အခန္း(၃၅)

303 24 2
                                    

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြကုန္ဆံုးသြားၿပီမို႔ခတၱာေလးဝမ္းသာေနမိသည္။စာသင္ခန္းထဲ
ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကကိုကို႔မ်က္စိေအာက္ကလြတ္တဲ့အခ်ိန္ပဲ။စာသင္ခန္းထဲဝင္ရတဲ့အခ်ိန္က
ခတၱာေလးအေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ကိုကိုကမုန္႔စားဆင္းခ်ိန္ေရာက္ရင္မုန္႔လာေကၽြးသည္။ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ရင္ထမင္းလာေကၽြးသည္။ခတၱာေလးစားခ်င္လည္းစား၊မစားခ်င္လည္းစား။ခတၱာေလးမစားရင္ကို
ကို႔မ်က္ႏွာကအလိုမက်ဟန္ကအတိုင္းသားေပၚေနသည္။

ဒီေန႔ေတာ့ခတၱာအစားစားခ်င္စိတ္မရွိ။မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာကိုကိုလာေကၽြးတဲ့ေခ်ာကလက္ကိတ္ကို ကိုကို႔ေရွ႕မွာစားျပလိုက္ၿပီးကိုကိုျပန္သြားေတာ့က်န္တဲ့မုန္႔ေတြသူငယ္ခ်င္းေတြကို
ေကၽြးပစ္သည္။မစားခ်င္တာကိုမစားဘဲေနလို႔ရ
ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။

ေန႔လည္ခင္းထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ျမတ္ေလးခတၱာကိုလာေခၚသည္။ေက်ာင္းဝိုင္းထဲကလူရွင္းတဲ့သစ္ပင္ရိပ္မွာဖ်ာခင္းၿပီးခတၱာနဲ႔ထမင္းအ
တူတူစားသည္။ခတၱာထမင္းစားခ်င္စိတ္ မရွိေပမဲ့ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးစားသည္။ျမတ္ေလးကခတၱာပန္းကန္ထဲဟင္းေတြေကာ္ထည့္ေပးၿပီး-

"စားေလကေလး"

"သားမစားခ်င္ေတာ့ဘူး"

"စားမေကာင္းလို႔လား"

"ဒီထဲမွာျပည့္ေနတယ္"

အစာမေၾကျဖစ္ၿပီးရင္ျပည့္ေနတာကိုခတၱာေလးကမေျပာတတ္ေတာ့ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔ေထာက္ျပသည္။ျမတ္ေလးက-

"အဲဒါဆိုမစားနဲ႔ေတာ့။ဒီႏြားႏို႔ေလးေသာက္လိုက္"

"မေသာက္ခ်င္ဘူး"

"မင္းဘာမွအစားမဝင္ေသးဘူး။ေသာက္ရမယ္
...ေသာက္"

ျမတ္ေလးကအမိန္႔ဆန္ဆန္ေျပာဆိုၿပီးဇြတ္တိုက္ေတာ့ခတၱာလည္းႀကိတ္မွိတ္ၿမိဳခ်ရင္းအန္ထြက္ကုန္သည္။ခတၱာအန္ေတာ့ျမတ္ေလးပ်ာယာခတ္သြားသည္။ခတၱာေလးရဲ႕ေက်ာကိုပုတ္ေပး
ၿပီး-

"ကေလး...ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာလား။ကိုကို႔ကိုဘာလို႔မေျပာတာလဲ"

ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)Where stories live. Discover now