အမှိုက်ကောင်လေး၏ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဘဝ/ အမွိုက္ေကာင္ေလး၏ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ဘဝ

အပိုင်း (၈၁)

အပိုင်း (၈၁) ဇနီးလေး ကိုယ်မင်းအတွက်ဝယ်လာတဲ့ လက်ဆောင်ကိုခန့်မှန်းကြည့်လေ

သို့သော် ပိုင်လီရေချိုးပြီးပြန်လာချိန်တွင် သူ့အိမ်ကကောလေးတွေက မစားနှင့်သေးဘဲ သူ့ကိုစောင့်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရပြီး ပိုင်လီကတော့ ဒီလိုခံစားချက်မျိုးကို အရမ်းသဘောကျတာပါပဲ။

နောက်တော့ သူတို့မိသားစု အနွေးကုတင်ပေါ်မှာပဲ ညစာကို အေးဆေးစွာစားလိုက်ကျပြီး စားပြီးနောက် ပိုင်လီက အသေးလေးတွေသိပ်ဖို့ အစပြုခဲ့သည်။

ရှောင်ဟန်က အမြဲတမ်း ပိုင်လီက အသေးလေးတွေနားရှိနေရင် ရှောင်ပေးတတ်တာက သတိထားမိစရာတစ်ခုပဲ။ သူက ပိုင်လီပြောင်းလဲလာအပြီးမှာ ပိုင်လီက အသေးလေးတွေအပေါ် အရမ်းဂရုစိုက်လာတာကိုသတိပြုမိပြီး ထို့ကြောင့်လည်း ပိုင်လီရှိနေချိန်တွေမှာဆို ဘေးထွက်နေတတ်ကာ အသေးလေးတွေကို ပိုင်လီနဲသာ အတူရှိစေတတ်သည်။

ဘာလို့လည်းဆိုတော့ သူက အရင်ကလို ပိုင်လီကလေးတွေကို မျက်ကွယ်ပြုပြီး သံယောဇဥ်မရှိတော့မှာကိုစိုးရိမ်လို့ပါပဲ။ ဒါကြောင့် သူက ပိုင်လီမအားတဲ့အချိန်တွေမှာပဲ အသေးလေးတွေနီးနီးကပ်နေတော့တယ်။ အရင်ကအခြေနေတွေကို ကြုံတွေ့ဖူးတာဖြစ်လို့ ပိုင်လီက ကလေးတွေနဲ့နီးကပ်နေတာမြင်ရမှ သူစိတ်ချရသလိုခံစားရတယ်လေ။

ပိုင်လီက ကလေးတွေကိုသိပ်နေတော့ ရှောင်ဟန်ကအနွေးကုတင်ရဲ့အစွန်းမှာထိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ချုပ်လက်စအဝတ်လေးကို ချုပ်ဖို့ပြင်လိုက်သော်လည်း ပိုင်လီက ဒါကိုမြင်ပြီး ပြောလာခဲ့လေသည်။

"ညရောက်နေပြီလေ မချုပ်နဲ့တော့"

ဒါကိုကြားတော့ ရှောင်ဟန်က ခဏရပ်တန့်သွားပေမယ့် သူက အဝတ်ခြင်းကိုလည်းမချပါဘူး။ နောက်မှအသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောလာသည်မှာ...

"လက်စသပ်စရာလေးရှိလို့ပါ..."

ပိုင်လီသည် အရင်ကလည်း သူရှောင်ဟန်အား ညဘက်တွင် အဝတ်မချုပ်ဖို့ မှာခဲ့ဖူးတာကို မှတ်မိသေးသည်။ ကြည့်စမ်း ဒီကောင်လေးက အဲဒီတုန်းက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ နာခံသလိုလိုလုပ်နေပေမယ့် တကယ်တမ်းစကားနားမထောင်ဘူးပဲ။