အခန္း(၄၄)

265 23 0
                                    

သုရိႏၵကကယ္လ္ဗင္ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာေပ။ကယ္လ္ဗင္က-

“မင္းေရာငါေရာသခင့္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ေတြ။သခင့္ရဲ႕သစၥာေတာ္ခံေတြ။သခင့္ကိုမင္းလည္းခ်စ္တယ္။ငါလည္းခ်စ္တယ္။ဒါေပမဲ့ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ခ်စ္ပံုခ်စ္နည္းကမတူညီဘူး။မင္းကအတၱႀကီးတဲ့စိတ္နဲ႔ခ်စ္တာ။သခင့္ကိုမင္းပဲခ်စ္ခ်င္တယ္။သူမ်ားခ်စ္တာကိုမင္းမႀကိဳက္ဘူး။သခင္ကလည္း
မင္းကိုပဲခ်စ္ေစခ်င္တယ္။မင္းဘယ္ေလာက္ေတာင္႐ူးမိုက္လိုက္သလဲ"

“ငါမ႐ူးဘူး"

“တျခားလူအျမင္မွာေတာ့မင္းကေစာက္႐ူးပဲ။ငါကေတာ့သခင့္ကိုငါခ်စ္သလိုတျခားလူေတြက
ခ်စ္ေပးတာကိုလည္းငါလက္ခံႏိုင္တယ္။သခင္
ကလူတိုင္းရဲ႕အခ်စ္ကိုခံယူဖို႔ထိုက္တန္တယ္။
သခင္သာစိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္သခင္ခ်စ္တဲ့ဘယ္သူ႔ကိုမဆိုငါလက္ခံေပးႏိုင္တယ္။

ငါကစြန္႔လႊတ္ၿပီးေတာ့ခ်စ္တာ။မင္းလိုမ်ိဳးသခင့္ရဲ႕အသက္ဓာတ္ကိုဖက္တြယ္ၿပီး၊သခင့္ကိုစိတ္
ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ၿပီးသခင္ကကိုယ့္အေပၚမွာတြယ္ကပ္လာေအာင္လုပ္မဲ့သူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။

သခင္ျဖစ္ေလရာဘဝတိုင္းမွာသခင့္ကိုလိုက္ၿပီး
ေစာင့္ေရွာက္မယ္။သခင့္ရဲ႕ဆႏၵမွန္သမွ်ကိုျဖည့္ဆည္းေပးမယ္။အဲဒါငါ့ဘဝရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ။သခင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ငါလည္းစိတ္ခ်မ္းသာတယ္။သခင့္နားမွာခတၱာမဟုတ္ဘဲတျခားတစ္ေယာက္ဆိုရင္လည္းငါလက္ခံမွာပဲ။သခင္သာစိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွငါမၿငိဳ ျငင္ဘူး။အဲဒါကမွသခင့္ကိုစိတ္ခ်မ္းသာ
ေစမွာ။

အခုဟာကမင္းလည္းစိတ္မခ်မ္းသာဘူး။သခင္
လည္းစိတ္မခ်မ္းသာဘူး။သခင့္ေဘးမွာရွိတဲ့လူ
ေတြအကုန္လံုးလည္းစိတ္ဆင္းရဲတယ္။မင္းက
ျမားတစ္စင္းတည္းနဲ႔ငွက္တစ္အုပ္လံုးကိုထိေအာင္ပစ္ႏိုင္တဲ့သူပဲ။မင္းေတာ္ပါတယ္"

သူ႔စကားေၾကာင့္သုရိႏၵေငးငိုင္သြားသည္။ကယ္
လ္ဗင္ကသူ႔ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုသူ႔လက္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ပြတ္သုတ္လိုက္သည္။

ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)Where stories live. Discover now