ျမတ္ေလးထေနာင္းဆီကိုဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
"ေနာင္းေနာင္း"
"အင္းေျပာ"
"ကၽြန္ေတာ္ေနာင္းေနာင္းနဲ႔စကားေျပာခ်င္
တယ္"
"ေျပာေလ"
"လူခ်င္းေတြ႕ၿပီးေျပာလို႔ရလား"
"ရတာေပါ့။ငါ့အိမ္လာခဲ့ေလ"
"ကၽြန္ေတာ္လာခ်င္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ဦးစိတ္တိုက"
"အင္းငါသိတယ္။ငါမင္းဆီကိုလာခဲ့မယ္။အခု
ဘယ္မွာလဲ"
"ဘုရားေဘးကအိမ္အသစ္မွာ"
"ေအး...ငါအခုလာခဲ့မယ္"
ထေနာင္းျမတ္ေလးဆီေရာက္သြားေတာ့ျမတ္
ေလးကခတၱာေလးနဲ႔သူ႔ဘဝအေၾကာင္းကိုေျပာ
ျပသည္။ထေနာင္းအေနနဲ႔နဂါးနဲ႔ပတ္သတ္တာကိုသိပ္မယံုခ်င္ေပမဲ့စိတ္ထဲမွာေတာ့အ့ံၾသမိသည္။ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ကလူဝင္စားကေလး
ေတြျဖစ္ေနတာကိုအ့ံၾသမိျခင္းျဖစ္သည္။ျမတ္
ေလးက-
"ကၽြန္ေတာ္ခတၱာကိုမစြန္႔လႊတ္ႏိုင္တာနား
လည္ေပးပါ"
"အဲဒါကိုနားလည္ေပးလို႔ရတယ္။ကေလးကို
႐ိုက္တာကေတာ့ ..."
"ကၽြန္ေတာ္မွားသြားမွန္းသိပါတယ္။ကေလးရဲ႕
ကိုယ္ထဲကိုနဂါးကဝင္ပူးတာ။စိတ္ဝိၪာဥ္ကနဂါး
ျဖစ္ေနေပမဲ့ခႏၶာကိုယ္ကကေလးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္။တကယ္နာက်င္ရတာကခတၱာေလးပဲ။ေတာင္း
ပန္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါ
တယ္"
အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ေနတဲ့ျမတ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးထေနာင္းသက္ျပင္းခ်မိသည္။ဘာပဲေျပာ
ေျပာသူကလည္းခတၱာေလးရဲ႕ဦးေလးအရင္းပဲမို႔ကိုယ့္တူကိုယ့္သားေလးဘက္ကနာက်င္ရသည္။ျမတ္ေလးက-
"ကၽြန္ေတာ္အခုခတၱာေလးကိုမ်က္ႏွာမျပရဲပါဘူး။ဒါေပမဲ့သူ႔ကိုပစ္လည္းမထားႏိုင္ဘူး။ကၽြန္
ေတာ္စိတ္အဆင္ေျပတဲ့အခါက်ရင္သူ႔ကိုလာေတြ႕ခ်င္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ခြင့္ေပးပါ"
ထေနာင္းျမတ္ေလးကိုစူးစိုက္ၾကည့္မိသည္။ျမတ္ေလးအသက္ကအခုမွ(၁၁)ႏွစ္ပဲရွိေသးသည္။သို႔ေသာ္စကားေျပာပံုကလူႀကီးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးတည္ၿငိမ္ရင့္က်က္လြန္းေနသည္။
YOU ARE READING
ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)
Fanfictionအညာေျမ fic ရဲ႕ book-3 ေလးပါ... အညာမြေ fic ရဲ့ book-3 လေးပါ။
