SON DAKİKA • Kerem Aktürkoğlu

22. Bölüm: İntikam Yemini.

İyi okumalar 💗 Yorumlarınızı bekliyorumm

🪄
Gördüğüm şeye inanamazken derin bir nefes alıp elimi yumruk yaptım ve hızlı hızlı yürümeye başladım.

Ya sen kimsin de Kerem'e sarılabiliyorsun?

Ahu'nun bu yaptığı şey yüzünden iyice çileden çıkmıştım.

Kerem tabi ki de sarılmıyordu. Kendini geri çekti hızla. Büyük ihtimalle daha yeni sarılmıştı.
Kerem benim geldiğimi görmüyordu çünkü sırtı bana dönüktü.

Yanlarına vardığımda Sera'nın burada olmadığını fark ettim. Kim bilir kıza ne demişti de buradan uzaklaştırmıştı?

Kerem'in elinden sıkıca tuttum ve yürümeye başladım.

Bir bakalım neler olmuş; en yakın arkadaşım sevdiğim adama göz koyuyor! İyi miyim? Kesinlikle iyi değilim!

Elini elimden kurtarıp kolumu tuttu ve beni kendine çevirdi. Bir süre konuşmadık. O da olanların farkındaydı. Sadece ne yapacağını bilemiyordu.

"Kerem..."
Diyebildiğim tek şey bu... O ise beklentiyle gözlerimin içine bakıyordu. Başka bir şey söylememi bekliyordu.

"Biliyorum, senin hiçbir suçun yok. Sana güveniyorum."

Bir anda sarıldığında bütün ihtiyacımın bu olduğunu anladım. Kollarımı boynuna dolayıp kafamı boynuna gömdüm. Orada öylece ne kadar durduk bilmiyordum ama kollarım uyuşmaya başlamıştı.

Yavaşça geri çekilip yanağına güzel bir öpücük bıraktım. Gülümseyerek başını aşağı eğdiğinde onun bu halini aklıma kazıdım. Kerem'im...

Telefonum çalmaya başladığında cebimden çıkarıp aramayı cevapladım.

"Defne? Çıktın mı soyunma odasından? Kızım neredesin?"
Sera'nın sesinde huzur vardı gerçekten.

"Çıktım da sen neredeydin?" dedim endişeli bir şekilde.

"Ahu beni, seni bulmaya yolladı. Sen ona, Sera beni bulsun demişsin."
Ne? Böyle bir şey söylememiştim.

Şimdi anlıyordum. Sırf Kerem ile yalnız kalabilmek için Sera'yı göndermişti. Ahu...
Bunu nasıl yapabildin bana? Ama benim adım da Defne ise, intikamım çok felaket olacaktı.

"Ben öyle bir şey söylemedim Sera." dedim ve biraz Kerem'den uzaklaşıp kısık sesle konuşmama devam ettim.
"Ben soyunma odasından çıktığımda gördüm Ahu'yu. Kerem'e sarılıyordu! Daha doğrusu sarılmaya çalışıyordu."

"Yok artık! Ahu ne yaptığını zannediyor? Nerede o şimdi?"
Sera'nın sorusuyla etrafıma bakındım. Gitmişti sanırım.

"Bilmiyorum Sera. Yanıma gel de Kerem bizi bıraksın pansiyona."

"Tamam geliyorum."

Sera geldiğinde arabaya yerleştik. Sessiz süren yolculuğun ardından Sera teşekkür ederek arabadan indi ve pansiyona girdi. Anahtarı vermiştim içeri girmesi için.

Ben ise yavaşça Kerem'e dönüp avcumu yanağına yasladım. O da kafasını yana eğdiğinde gülümsedim. Birden yanağıma öpücük kondurduğunda şaşkın bir şekilde gözlerinin içine baktım. Sanırım ansızın öpmelere alışamayacaktım.

Ben Kerem'in beni öpmesine alışamayacaktım!

En sonunda vedalaşıp da pansiyona girdiğimde hızla merdivenden çıktım ve kapıyı tıklattım. Sera üzgün bir şekilde kapıyı açtığında içeri girip üzerimi değiştirdim.