♡នរកជីវិត♡

ភាគទី៦៣🔞

ក្មេងតូចប្រឹងឱបអ្នកប្រុស ចូវ ជាប់មិនលែង ស្របពេលយកមុខជ្រប់នឹងស្មាអ្នកប្រុស ចូវ យំអណ្តឺតអណ្តក ព្រោះឈឺចាប់ត្រង់ចំណុចផ្សារភ្ជាប់ផង ភ័យខ្លាចគេបញ្ឈប់ ហើយក្រោកចេញពីនាងផង ការពិតគឺឈឺណាស់ ឈឺស្ទើរតែមិនអាចទ្រាំបាន វាឈឺហាក់ដូចយកឡាមមកឆូតលើស្បែក តែនាងសុខចិត្តខាំមាត់ទ្រាំនឹងការឈឺចាប់នេះ ដើម្បីឲ្យគេបំពាក់ចិញ្ចៀនសុំនាងរៀបការ ទោះត្រូវឈឺផ្សាខ្លាំងយ៉ាងណា នាងក៏ព្រមទទួលយក។
ជីមីន អស់សំណើច ចង់សើច តែប្រឹងទប់ គ្រប់ពេលវេលាសម្ដែងធ្វើមុខស្មើ ទាំងដែលចិត្តបេះដូងកំពុងញាប់ញ័រ ពោរពេញដោយក្តីរំភើប ដែលដឹងថាខ្លួនគឺជាបុរសដំបូងរបស់ក្មេងស្រីបរិសុទ្ធម្នាក់នេះ គេជឿថានាងពិតជាមិនដឹងខ្យល់អីទេ នាងដូចជាក្រដាសសស្អាតមួយផ្ទាំង នាងមិនដូចស្រីផ្សេងដែលសម្លឹងឃើញតែទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គេទេ នាងគ្រាន់តែស្រលាញ់គេដោយស្មោះ គ្រាន់តែចង់រៀបការ ហើយរស់នៅជាមួយគេតែប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះទើបនាងប្រគល់ព្រហ្មចារីមកឲ្យគេ ហើយគេសុំស្បថនឹងខ្លួនឯង ក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្រស់ស្អាតដែលនាងប្រគល់ឲ្យគេនាពេលនេះ គេនឹងចងចាំវាទុក មិនតបស្នងក្ដីស្រឡាញ់នាងដោយការឈឺចាប់ ឬទង្វើផិតក្បត់ចិត្តដាច់ខាត។
«ខ្ញុំសន្យាថាវានឹងឈឺតែមួយភ្លែតទេ» ជីមីន ឱនខ្សឹបលួងលោមដាក់ត្រចៀកនាង ព្រោះនាងកំពុងយំទឹកភ្នែកសើមជោកស្មាគេហើយ ចំណែកនាងឮពាក្យលួងលោមរបស់កំលោះចាស់ ងក់ក្បាលតិចៗ ស្របពេលមុខជ្រប់នឹងស្មាគេដូចដើម ឯដៃទាំងសងខាងឱបខ្នងគេកាន់តែណែន ខណៈនោះគេក៏ជ្រែកភាពមហិមាចូលទៅក្នុងរាងកាយនាងទាល់តែអស់។
«អ្ហឹក...» ហេរី របូតសំឡេងអណ្ដឺតអណ្ដក ទាំងដែលខំខាំមាត់ទប់ហើយ ព្រោះមិនចង់ឲ្យគេឮនាងយំ បញ្ឈប់គ្រប់យ៉ាងត្រូវអាសាបង់ តែពេលគេជ្រែកកាន់តែជ្រៅ នាងគឺឈឺណាស់ ដូចត្រូវពុះច្រៀករាងកាយ ជើងទាំងសងខាងដែលកំពុងបើកកន្ធែកនោះញ័រទទ្រើក។
