ခေလာက္ကေလးရယ္တဲ့ဒိုးဒိုးေဒါင္(ခလောက်ကလေးရယ်တဲ့ဒိုးဒိုးဒေါင်)(completed)

အခန္း(၂၃)

ထေနာင္းတို႔အားလံုးအထုပ္ေတြကိုေနရာတက်ထားၿပီးခဏတျဖဳတ္နားလိုက္ၾကသည္။ထေနာင္းတို႔တဲအိမ္တန္း၏အေနာက္ဘက္တြင္ေခ်ာင္းကူးတံတားႏွင့္လူသြားလမ္းေသးေသးေလးရွိသည္။မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့ကားေမာင္းလို႔ရသည့္လမ္းမက်ယ္ႀကီးရွိသည္။

လမ္းမႀကီးအဆံုးႏွင့္တံတားအစနားတြင္မီးကင္းတဲရွိၿပီးထိုမီးကင္းတဲကဝါးႏွစ္ျပန္စာေလာက္ျမင့္ေအာင္ေဆာက္ထားသည့္လင့္စင္ႀကီးျဖစ္သည္။တာဝန္က်မီးကင္းသမားကထိုလင့္စင္ႀကီးေပၚတက္ၿပီးပြဲခင္းႀကီးတစ္ခုလံုးကိုၾကည့္သည္။

ထေနာင္းတို႔မေရာက္ခင္ႏွစ္ရက္ကပြဲခင္းမီးေလာင္၍တဲအိမ္တန္းႏွစ္တန္းမီးထဲပါသြားသည္
ဟုသိရသည္။တဲအိမ္ေတြကဝါးႏွင့္ေဆာက္
ထား၍မီးေလာင္လြယ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ပြဲခင္းထဲတြင္စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွလြဲ၍မည္သူမွ်မီးမေမႊးရေပ။

ထေနာင္းတို႔အခန္းကေခ်ာင္းနံေဘးတြင္ျဖစ္ေန၍ေရဆင္းခ်ိဳးရတာအဆင္ေျပသည္။ေခ်ာင္းႏွင့္ေဝးသည့္လူေတြကအဝတ္အစားေတြယူၿပီးတကူးတကေရလာခ်ိဳးၾကသည္။ေယာက္်ားေလးေတြကေဘာင္းဘီတိုေလးေတြနဲ႔ေရခ်ိဳးၾကၿပီးမိန္းကေလးေတြကအကႌ်ဝတ္နဲ႔ပင္ေရခ်ိဳးၾကသည္။

ေရေအာက္တြင္ရႊံ႔ေတြ၊သဲေတြ၊ႏြံေတြဘာမွမရွိ။
ေခ်ာင္းေအာက္ေျခတြင္ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြႏွင့္ျပည့္ေနသည္။ထေနာင္းတို႔ကေဝးေဝးလံလံမသြားဘဲတံတားအနီးမွာပင္ေရခ်ိဳးၾကသည္။ထိုေနရာ
၏အထက္ပိုင္းတြင္ေနာက္ထပ္ေခ်ာင္းကူးတံ
တားတစ္စင္းရွိေသးသည္။

ေခ်ာင္းေရကၾကည္စိမ္းေနၿပီးဒူးအထက္ထိနစ္ရံုပဲရွိသည္။သို႔ေသာ္ဒူးအထက္ပဲရွိသည့္ေခ်ာင္းေရကထေနာင္းတို႔ေရခ်ိဳးေနဆဲမွာပင္တရိပ္ရိပ္ႏွင့္တိုးလာခဲ့ရာေရကေပါင္ရင္းထိေရာက္သြားသည္။ထို႔ထက္ေတာ့ပိုၿပီးတိုးမလာေတာ့ေပ။

ဘုရားဖူးလာသည့္ကေလးေတြကမန္းေခ်ာင္းထဲတြင္ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။ကေလးေတြကေရကိုဆန္တက္ၿပီးအထက္ပိုင္းရွိတံ
တားသို႔ေရာက္လွ်င္ေဘာကြင္းစီးၿပီးေရစီးအတိုင္းေမွ်ာခ်ၾကသည္။ထိုကေလးအုပ္ထဲတြင္ဖိုးေခြးပါပါဝင္ေန၍မိုးသစၥာေမာင္လည္းဖိုးေခြးေနာက္
ေလွ်ာက္လိုက္ေနရသည္။