SON DAKİKA • Kerem Aktürkoğlu

41. Bölüm: O Herkes Gibi Değildir!

Bomba gibi bir bölümle karşınızdayımm ❤️‍🔥
İyi okumalarr 💗💗

🪄
*1 Ay Sonra* Mart
Şu son bir ayda her şey o kadar iğrenç gidiyordu ki anlatamam! Neler olduğunu merak ediyorsunuzdur. Hemen özet geçeyim:

Kerem ile ayrıldık. Evet, doğru okudunuz. Bitmişti. O gece durmadan gülmüştü ya hani, bende kiminle konuştuğuna bakmıştım. Bir kadınla konuşuyordu. Gecenin bir vaktinde hem de!

İlk başlarda fazla çaktırmadım ama sonrasında artık fazla gelmeye başladı.
Bir kez buluştuklarını gördüm. Bana arkadaşı olduğunu söyledi ama bana pek de inandırıcı gelmemişti açıkçası.
Bana olan ilgisinin de azaldığını fark etmiştim. Birkaç haftanın sonunda ayrılmıştım.

Çok çabaladı geri dönmem için ama beni inandıramadı. O kızın samimiliği pek gerçekçi gelmiyordu bana. Daha çok Kerem'e yürüyor gibiydi. Garibim de kanıyordu işte buna. Hala arkadaşım diyordu. Onunla ne zaman arkadaşız dediği o garip bağı keserse, işte o zaman bana geri dönebilir.

Onun haricinde Berkan, Yunus, Barış, Kâzımcan ve Zaniolo ile çok iyi arkadaş olmuştum. Ayrıca Yunus'un sevgilisi Tuğçe ile de. Sera da hepsiyle çok iyi arkadaştı. Birisiyle hariç. Barış Alper dediğinizi duyar gibiyim. İkisi için zaman gerekli demiştim. Aradan bir ay geçmesine rağmen aralarında bir şey olmamıştı. Hep bir tartışma içindeydiler. Arada bir yakınlaşmalar oluyordu ama ikisi de adım atma konusunda inatçıydılar. Pardon, her konuda inatçılar.

Futbolda ise her geçen gün daha da iyi oluyordum. Beşiktaş maçına yetişmiştim ve iki gol atmıştım.

Keremler üç gün sonra Kasımpaşa ile oynayacaklardı ve Sera ile izlemeye gidecektik. Kerem ile pek karşılaşmak istemesem de, ortak arkadaşlarımız olduğu için eninde sonunda karşılaşacaktık.

Bu akşam ise biraz kafa dağıtmaya gidecektik. Benim kafam hiç yerinde değildi açıkçası. Ekip durmadan ısrar etmişti ve en sonunda kabul etmiştim. Şu zamana kadar ağzıma bile sürmediğim şeyi, bu akşam ağzıma değecekmiş gibi geliyordu.

Her ne kadar istemesem de biraz kafamın dağılmasına ihtiyacım vardı. Eğer dağılmazsa bütün hayatıma etki edecekti bu olanlar. En korktuğum şey ise, futbol hayatıma etkisiydi. Kariyerim o kadar güzel gidiyordu ki, şu an bu bozulursa her şey bozulabilirdi.
Günlerdir başımda keskin bir ağrı vardı zaten. Çok üzülüyordum, deli gibi stres yapıyordum. Bünyem artık kaldıramıyordu.

Kerem'den ayrıldığıma deli gibi üzülsem de yapacak bir şey yoktu. Dediğim gibi; ne zaman o kızı hayatından çıkarırsa, işte o zaman bana gelebilirdi. E hemen kabul etmezdim tabi ki de! Hatta etmeyebilirdim de. Emin değildim.
Şu an tek yapmak istediğim şey eğlenmekti.

"Tuğçe mesaj atmış. Hazırlanmaya başlayalım mı?" dedi Sera kolumdan tutarak. Onun da bütün enerjisini yemiştim. Bizde biraz daha kaldıktan sonra Ankara'ya dönmüş, vizelerini hallettikten sonra tekrar İstanbul'a gelmişti. Sırf benim için oradan oraya savruluyordu kız. O da en az benim kadar yorulmuştu. Hissedebiliyordum. Kerem ile ayrılmamıza o da çok üzülmüştü.
Yapacak bir şey yoktu. Arada böyle şeyler olabilirdi. Çok normaldi.

"Siyah iddialı olan elbiseni giy," dedi Sera sinsice gülümseyerek. İsteksizce odama gidip dolaptan aldım ve üzerime geçirdim.
Daha farklı durmuştu üstümde. Tam olarak yazdan beri giymiyordum. Futbol sayesinde bacaklarım kaslı olmuştu. O kadar belirgin değildi ama bacaklarımın ince olmaması hoşuma gitmişti.

Saçlarımı açıp buklelerimi düzelttim. Orta denebilecek bir makyaj yapıp yatağa oturdum ve Sera'yı beklemeye başladım.
Elbisem o kadar iddialıydı ki, eğer düzgün oturmazsam farklı yerlerim de görünebilirdi.
Göğüs dekoltesi de vardı biraz. Zaten gece klübüne gidiyorduk. Bir kereden bir şey olmazdı.