Sevgilim Asker Bey •bxb

Affetmek

İyi okumalar delilerim 🖤

İlişkimiz daha yeni başlamıştı ve bir sürü şey öğrenmiştim. Gözlerimdeki ağrı beni öldürüyordu. Tam iki saattir, Yula'nın evinin kapısında bekliyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Kapıyı açsa ve bana sıkı sıkı sarılsaydı.

Bazı insanlar hayatınıza girerdi. Ansızın, hiç beklemediğiniz bir anda sizi gafil avlarlardı. Öyle bir yer kaplarlardı ki kalbinizde, onsuz nefes alamayacağınızı düşünürdünüz. Bende böyle hissediyordum, onsuz ayakta güçlükle kalacağımı düşünmüyordum. Evet salaktım belki ama, ama yapamazdım.

Gözyaşlarım bugün kaçıncı kez aktığını bilmiyordum. Sessiz sessiz ağlıyordum, her zaman ki gibi kimse görmüyordu. Kimse duymuyordu ama Yula beni görmüştü. Zaten bir tek onun yanındayken rahatça ağlardım. Bir tek o ağladı diye ağlardım. O üzgün diye ağlardım, o acı çekiyor diye ağlardım.

Yavaşça ayağa kalktım ve merdivenleri tek tek inmeye başladım. Son merdivene inene kadar gözyaşlarım aktı. Sonunda derin bir nefes çektim ve park ettiğim arabamın yanına gittim. Araba kullanacak halde değildim ama çok çabuk bir şekilde eve gitmek, uyumak istiyordum.

Böyle biterdi bazı geceler, acı dolu, gözleri yaşlı ama bazende mutlu, gülerek biterdi. Bu gece acı vardı, gözyaşları vardı.

•••

2 hafta sonra

Yula ile tam olarak 2 haftadır konuşmuyorduk. Her gece akan gözyaşlarım yüzünden, artık gözlerim kurumuştu. Bu iki haftada gözlerime baraj yapılsaydı. Sonsuza kadar dünyanın elektrik sorunu çözülürdü.

İlk iki gün işten izin almıştım. Kafamı dinlemek ve kendime gelmek istedim. Abime anlatma kararı alıp, yüzlerce kez vazgeçmiştim. Abim peşini bırakmazdı ve belirli bir çevresi vardı. Yula ne kadar asker olsa da, peşini bırakmazdı. Biliyorum onun suçu değildi ama abimin, bu durum umrunda olmazdı.

Bana o süreçte bana mesajlar atmıştı. Fakat, dört gün önce mesaj atmayı bırakmıştı. Ben aramak ve mesaj atmak için deliriyordum ama yapamıyordum.  Onu kaybetmek istemezken, şuan daha çok ayrılıyorduk.

Aslında kararımı vermiştim ama bu süreçte, vicdan azabı çekmeyi beklemiştim. Bir süre çekmiştim zaten ama belki de fazla bencildim. Tek istediğim Yula ile mutlu bir hayat. Gözlerim yeniden dolmaya başladığında, kafamı kaldırdım ve tavanı izlemeye başladım.

Askeriyede ise Yula ile asla karşı karşıya gelmemiştik. Bir kaç kez eğitim sırasında sesini duymuştum ama yüzünü görememiştim. Keşke gelse ve sıkıca sarılsa, salaksın bana niye mesaj atmıyorsun diye sorsa. Biri ya da bir şeyler beni desteklemeden, ilk adımı atamayacaktım.

Duvarda ki saate baktığımda geceye geliyordu. Günlerdir işten sonra ki aktivitem, koltuğa oturmak ve sorgulamaktı. Her şeyi sorguluyor ve kendimi yok olmuş hissediyordum.

Sonunda ayağa kalktım ve mutfağa girdim. Düzgün bir şeyler yemek benim için çok zordu. Düşüncelerim sayesinde gelen gözyaşlarım, kendiliğinden akmaya başlamıştı. Artık yadırgamıyordum, her yerde her an ağlayabilirdim.

Bir anda çalan zil ile yerimde sıçradım. Telefonu, mutfak masasının üstüne bıraktım ve kapıya ilerledim. Delikten bakmak aklıma bile gelmeden, kapıyı direkt açmıştım. Karşımda gördüğüm adam ile kalbim tekledi. Kalbim hızlanmaya başladı ve nefes alışım hızlandı.

Yüzüne baktım, o da benimle yüzüme baktı. Bana gülümsedi, uzun zamandır görmediğim gülümsemeydi. Gözlerim doldu, zaten sürekli ağlıyordum. Gözlerimin dolmasına şaşırmıyordum. Kollarını etrafıma hızla sandığında, şiddetle ağlamaya başladım.

Neden ağladığımı bilmiyordum. Suçluluktan mı yoksa özlemden mi ağlıyordum?

"Seni çok özledim Balamir."

Bana daha sıkı sarıldı. Bende sonunda kendime komut vermiş ve sıkı sıkı sarılmışım. Gözlerimi sıkı sıkı kapattım. Ağlamam hiddetli bir hal almaya başlamıştı. Belki de rahatlamıştım. Belki de ilk defa bana ağır gelen bir şey olmuştu.

Kendisini benden çektiğinde, gözlerimin içine baktı.

"Neden ağlıyorsun abim?"

Sesini duymam ile gözlerinin içine baktım. Annemin aynısı olan abime baktım. Ailemin kopyası gibi olan adama, her baktığımda suçluluk hissettim.

"Çok özür dilerim abi."

Ağlayarak ağzımdan çıkan sözler bunlardı. Anlatamayacağımı bildiğim için çok pişmandım ama yapamazdım.
İnsan bazen onca şeye rağmen, sevmek ve sevilmek isterdi. Sevdiğini korumak isterdi, her şeye ve herkese rağmen.

Ben Yula'yı kaybetmek istemiyordum.

Bölüm sonu.

Size nasıl fake attım ama :)

Bölüm kısa oldu ama telafi etmeye çalışacağım. Pek bölüm yazmaya halim yok...

Umarım beğenmişsinizdir🏳️‍🌈