Sevgilim Asker Bey •bxb

Sulu Sulu Bakma Sevmedim

İyi okumalar delilerim 🩶

Yula ile içtikten sonra bir daha görüşememiştik, en azından dışarıda. Askeriye'de ise çok fazla yoğundu, bu yüzden yan yana gelemiyorduk. Normalde o benim yanıma gelir veya ben onun yanına giderdim. Fakat, son iki haftadır hiç bir şekilde müsait değildi.

Yeni Er'ler gelmişti ve onlara eğitim veriyordu. Ayrıca bir kaç gün önce bir göreve gitmişlerdi. Her zamanki gibi sağ salim gelmelerini bekliyordum. Bir şey olacağını düşünmüyorum ama kansız insan her şeyi yapabilirdi.

Bir kaç gündür, ellerim ağzımda geziyordum. Yula nereye gideceğini veya ne yapacağını bana söylemez ama arardı. Gittiğinden beri haber yoktu. Neden bu kadar korkuyordum? Benim için neden bu kadar anlamlıydı bilmiyorum ama onu kaybetmek istemiyordum.

Hissettiğim sıcaklık, bana bakışı, gülüşü bana yabancı değildi. Sanki yıllardır bu gülüşü gördüm, yıllardır bu sesi duydum, yıllardır yanındaydım. Onunla yan yana olduğumda içim ısınıyordu.

Sonunda çıkış saati geldiğinde yavaş yavaş yerimden kalktım. Böyle anlarda burada nöbet tutmak istiyordum. Elimde ki telefonun ekranını açtım ve görünürde hiç bir şey yoktu. Kabanımı ve atkımı aldım. Havalar tamamen soğumuştu.

"Görüşürüz Filiz Hanım." karşı masada oturan kadına baktım.

"Görüşürüz Balamir." yüzüne gülümseme oluştu.

Kafamı salladım ve odadan çıktım. Yavaş yavaş binadan çıktım ve park alanına yöneldim. Duyduğum sesler ile yerimde durmuştum.

"Yüzbaşım." bunu diyen Faruk'tu.

"Efendim Kıvırcık." duyduğum ses ile kalbim deli gibi atmaya başlamıştı. İçim ısınmış ve elim ayağım terlemişti.

"Binbaşının yanına gitmeden bir doktora gitseniz. Hem tam çıkış saatleri, hızlıca bakarlar. Oluk oluk kan akıy-"

"Çok konuşuyorsun kıvırcık."

Duyduğum kan cümlesi ile hızla adımlarımı o tarafa çevirdim. Beni görmemişlerdi çünkü kolonun arkasında kalıyordum. Kalbim bu sefer korkudan deli gibi atmaya başlamıştı.

Hızla yanlarına vardım. Beni ilk gören Faruk ve Yusuf'tu. Bana kafa selamı verdiler ve yürümeye devam ettiler. Ben adımlarımı hızlandırdım. Sonunda Yula'nın yanına vardığımda beni hâlâ fark etmemişti. Normalde dikkati bu kadar dağınık olmazdı.

"Ney-"

"Hoş geldin, sen gelmeden önce kokun geldi." son kısmı biraz eğilip kulağıma doğru fısıldadı.

Buna heyecanlanmam lazımdı ama kahretsin ki kalbim deli gibi heyecanlandım.

"Hoş buldum, asıl siz hoşgeldiniz. Ayrıca ne oldu? Neren kanıyor?" ben durduğumda otomatik olarak o da durdu. O durduğunda tüm tim durmuştu.

Timde ki herkes beni tanıyordu. Bende onları tanıyordum ve zamanla oldukça iyi anlaşmıştık. Hepsini severdim, çoğu benden büyüktü ama oldukça hoş sohbetler edilirdi.

"Omzuna kurşun saplandı. İlk müdahaleyi kendisi yaptı, kurşunu çıkardı. Kan durmuştu ama şimdi yeniden akmaya başladı. Diyorum git doktora görün yok inat etti gitmiyor." Selim kolunu omzuma attı ve Yula'ya baktı.

Onunda boyu benden bir kaç santim uzundu ama Yula'dan çok çok kısaydı. Yula'nın gözlerine omzunda ki kola kaydı ama hemen çekti.

"Neden gelmiyorsun? Belki mikrop kaptı belki kurşunu çıkarırken yanlış bir şeyler yaptın? Nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirsin." benimle azarlayan ses tonuma karşı sadece durdu. Çok duygusuz duruyordu. Herkesin yanında böyledi ama ben anlıyordum.