ထေနာင္းဇမၺဴ ႕မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ဇမၺဴ ကလည္းျပန္စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ထေနာင္းက-
“ေျပာေလ…သားသမီးမေကာင္းမိဘေခါင္းလားလို႔"
“အင္း…ဒါေပါ့။အဲလိုပဲေျပာရမွာေပါ့"
ထေနာင္းကေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္လုပ္သည္။
“ဟုတ္တယ္။သားသမီးမေကာင္းမိဘေခါင္းပဲ။မိဘကအဓိကပဲ။မင္းအိမ္ကအႀကီးေကာင္ကိုဘာလို႔ၾကက္ဝယ္ေပးတာလဲ"
“ဟင္…ဘာလို႔ကိုယ့္ဘက္ကိုလွည့္လာရတာ
တုန္း"
“မင္းပဲမိဘကမဆံုးမလို႔ဆို။အကုသိုလ္ျဖစ္မဲ့အလုပ္ေတြမလုပ္ပါနဲ႔လို႔ငါအတန္တန္ဆံုးမေနတဲ့
ၾကားကမင္းအႀကီးေကာင္ကိုၾကက္ဝယ္ေပးတယ္။ဖိုးေခြးႏြားျခံထဲမွာၾကက္ေတြေမြးထားတာ
တအုပ္တမႀကီး။ငါမသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား"
“အဲ…အဲဒါကအသက္ရယ္…ဟိုအဲစီးပြားေရး"
“ဘာစီးပြားေရးတုန္း…သံုးမကုန္ျဖဳန္းမကုန္ေအာင္ခ်မ္းသာေနတဲ့မင္းတို႔မိသားစုကၾကက္ေမြး
ၿပီးစီးပြားရွာစရာလိုလား။ငါ့သားႀကီးလာလို႔အ
ရက္ေသာက္တာေတြ၊ၾကက္တိုက္တာေတြျဖစ္
လာလို႔ကေတာ့သားသမီးမေကာင္းမိဘေခါင္းပဲ။မင္းကိုငါအရင္လည္ပင္းညႇစ္မွာ"
ဇမၺဴ ေခါင္းကိုတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္းဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ေျပးေပါက္ရွာမိသည္။အခုမွသတိထားမိတာကအနားမွာေျမေခြးေကာင္ငမိုးကအတူတူရွိေနတာပဲ။သူ႔ကိုျပံဳးျပံဳးႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနတာေစာက္ခြက္ကိုပိတ္႐ိုက္ပစ္ခ်င္စရာ။
ဇမၺဴ ထေနာင္းနဲ႔ခပ္ေဝးေဝးကိုထြက္လာေတာ့
ေျမေခြးေကာင္ငမိုးကပါကပ္လိုက္လာသည္။
ဇမၺဴ သူ႔ကိုမၾကည္ေပါက္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး-
“ဘာလဲ…မင္းဘာေျပာမလို႔လဲ"
“ေနာင္းေနာင္းအေၾကာင္းေျပာမလို႔"
“ငါ့ေယာက္်ားအေၾကာင္းငါအသိဆံုး။မင္းဘာမွေျပာစရာမလိုဘူး"
“ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္မလို႔ပါကြ"
“နားေထာင္ၾကည့္မယ္ေလ။ေျပာ…ဘာလဲ"
“လူ႐ိုးကိုေတြ႕ခ်င္ရင္သခႋ်ဳင္းမွာသြားရွာရမယ္တဲ့။အဲဒီစကားပံုကမွားတယ္။လူ႐ိုးကိုေတြ႕ခ်င္ရင္ကိုထေနာင္းကိုသြားရွာရမွာ"
YOU ARE READING
ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)
Fanfictionအညာေျမ fic ရဲ႕ book-3 ေလးပါ... အညာမြေ fic ရဲ့ book-3 လေးပါ။
