အခန္း(၃၇)

305 29 1
                                    

“ခၽြင္…ခၽြင္…ခၽြင္"

ႏြားျခဴ သံေတြဆူဆူညံညံနဲ႔ဖိုးေခြးႏြားလွည္းနဲ႔ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာရြာကမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕သည္။လမ္းေဘးမွာဆိုင္ကယ္ရပ္ၿပီးဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္နားမွာဖိုးေခြးလွည္းကိုရပ္လိုက္သည္။

“ေရႊေရႊနဲ႔ေငြေငြ…ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"

“ဖိုးေခြးငါတို႔ဆိုင္ကယ္ခ်ိန္းႀကိဳးျပတ္သြားလို႔"

ဖိုးေခြးလွည္းေပၚကဆင္းလာခဲ့သည္။ေရႊေရႊနဲ႔
ေငြေငြဆိုတာသေျပတန္းရြာကကြမ္းေတာင္ကိုင္အပ်ိဳေခ်ာႏွစ္ေယာက္။ငယ္ဂုဏ္ေလးလည္းရွိ၊အလွဂုဏ္ေလးလည္းရွိ၊အမႊာညီအမလည္းျဖစ္
သည္မို႔ရြာမွာလူသိမ်ားသည္။ဖိုးေခြးကဆိုင္ကယ္ကိုစူးစမ္းေလ့လာၾကည့္ၿပီး-

“ခ်ိန္းႀကိဳးက်တာျပန္တပ္ေပးလို႔ရတယ္။ျပတ္တာကိုေတာ့ငါျပန္မဆက္တတ္ဘူး။နင္တို႔ဆိုင္ကယ္
ကိုအဘိုးထြန္းတဲမွာထားခဲ့လိုက္ပါလား။ငါ့လွည္းနဲ႔ရြာျပန္လိုက္ခဲ့"

“ေအးပါ…အဲလိုပဲလုပ္ေတာ့မယ္"

ေရႊေရႊကလွည္းလမ္းေဘးလယ္တစ္ကြက္ေက်ာ္
ကအဘိုးထြန္းတဲမွာဆိုင္ကယ္ကိုသြားအပ္ထား
ခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ညီအမႏွစ္ေယာက္ဖိုးေခြးလွည္းနဲ႔ရြာျပန္လိုက္ခဲ့ၾကသည္။ဖိုးေခြးလွည္းက
လွည္းယဥ္ကိုမွဒုန္းလွည္းအမ်ိဳးအစားမို႔လွည္း
အိမ္ေသးသည္။ေပါ့ပါးသည္။လွည္းအျမန္ေမာင္းရင္ေလထဲမွာလြင့္ေနသလိုခံစားရသည္။

ဒါေပမဲ့လွည္းအိမ္ေသးတာေၾကာင့္ေရာ၊ဒုန္းလွည္းမို႔ေရာလွည္းေမာင္းတဲ့သူပဲေကာင္းေကာင္းထိုင္လို႔ရသည္။သံုးေယာက္ထိုင္လိုက္ေတာ့လွည္းကမဆန္႔။ေရႊေရႊနဲ႔ေငြေငြကကိုယ္လံုးကိုယ္
ဖန္ေသးေတာ့ႏွစ္ေယာက္လံုးဆန္႔ေအာင္ထိုင္လို႔ရေပမဲ့ဖိုးေခြးနဲ႔ပူးကပ္ေနသည္။

ထိုအေနအထားနဲ႔လွည္းေမာင္းလာတဲ့အခိုက္
လွည္းေနာက္ကေနတတီတီနဲ႔ကားဟြန္းတီးသံ
ေပးလာတဲ့ကားႏွစ္စီးေၾကာင့္ဖိုးေခြးေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

ကားႏွစ္စီးမွာေရွ႕ကကားကအိမ္မွာေသာင္တင္
ေနတဲ့ေရႊဧည့္သည္ကိုမိုးရဲ႕ကားပဲ။ေနာက္ကကားကိုေတာ့မသိ။

ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)Where stories live. Discover now