«សឺត...» ជីមីន ថ្ងូរស្រៀវស្រើប ស្របពេលភាពមហិមាដែលលូនចូលទៅ ត្រូវភាពតឹងណែនច្របាច់រួមរឹតចង់ដាច់ជាពីរ គេចង់សំងំទុកពេលឲ្យកុលាបសាច់ផលិតសំណើមចេញមកកាន់តែច្រើនសិន ទើបធ្វើការវាយលុក ព្រោះវាអាចជួយកាត់បន្ថយការឈឺចាប់នាងបានខ្លះ តែក៏សំងំមិនបាន១នាទីផង ទ្រាំនៅស្ងៀមលែងបាន ចាប់ផ្ដើមកម្រើកត្រគាកបោកផ្ទប់ អុកអង្រួនយោកយោល ទៅតាមអារម្មណ៍ដែលពុះកញ្ជ្រោលទប់ទៀតលែងជាប់។
«អ្ហា៎...អ្ហាស៎...ៗ» ហេរី ឈឺឆៀបៗផង ស្រួលអួលៗផង ក្ដៅអន្ទះអន្ទែង ស្រៀវហេងហាងពេញក្នុងពោះ ហេះហោះៗ អារម្មណ៍មួយដែលពិបាកគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងខ្លាំងបំផុត បណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនឲ្យធ្លាក់ចូលទៅជាចំណីភ្លើងរាគៈ ពើតពើងត្រគាកទទួលយកស្នូលសាច់ដែលសង្កត់ចូលមកជ្រៅៗនោះ ដោយភ្លេចអស់ការអៀនខ្មាស ព្រមទាំងថ្ងួចថ្ងូរដង្ហក់ដង្ហើមជ្រែកសំឡេងសាច់ប៉ះសាច់
ផ្លាប់...ៗៗៗ
«អ្ហឹម...» ជីមីន ឱនថើបឈ្មុសឈ្មុលម្ដុំស្លឹកត្រចៀកនាងយ៉ាងរោលរាល ដៃម្ខាងទ្រានពូក ដៃម្ខាងទៀតក្រសោបច្របាច់ដើមទ្រូងមូលក្លុំស្អាត ស្របពេលត្រគាកធ្វើចលនាវាយលុកស៊កដកៗ លឿនទៅៗ រហូតញាប់ស្អេក
ផ្លាប់...ៗៗៗ
«អ្ហា៎...អ្នកប្រុស...អ្ហាស៎...ៗ» ហេរី ថ្ងូរដាច់ៗ រាងកាយញាប់ញ័ររញ្ជួយ ស្របពេលអ្នកប្រុស ចូវ ក្រោកអង្គុយនៅប្រឡោះភ្លៅនាង យកដៃទាំងសងខាងចាប់ចង្កេះតូចមួយក្ដាប់នាងជាប់ ហើយក៏បន្តការវាយលុកយ៉ាងក្លៀវក្លា បែកញើសហូរសស្រាក់ បើទោះបីក្នុងបន្ទប់បើកម៉ាស៊ីនត្រជាក់ ក៏ភាពត្រជាក់នោះមិនអាចជ្រាបចូលភាពក្ដៅរោលរាលដែលកំពុងតែសាយភាយពេញផ្ទៃបន្ទប់។
ផ្លាប់...ៗៗៗ
ផ្ទៃមុខអ្នកប្រុស ចូវ ក្រហមរងាល តំណក់ញើសក្ដៅគគុកកាន់តែស្រក់ហូរខ្ចាត់ខ្ចាយ ស្របពេលសរសៃលើរាងកាយចាប់ផ្តើមប៉ោងគ្រប់កន្លែង និងមុនពេលគ្រប់យ៉ាងទៅដល់ទីបញ្ចប់ ក៏ឱនមុខទៅក្បែរត្រចៀកក្មេងតូច ខ្សឹបសួរដោយសំឡេងដង្ហក់
«ស្រីឬប្រុស?»
«ចាស?» នាងមិងមាំងនឹងសំណួរគេ ហើយកាន់តែមិនយល់ថែមទៀតនឹងប្រយោគបន្ទាប់
«ស្រីរាក់ ប្រុសជ្រៅ» កូនស្រីដាក់ចូលរាក់ៗ កូនប្រុសត្រូវដាក់ចូលឲ្យជ្រៅៗ តែ ហេរី យល់ងាប់ហើយ?