အမှိုက်ကောင်လေး၏ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဘဝ/ အမွိုက္ေကာင္ေလး၏ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ဘဝ

အပိုင်း (၁၄၁)

အပိုင်း (၁၄၁)မီးပုံးပွဲတော် -2

ရှောင်ဟန်က ဒီတစ်ညထဲတွင် သူဘယ်လောက်စကားလုံးရေများများ ပြောပြီးပြီလဲဆိုတာကို မမှတ်မိနိုင်တော့ပေ။ သူသိတာက သူက ဒီနေ့ညမှာ သူစကားအများကြီး ပြောခဲ့ရတယ်ဆိုတာပါပဲ။

ကလေးတွေက အရမ်းစူးစမ်းလွန်းတယ်။ သူတို့လေးတွေက စားစရာအသစ်တစ်ခုကို တွေ့တာနဲ့ မြည်းကြည့်ချင်နေကျပြီး ကစားစရာ နောက်တစ်မျိုးတွေ့တာနဲ့ အဲတာကို လိုချင်လာကျတယ်။ ဒါပေါ့ အဲတာက မထူးဆန်းပေမယ့် ပိုင်လီကပါ သူတို့လိုဖြစ်နေတာပါပဲ။

သူက အရမ်း မှတ်ဉာဏ်ကောင်းလို့ပဲ ပြောရမလား မသိပေမယ့် ကလေးတွေ မစားရသေးတဲ့ မုန်တစ်မျိုးမျိုးတွေ့တာနဲ့ ကလေးတွေကို ဒါကမစားရသေးကြောင်းနဲ့ မြည်းကြည့်ကျဖို့ ပြောလာလိမ့်မယ်။ ကစားစရာတွေ တွေ့ရင်လည်း ထိုအတိုင်းပဲ။ ကလေးတွေမှာ မရှိသေးရင် အဲတာက မရှိသေးလို့ လိုချင်ကျလားဆိုပြီး မေးလာပါလိမ့်မယ်။

ပြီးတော့ အဲတာက ကလေးတွေတင် မဟုတ်ပါဘူး။  ဆိပ်ကမ်းမြို့လို ကုန်သွယ်မှုဖြစ်ထွန်းတဲ့ မြို့ရဲ့ မီးပုံးပွဲတော်က စည်ကားပြီး အသက်ဝင်လွန်းလှတယ်လေ။

ဒါကပြဿနာမဟုတ်ပေမယ့် ပြဿနာက ပိုင်လီက စျေးတန်းမှာရောင်းနေတဲ့ လှပတဲ့မီးပုံးတွေနဲ့ ပစ္စည်းတချို့ကို ရှောင်ဟန်ကို အတင်းဝယ်ပေးချင်နေခဲ့တာပါပဲ။

ရှောင်ဟန်က သူ့အတွက် မလိုအပ်ဘူးဟု ဆိုခဲ့ပေမယ့် ပိုင်လီကတော့ တချို့ကိုဝယ်သင့်သည်ဟု အကြောင်းပြချက်တွေပါ ပေးနေခဲ့၍ ဒီအတွက် သူတို့က တိုးတိုးတိတ်တိတ်နဲ့ ငြင်းခုန်ခဲ့ကျရပြီး သူတို့ကို ဘေးကနေ ကြည့်နေမယ်ဆိုရင်တော့ သူတို့က တီးတိုးတီးတိုးနဲ့ ချစ်ကြည်နူးနေတဲ့ စုံတွဲနှင့်ပင် ဆင်တူနေလိမ့်ပေမည်။

မီးပုံးပွဲတော်နေ့ညမှာ အတူတူ အလည်ပတ်ထွက်လာတဲ့ စုံတွဲတွေများလှပေမယ့် သူတို့လို လူကြားထဲမှာ နီးနီးကပ်ကပ် နေဝံ့တဲ့လူတွေကတော့ ရှားလှတာဖြစ်လို့ လူတချို့က သူတို့ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေခဲ့ကျပေမယ့် သူတို့အရေးသူတို့ ငြင်းခုန်နေကျတဲ့ လူနှစ်ယောက်က ဒါကိုသတိမထားကျတာကတော့ စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ။ မဟုတ်ရင် ရှောင်ဟန်ကရှက်သွားမှာ သေချာတယ်။