One Poor Prince (Book 2)

Chapter 34

Chapter 34

Three years later....

Pagkatapos kong ihatid si Zian sa eskwelahan nito ay dumiretso na ako sa MGC TOWER.

Sinulyapan naman nya ng tingin ang kambal na nakapwesto sa likod ng kotse. At napasalubong ang kilay nya sa pagtataka.

"Bakit ka naman malungkot Travis?" natatawa kong tanong dito.

Tatlong taon na rin pala ang nakakalipas at ngayon nga ang kambal nya ay tatlong taong gulang na.

Simple lang ang ipinangalan nya sa dalawa. Yung unang lumabas ay si Travis and then followed by Parker.

Simula nang umalis sya, hindi na nya ito hinanap pa. During that time, umaasa pa rin kasi sya na babalik ito. But he was wrong. She didn't return.

Hindi nya na rin binalak pang hanapin ito.

By then, narealize nya na siguro nga, bandang huli ay walang pag-asa na maging sila.

Dahil kung mahal talaga sya nito, papakinggan nya ang explanation nya. Pero hindi eh.

Anyway, bakit ko pa nga ba sya iniisip. Hindi ko na rin naman sya kailangan sa buhay ko.

At mas lalong hindi sya kaylangan ng mga anak ko.

"I want to go to school na po Daddy" malungkot na tugon nito.

"Me Daddy, I don't want to!" masiglang sabi naman ni Parker.

"Don't worry, once you two are four already, I'll send you to school" sabi ko sa kanilang dalawa.

"What?" - Parker

"Yeheeey!" - Travis

Sabay na sigaw ng dalawa.

Natawa naman ako dahil sa totoo lang ay magkabaliktad ang ugali ng dalawang ito.

Identical Twins naman silang dalawa. Ibig sabihin na kahit kambal sila ay madaling malaman kung sino si Travis at sino si Parker.

Ipinarada ko na ang sasakyan ko at kasabay nito ang pag-uunahan ng dalawa na lumabas ng sasakyan.

Kapag pumapasok ako ng opisina ay sinasama ko ang dalawa. May mga araw kasi na hindi ako pumapasok. Kung baga, mga tatlong beses o dalawang beses na lang ako kung pumunta ng MGC.

I extended my office in my house para matutukan ko silang tatlo. Pampatanggal stress narin. Pampa-goodvibes at para naman wala nang babae na lumapit sakin. Dahil every time na may makaka-one-night-stand sya, ay lagi syang pinupuntahan nito sa opisina.

Nakita ko namang nag-formation na sa daanan namin ang mga security guards at iba pang employees.

"Good morning po sa inyo" si Parker na nagtatatalon pa habang dinadaanan sila.

"Good morning" - si Travis

"Good morning Young masters!" rinig kong bati nila sa kambal.

Nakita kong huminto si Travis at humarap sa isang guard.

"Paglaki ko po, gusto kong maging katulad nyo, yung astig, hihihi" sabi nang anak ko.

Ang galing talaga nitong batang 'to. Masyado syang proactive by all means. Si Parker naman ay dire-diretso lang.

......

"Cielo, lumabas kana dyan girl, hinihintay ka na ni Sir Mico sa labas"

Nandito pa kasi ako sa loob ng condo ko at malapit na akong matapos sa ginagawa ko. Grabe mamimiss ko ang lugar na 'to. Ito kasi ang nagsilbing tahanan ko sa loob ng tatlong taon.