ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔မနက္လင္းတာနဲ႔ထေနာင္းတို႔အိမ္မွာဆူညံေနသည္။ႀကီးႀကီးနဲ႔ငယ္ငယ္ဆိုတဲ့အမႊာေမာင္ႏွမရယ္၊ခတၱာရယ္၊စြယ္ေတာ္သစ္ဦးရယ္အျပင္ေအာင္စုနဲ႔ေဂၚကင္းတို႔သားအဖပါေရာက္ေနေတာ့အိမ္ကစည္ကားရံုတင္မကဆူညံပြက္ေနသည္။
ထေနာင္းနဲ႔ဇမၺဴ ကေယာက္်ားေလးခ်င္းလက္ထပ္ထားတာဆိုေပမဲ့ကံၾကမၼာကေပးတဲ့သားသမီးေတြနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာမိသားစုႀကီးျဖစ္ေနသည္။
ျမတ္ေလးကေတာ့တည္ၿငိမ္သူႀကီးမို႔ကေလးေတြနဲ႔ဝင္မေရာဘဲကေလးေတြကိုမ်က္လံုးေဒါက္
ေထာက္ၾကည့္ေနသည္။ဇမၺဴ ကအိမ္ထဲကထြက္
လာၿပီး-
“ကေလးေတြေတာ္ၿပီေဟ့။ေဆာ့တာေတာ္ၿပီ။
အဝတ္အစားလဲမယ္။ဘုရားသြားမယ္ေဟ့"
ျမတ္ေလးဇမၺဴ ႕နားကိုေရာက္လာၿပီး-
“ဦးစိတ္တိုဘယ္ဘုရားသြားမွာလဲ"
“မင္းတည္ေနတဲ့ဘုရားေလ"
“ဟမ္…အဲဒီကိုဘာသြားလုပ္မွာလဲ"
“ဘုရားေပၚမွာေခါင္းေလာင္းႀကီးေရာက္ေနၿပီဆို"
“ေခါင္းေလာင္းႀကီးကဘာထူးဆန္းလို႔တုန္း"
“ထူးဆန္းဆန္း၊မထူးဆန္းဆန္းကြာ…ငါ့ကေလးေတြေက်ာင္းပိတ္တုန္းအလည္အပတ္ပို႔မလို႔။ကေလးေတြကိုပို႔မွာမင္းမပါဘူး။ဟိုေကာင္
ေအာင္စုတို႔သားအဖလည္းဘုရားကိုလိုက္မလို႔တဲ့"
“အဲဒါဆိုသြားၾကေလ။ခတၱာေလးကိုေတာ့ထားခဲ့ပါ"
“ဘာလို႔ထားရမွာလဲ"
ျမတ္ေလးဘယ္ကဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္းမသိ။သူ႔အေနနဲ႔ဘုရားတည္တဲ့ဆီခတၱာေလးကိုေခၚမသြားခ်င္။သုရိႏၵကိုသူမယံုၾကည္။သုရိႏၵရွိတဲ့အရပ္ခတၱာေလးကိုေခၚသြားရမွာသူတကယ္ေၾကာက္သည္။ဒါေပမဲ့ဇမၺဴ အပါအဝင္အိမ္ကလူေတြအကုန္လံုးကဘုရားတည္တဲ့ဆီသြားၾကမယ္။ေခါင္းေလာင္းႀကီးကိုသြားၾကည့္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ခတၱာေလးကပါလိုက္ခ်င္ေနသည္။
“ကၽြန္ေတာ္လည္းလိုက္ခဲ့မယ္"
“မင္းဟာမင္းလိုက္ခ်င္လိုက္၊မလိုက္ခ်င္ေန။မင္းကိုငါမေခၚဘူး"
YOU ARE READING
ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)
Fanfictionအညာေျမ fic ရဲ႕ book-3 ေလးပါ... အညာမြေ fic ရဲ့ book-3 လေးပါ။
