ព្រឹកថ្មីចូលមកដល់បង្ហាញឲ្យឃើញពីមនុស្សប្រុសស្រីមួយគូគេងអោបគ្នាឡើងស្អិតរមួតបេះមិនចេញទៅណា។បើខាងប្រុសវិញភ្ញាក់ហើយមិនព្រមក្រោកគេនៅគេងមើលមុខកូនក្រមុំគេនៅហ្នឹងលួចថើបបឺតមាត់កូនក្រមុំគេឡើងអស់មួយសន្ទុះធំនាងនៅមិនដឹងខ្លួន។
« ដាអ៊ុនល្មមភ្ញាក់មកបានហើយ » អ៊ុនវ៉ូអោនមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀកនាងឆ្លៀតបន្លំថើបមាត់នឹងមកបឺតជញ្ជាក់ដើមកនាងពីលើស្នាមយប់មិញឲ្យខ្លាំងជាងមុនទៅឬៀតវាចេញមកយ៉ាងខ្លាំង។
« ដាអ៊ុន...» ឃើញថានាងនៅបិទភ្នែកមិនព្រមបើកមកទៀតក៏បានក្រោកខ្លួនមកទ្រោបលើនាងរួចចាប់ផ្ដើមកម្រើកត្រគាសតិចៗបន្ទាប់មកក៏ខ្លាំងទៅៗ។
« ហ្អាយយ...អ្ហាស...» ដាអ៊ុនភ្ញាក់មកផ្អើលអស់រលីងនាងឡើងចង់ប៉ះសក់បើលេងភ្ញាក់មកឃើញអ៊ុនវ៉ូកំពុងតែកម្រើកត្រគាសធ្វើចលនាទាំងព្រឹកយ៉ាងហ្នឹង?
« អ្ហឹស...ភ្ញាក់ហើយហ៎? » មាត់សួរគេប៉ុន្ដែមិនឈប់ត្រឹមហ្នឹងនៅតែបន្តអុកសម្រុកទៀតតែម្ដងគ្មានយល់ដល់ចិត្តដាអ៊ុនជាម្ចាស់សមីខ្លួនឡើយ។
« នេះឬវិធីដាក់មនុស្សឲ្យភ្ញាក់ដូចជាឯង? »
« ត្រូវហើយ »
« ឯងនេះលោភតណ្ហាបំផុត »
« លោភតែជាមួយឯង »
« គ្មានទេយើងឃើញឯងលោភជាមួយស្រីដទៃដូចតែគ្នាហ្នឹង »
« ឯងដឹងមកពីណា? »
« ចៃដន្យ!ឆាប់ចុះចេញពីខ្ញុំ » ដាអ៊ុនស្រែកគំហកដាក់ភ្លាមអ៊ុនវ៉ូលេងហ៊ានក៏បានឈប់នឹងចុះចេញពីនាងទាំងអាក្រាតកាយទាំងលើទាំងក្រោមចំណែកនាងតូចបានយកដៃមកខ្ទប់ភ្នែកមិនចង់ឃើញរបស់គួរឲ្យខ្លាចយ៉ាងហ្នឹងហ៎។
« មកខ្ទប់ស្អីក្រែងឃើញអស់ហើយមិនអញ្ចឹង? » អ៊ុនវ៉ូញ៉ោះនាងឲ្យខឹងបើនាងធ្វើមើលតែមិនឃើញពិតជាគួរឲ្យខ្មាសឬមិនមែន? ប៉ុន្តែពួកគេធ្វើរឿងហួសពីហ្នឹងទៅទៀតអញ្ចឹងគួរខ្មាសអៀនអ្វី?
« បានហើយឯងឈប់និយាយទៅឆាប់ទៅរកស្អីស្លៀកពាក់អាក្រក់មើលណាស់ » ដាអ៊ុនដេញគេទៅឯនាងបានទាញភួយមកគ្របពេញខ្លួនលោកអើយនាង...ហ៉ើយ...នេះនាងត្រូវបាត់ភាពស៊ីនដោយសារតែមិត្តភក្តិឬ? ហ្អាយយយ...ស្រមៃមិនចេញឡើយ នាងយកដៃមកខ្ទប់មាត់បិទភ្នែក។
« ប៉ុន្តែវាគឺធំណាស់ចង់ធំជាងកដៃខ្ញុំទៅទៀត » នាងតូចលើកកដៃខ្លួនឯងមកដើម្បីប្រៀបធៀបជាមួយទំហំកាលពីយប់មិញគ្រាន់តែគិតនាងសុំខ្លាចប៉ះរោមព្រឺសម្បុរមុនបាត់ទៅហើយ។នាងតូចស្រមើលស្រមៃម្នាក់ឯងហើយបានក្រញែងខ្លួននាងឈប់ឲ្យខ្លួនឯងគិតអ្វីឆ្កួតៗតទៅទៀត។ដាអ៊ុនបានក្រោកឈរនិងយកអាវឃុំជិតនោះមកស្លៀកនាងដើរទាំងញ័រជើងតតាក់សំណាងហើយដែលនាងមានកម្លាំងខ្លាំងស្រាប់ផងអញ្ចឹងវាគ្មានបញ្ហាមិនអាចឲ្យនាងវេទនាដើរមិនកើតឡើយ។ នាងដើរយឺតៗជុំវិញបន្ទប់នេះឲ្យស៊ាំកុំឲ្យពេលទៅរៀនទៅគេសង្ស័យថានាងបានធ្វើអ្វីទៅទើបញ័រជើងយ៉ាងហ្នឹង។
