អង្គុយនិយាយគ្នាលេងអស់មួយសន្ទុះទៅមីរីនចាប់ផ្តើមមិនស្រួលក្នុងខ្លួនទាល់តែសោះនាងមានអារម្មណ៍ថាក្ដៅក្រហល់ក្រហាយយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹងដែរទ្រាំមិនបានសោះក៏សុំអ្នកគ្រប់គ្នាក្រោកចាកចេញទៅបាត់ដោយគ្មាននរណាម្នាក់ចាប់ភ្លឹកពីមីរីនឡើយដោយមានដាអ៊ុនមួយទៀតនាងរវល់ផឹកស្រាជាមួយគេភ្លេចមិត្តហើយ។
មីរីនមិនបានមកនៅក្នុងតង់របស់ខ្លួនឡើយគឺនាងដើរចូលមកខាងក្នុងព្រៃទៅវិញដោយសារពេលថ្ងៃនោះនាងចូលមកឃើញមានទឹកជ្រោះមួយកន្លែងម៉្យាងខ្លួននាងក្ដៅអើយសែនក្ដៅញើសហូរស្រក់មកប៉ិនៗគ្រាប់ពោតនាងទ្រាំមិនបានវាក្ដៅណាស់នេះនាងកើតអ្វីដែរទៅ?
« ខ្ញុំកើតអីអញ្ចេះ? » នាងមិនគិតជ្រៅពីស្ថានភាពខ្លួនឯងនៅពេលនេះឡើយព្រោះថាវាមិនអាចនោះទេនាងតូចចុះចូលមកក្នុងទឹកជ្រោះនោះមានថ្មបាំងមួយផ្ទាំងធំមួយក្រោមនោះនាងចូលមកជ្រកក្រោមទឹកយកទឹកត្រជាក់ៗមកដុសលើខ្លួនស្រោចឡើងសើមជោគអស់វានៅមិនបាត់មានតែក្ដៅលើសដើមទៅថែមទៀតនាងដោះអាវក្រៅចេញនៅសល់អាវយឺតដៃខ្លីពណ៌ផ្កាឈូកនោះដោយសារមេឃរាងមានពន្លឺនាងមិនសូវជាខ្លាចប៉ុន្មាននោះឡើយ។ នៅសុខៗក៏មានដៃមនុស្សម្នាក់ចូលមកក្នុងទឹកនេះដែរចាប់អោបចង្កេះនាងពីក្រោយជាប់មិនលែងទៅណា។
« លោកជាអ្នកណា? » មីរីនច្រឡោតសួរទាំងដកដង្ហើមសឹងមិនចង់ដល់គ្នាផងនោះនាងតូចភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពេលមានគេមកអបចង្កេះអង្អែលត្រគាសនាងចុះឡើងៗនាងចង់ដកដៃគេចេញប៉ុន្ដែវាមិនអាចព្រោះនាងក៏ចង់បានបែបនេះដូចគ្នា។
« គឺខ្ញុំ » អស់មួយសន្ទុះក្រោយមកបុរសម្នាក់ហ្នឹងក៏ឆ្លើយនាងអាចស្មានដឹងថានេះជាសម្លេងរបស់អ្នកណាដូចគ្នា។
« យ៉ុនជុនលែងខ្ញុំណាលែងទៅ » យ៉ុនជុនថែមមិនលែងហើយនៅឈ្មុះឈ្មុលថើបកនាងចង់សើយអាវទៀតនាងចាប់ដៃជាប់ស្រែកឲ្យគេលែងនាងទៅនាងមិនពេញចិត្តពេលគេមកអង្អែលរាងកាយនាងដូច្នេះទេ។
« ជួយខ្ញុំផងមីរីនខ្ញុំទ្រាំមិនបានទេ » រាងកាយនាងតូចត្រូវបានអ្នកកម្លោះគ្រប់គ្រងដោយបានទាញកញ្ចឹងកនាងមកចាប់ថើបបឺតជញ្ជក់មាត់ខ្លាំងៗណាស់ថើបសួសដងយកជាតិផ្អែមចេញពីក្រអូមមាត់នាងតូចមានទឹកសឡែៗនោះដោយតាមមាត់ពួកគេទាំងពីរនាក់មីរីនឃាត់គេតែពីដំបូងក្រោយពីបានគេប៉ះពាល់តិចតួចនេះមកក៏ចំណង់ដែលខ្លួនមាននោះកើនឡើងមកទ្វេរដងទៅទៀត។ នាងតូចលើកដៃមកតោងកនាយកម្លោះថលបដួសថងទៅវិញទៅមកម្នាក់ៗដូចជាដាច់ជាតិខ្លាំងណាស់តាមមើលសភាពជាក់ស្ដែងរបស់ពួកគេនេះច្បាស់ណាស់ថាត្រូវថ្នាំសម្រើបតែទាំងពីរហ្នឹងទើបមកដល់ទីនេះដូចគ្នាដើម្បីត្រាំទឹកប៉ុន្តែត្រាំយូរៗទៅវាកាន់តែរោលរាលច្លាំងសម្បើមដៃមែនទែនឡើងម្នាក់ល្ហល្ហេវអស់ពេលបានដកមាត់ចេញពីគ្នានាងនៅមិនទាន់ដកដៃចេញពីកយ៉ុនជុនឡើយគឺនៅសម្លឹងមុខគ្នាមិនឈប់សម្លឹងមើលដោយសេចក្ដីជ្រាលជ្រៅស្នេហាតណ្ហាកើតមានពេញរាងកាយក្រមុំកម្លោះមួយគូនេះ។
« យ៉ុនជុនពួកយើងឈប់ទៅ » នាយរៀបតែនិហដោះសម្លៀកបំពាក់របស់មីរីនចេញហើយលឺសម្ដីនាងភ្លាមក៏ឈប់ចលនាដៃសិន។
« ឈប់មិនបានទេ » នាយថាហើយក៏បានដោះអាវនាងចេញតែម្ដងមិនសុំអនុញ្ញាតច្រើនទៀតនាយបានអោនមកខាំបឺតកញ្ចឹងកនាងតូចខាំឡើងមានស្នាមពេញកគេខិនមកដល់ដើមទ្រូងឃើញកូនភ្នំនាងក្រពុំល្អណាស់ណែនៗទំនងពេញៗដៃមិនបង្អង់យូរដៃដ៏កំហូចមួយនោះបានមកអង្អែលលេងជាមួយកូនភ្នំទាំងគូរបស់នាងមីរីនទ្រាំមិនបានមិនអាចទប់សម្លេងបានសោះ។
« អ្ហាស...អ្ហឹស..យ៉ុនជុន .តិចៗណា..» មីរីនចាប់ដៃគេប្រាប់ទាំងមុខគួរឲ្យគហរឺតខ្នាញ់ណាស់អត់មិនបាននិងអោនមកលេបត្របាក់ចុងពណ៌ផ្កាឈូកមួយនោះបាត់នាយបឺតជញ្ជក់ប្រៀបបាននិងកូនង៉ែតបៅដោះម្ដាយអញ្ចឹងបន្ទាប់ក៏មិនទុកឲ្យម្ខាហទៀតទំនេរនាងយកដៃមកស្ទាបច្របាច់លេងវាពេញៗដៃល្អមែនទែនគេទ្រាំមិនបានទប់មិនជាប់ទៀតសោះ។
