ထေနာင္းနဲ႔ဖိုးေခြးထြက္သြားၿပီဆိုေတာ့မွဇမၺဴ ကအိမ္ေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ဆိုင္ကယ္တစ္စီးေပၚတက္ခြလိုက္သည္။
“မင္းအဲဒီျခင္းကိုမခဲ့”
ဇမၺဴ လက္ညိႇဳးထိုးျပတဲ့ျခင္းကိုမိုးသစၥာေမာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ျခင္းထဲမွာထိုးမုန္႔ဘူးေတြအျပည့္ထည့္ထားသည္။ဒီေကာင္ဘာလုပ္မလို႔လဲမသိ။မိုးသစၥာေမာင္ျခင္းကိုေကာက္မလိုက္သည္။
“မင္းတပည့္ေတြျပန္လႊတ္လိုက္ေတာ့။မင္းကငါ့ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကလိုက္ခဲ့”
မိုးသစၥာေမာင္ဇမၺဴ ႕ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ခြထိုင္လိုက္ၿပီးဆြဲျခင္းကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားခ်လိုက္
သည္။ထို႔ေနာက္မတည့္အတူေနႏွစ္ေယာက္ရြာထဲသို႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ထေနာင္းတို႔ျခံထဲကထြက္လာၿပီးရြာထဲကလမ္းႀကိဳလမ္းၾကားႏွစ္လမ္းေလာက္ကိုေက်ာ္လာေတာ့အိမ္ဝိုင္းတစ္ခုထဲမွအမိ်ဳးသမီးဝဝႀကီးတစ္ေယာက္ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေအာ္သည္။
“ေဟး…ေမာင္ခ်စ္ေသာ"
“ဗ်ိဳ႕…အရီးေက်ာ့”
“ငါ့အိမ္ဝင္ခဲ့ဦးေဟ့”
“လာၿပီ"
ဇမၺဴ ကဆိုင္ကယ္ကိုေနာက္ျပန္ေကြ႕သည္။
အရီးေက်ာ့က-
“ငါမုန္႔လက္ေကာက္ေၾကာ္ထားတယ္ေဟ့"
“လာၿပီဗ်ိဳ႕”
ဇမၺဴ ကတကယ္ကိုရြာသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သြား
ၿပီပဲ။ေရာင္းသူဝယ္သူအသံတူေနလိုက္တာ။ရြာ
ႀကီးသားပီသလိုက္တာ။
ႏွစ္ေယာက္သားအရီးေက်ာ့အိမ္ဝိုင္းထဲမွာဆိုင္
ကယ္ရပ္ၿပီးဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းလာၾကသည္။႐ုတ္တရတ္အသံစူးစူးနဲ႔ေအာ္သံၾကားလိုက္ရသည္။
“ၿမိဳ႕သားေရ…ဖမ္း…ဖမ္း”
ဇမၺဴ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အရီးေက်ာ့
အိမ္ဝိုင္းထဲကိုေျပးဝင္လာတဲ့ဆိတ္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္။ဇမၺဴ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔ကားၿပီးအရွိန္နဲ႔ေျပးလာတဲ့ဆိတ္ေပါက္ကိုလိုက္ဖမ္းသည္။မိသြားေတာ့ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးဆိတ္ေပါက္ေလးကိုထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ဖိခ်ဳပ္ထားသည္။
YOU ARE READING
ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)
Fanfictionအညာေျမ fic ရဲ႕ book-3 ေလးပါ... အညာမြေ fic ရဲ့ book-3 လေးပါ။
