွာလြတ္
လပ္စြာေနခြင့္ရသည္။အခုေတာ့ေက်ာင္းပိတ္ပါ
ၿပီဆိုကတည္းကကိုကိုကေန႔တိုင္းအိမ္ကိုလာေနသည္။ခတၱာေလးနဲ႔ထမင္းအတူစားခ်င္လို႔ပါလို႔ဆိုလာေတာ့ျမင့္မိုရ္လည္းခြင့္ျပဳေပးထားရ
သည္။

ခြင့္မျပဳလို႔လည္းမရ။မနက္လည္းမနက္မို႔ေန႔လည္လည္းေနလည္မို႔တစ္ေန႔ႏွစ္ေခါက္အိမ္ကိုခ်ိဳင့္
ႀကီးခ်ိဳင့္ငယ္နဲ႔စားစရာေတြသယ္သယ္လာေနတာကိုဘယ္လိုမွပိတ္ပင္တားဆီးလို႔မရ။

မနက္ခင္းျမတ္ေလးေရာက္လာရင္ခတၱာေလးကအိပ္ယာကေတာင္မႏိုးေသး။ျမတ္ေလးကခတၱာေလးကိုသူကိုယ္တိုင္ႏိႈးၿပီးမ်က္ႏွာသစ္အ
ဝတ္အစားလဲေပးသည္။မနက္စာေကၽြးသည္။
ခတၱာေလးရဲ႕ေဝယ်ာဝစၥေတြအကုန္လုပ္ၿပီးမနက္စာအတူစားၿပီးမွျမတ္ေလးအိမ္ျပန္သည္။

ျမင့္မိုရ္လည္းျမတ္ေလးနဲ႔ခတၱာကိုဒီအတိုင္းပဲၾကည့္ေနရေတာ့သည္။ေန႔တဓူဝကိုယ့္သားကိုလာ
ၿပီးဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတာသူကအေဖလား၊ကိုယ္ကအေဖလားျပန္စဥ္းစားေနရသည္။

ျမတ္ေလးကကေလးလူႀကီးေလးျဖစ္သည္။သူ႔
စိတ္ကနားလည္ရခက္သည္။လုပ္ငန္းကိစၥေတြ
ေျပာရင္သူကကိုယ့္ထက္ပိုၿပီးအာရံုစူးစိုက္မႈရွိသည္။စကားေျပာပံုဆိုေပါက္ကလည္းတည္ၾကည္
ျငိမ္သက္လြန္းသည္။ခတၱာနဲ႔ပတ္သတ္ရင္အ
ေျပာင္အပ်က္ဆိုတာသူ႔မွာလံုးဝမရွိ။အရာအားလံုးကအတည္အတ့ံေတြခ်ည္းသာ။

ကေလးေတြပဲငယ္ပါေသးတယ္လို႔ေတြးေပမဲ့ျမတ္ေလးပံုစံကစိတ္ကစားတတ္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပံုလည္းမဟုတ္။ဒီေန႔လည္းျမတ္ေလးအိမ္ကိုေရာက္လာသည္။မနက္စာစားဖို႔လာတာ
ကိုယ့္အိမ္ကေကၽြးတာစားဖို႔လာတာမဟုတ္။သူစီစဥ္တာကိုပဲအိမ္ကလူေတြကထိုင္စားေနရသလိုမိ်ဳးျဖစ္ေနသည္။

ထံုးစံအတိုင္းခတၱာေလးကေတာ့မႏိုးေသးေပ။ျမတ္ေလးကခတၱာေလးကိုသူကိုယ္တိုင္ႏိႈးခ်င္တာမို႔မနက္ေျခာက္နာရီထိုးတာနဲ႔အိမ္ေရာက္လာခဲ့သည္။ျမတ္ေလးခတၱာအခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ခတၱာေလးကၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ေနမယ္လို႔သူထင္ထားမိေပမဲ့သူထင္သလိုမဟုတ္ခဲ့။တစ္ကိုယ္လံုးေစာင္ပတ္ၿပီးပုဇြန္တုပ္လိုေကြးေနတဲ့ခတၱာကိုျမင္ေတာ့ျမတ္ေလးမ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕မိသည္။ဒါကခတၱာေလးအိပ္ေနက်ပံုစံမဟုတ္။