[+18]
"Tek hatam azıcık Redbull içip araba kullanmaktı."
"Tek hatanın sadece o olduğunu düşünmüyorum."
...
"Sevgili Asker Bey-"
"Sevgilim Asker Bey, diyecektin diye düşünüyorum." eğilerek, kulağına fısıldadığı sözlerdi.
[🏳️🌈]
Herkesin hayatı renklidir, sadece doğru an ve zaman gelmemiştir. Ben hayatımın bittiğini düşündüğümde karşıma çıkan bu adam ile yeniden başlamıştı. Evet küçüktüm, fakat bu ona olan sevgimin boyutuyla alakası yoktu. Gözlerimi ona çevirdim. Tüm dikkatiyle arabayı sürüyordu. Onun diğer evine gidiyorduk.
Çocuklar ile tanışacaktım ve gerçekten çok heyecanlıydım. Ne yapacağımı veya ne diyeceğimi bilmiyordum. Tek düşündüğüm heyecandan durmak üzere olan kalbimdi. Beynim o kadar işlevsizdi ki şuan, yıllarca aldığım eğitim bile işe yaramıyordu.
"Bu kadar gerilme." elini elimin üstüne attı ve sıkı sıkı kavradı. Gülümsemeye çalıştım ama oldukça gergindim. Sözlerin işime yaramıyor hayatım.
"Bilmiyorum ya acayip heyecanlandım. Başıma ilk defa böyle bir şey geliyor. Sence ben ne yapayım?" 1,2,3,1,2,3,1,2,3 aldığım nefesler hiç bir işe yaramıyordu.
"Anlıyorum seni ama sakin ol lütfen. Ayrıca Meyra ve Tolga çok tatlı çocuklar. Seni de çok seveceklerine eminim. Senin gibi tatlılığa karşı koyacaklarını düşünmüyorum, babaları bile karşı koyamadı." göz kırptı ve hemen önüne döndü.
Bu dedikleri gülmemi sağlarken, gerginliğim azalmaya başlamıştı. Bu adamın üstümde ki etkisi şaka mıydı? Bir cümleye nasıl da sakinleşmiştim. Resmen başıma gelmiş en güzel şeydi.
"Neredeyse geldik." bu sözleri duymam ile giden gerginliğim geri gelmişti. Ellerimle oynamaya başladım.
Sonunda araba dubleks bir evin önünde durmuştu. Bahçesi kocaman duruyordu. Emniyet kemerini çıkardım ve arabadan indim. Sakin ol Balamir, yaparsın.
"Sen ilerle ben eşyaları alırım." tabiki gidemedim. Bahçe kapısının önünde onu bekliyordum.
Çocuklara bir sürü şey hazırlamıştım. Sonuçta yıllardır yalnız yaşıyordum ve elim biraz hamarattı.
"Zile bas bebeğim." verdiği komut ile yanda duran zile bastım.
Beklemeden açılan kapı ile şaşırmıştım. Bizi kapının önünde mi bekliyorlardı? Kapıyı tuttum ve elleri dolu olan adama yol verdim. Ana kapıya yaklaşırken, iki tane çocuğun bize koşması ile durdum.
"BABA!!" ikisi de aynı anda Yula'nın üstüne atladılar. Bu görüntü ile içim yumuş yumuş olmuştu.
İkisi de birbiri ile uyumlu giyinmişti. Beyaz gömlek, gri kravat ve gri alt. Tabi kızın altında etek, oğlanın ise pantolon vardı. İkisinin de gözleri çekikti? Acaba melezler miydi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sakin olun sakin olun. Misafirimize ayıp ediyorsunuz." Yula'nın azarlayan sesiyle ikisi de ondan ayrıldı ve bana baktı.
"Merhaba Balamir Abi. Babam senden çok bahsetti." konuşan küçük kız ile gülümsedim. Tüm gerginliğim uçup gitti.
