မိုးသစၥာေမာင္ဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းၿပီးဇမၺဴ ႕
လက္ထဲဆိုင္ကယ္ကိုထိုးထည့္သည္။
“မင္းပဲေမာင္းသြားေတာ့။ငါဖိုးေခြးလွည္းနဲ႔လိုက္သြားေတာ့မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုမိုးသစၥာေမာင္ဖိုးေခြးလွည္းေပၚတက္ထိုင္သည္။လွည္းေပၚကျမက္ထံုးႀကီးတင္
ထားတာမို႔ဖိုးေခြးေဘးမွာအတင္းပူးကပ္ၿပီးဝင္
ထိုင္သည္။
“ခင္ဗ်ားဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ"
“ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္မင္းေမာင္းစရာရွိတာေမာင္း"
ဇမၺဴ ကေတာ့ဆိုင္ကယ္ကိုစက္ႏိႈးၿပီးေမာင္းထြက္
လာခဲ့သည္။ေျမေခြးေကာင္ငမိုးသူ႔ဟာသူမီးစင္
ၾကည့္ၿပီးကပေစေတာ့။ၾကားထဲကေအာင္သြယ္
လုပ္ေပးရေအာင္ကလည္းကိုယ္ကသူ႔ကိုသိပ္ၿပီးလိုလားတာမဟုတ္ဘူး။
ဖိုးေခြးလွည္းေမာင္းလာေတာ့မိုးသစၥာေမာင္ကဖိုးေခြးနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနတုန္းဖိုးေခြးရဲ႕သေဘာထားကိုတီးေခါက္ၾကည့္သည္။
“ဖိုးေခြး…မင္းအိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔စိတ္ကူးရွိလား"
“ကၽြန္ေတာ့္အသက္ငယ္ပါေသးတယ္”
“ေအာင္စုေတာင္ကေလးရေနၿပီ"
“ရရဗ်ာ…ေနာင္းေနာင္းေတာင္အသက္သံုး
ဆယ္ေက်ာ္မွယူတာ"
ေစာက္ကေလး…မင္းအသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္
ရင္ငါေလးဆယ္ေက်ာ္သြားမွာေပါ့။သေျပသီးေကာင္လိုခိုးေျပးမွပဲရေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ေလာေလာဆယ္အေနအထားကေတာ့ဖိုးေခြးကကိုယ့္ကားေပၚမွာမဟုတ္။ကိုယ္ကသူ႔လွည္း
ေပၚမွာ။ဖိုးေခြးကိုပဲကားေမာင္းသင္ေပးရမလား။ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲႏြားေမာင္းသင္ရမလား။ခက္ေတာ့ခက္ေနပါၿပီ။ဖိုးေခြးကိုကိုယ့္ဘဝထဲဆြဲသြင္းလို႔မရရင္ဖိုးေခြးရဲ႕ဘဝထဲကိုပဲေျခစံုပစ္ဝင္ရေတာ့မယ္။
“ကိုမိုး…ဆင္း”
“ဟင္…ဘာကို"
“လွည္းေပၚကဆင္းလို႔ေျပာတာ"
ဘာတုန္းဟ…ဖိုးေခြးကငါ့အေတြးေတြကိုသိေနတာမ်ားလား။မျဖစ္ဘူး…ရြာမေရာက္မခ်င္းလွည္းေပၚကဆင္းလို႔မျဖစ္ဘူး။
YOU ARE READING
ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)
Fanfictionအညာေျမ fic ရဲ႕ book-3 ေလးပါ... အညာမြေ fic ရဲ့ book-3 လေးပါ။
