Sevgilim Asker Bey •bxb

Ellerini Kullanma

Medya: 🥵❤️‍🔥

İyi okumalar delilerimm🖤

Yanımda hissettiğim hareketlilik ile gözlerimi açtım. Kafamı arkaya çevirdiğimde kocaman bir bedenle karşılaştım. Etraf karanlık olduğu için gözlerini göremiyordum. Dışarıda ki sokak lambalarının çok ışığı vuruyordu.

"Neden buradasın?" uykulu sesimle konuştum, hâlâ uykum açılmamıştı.

"Uyuyamadım, sensiz uykuya dalmak eskisi kadar kolay değil." belimden çekip beni göğüsüne yapıştırdı. Söylediği kelimeler gülümsememi sağladı.

"Seni seviyorum." kulağıma fısıldadığı kelimelerden sonra eğilip dudaklarımın üstünü öptü. Akşam yaşanan tüm olayı unutmuştum. O bana böyle yaklaştığı zaman tüm duvarlarım bertaraf oluyordu.

"Bende seni seviyorum." kollarının içinden arkama döndüm ve bende kollarımı etrafına sardım. Kafamı göğsüne sokup kalbinin üstünü öptüm.

Bunu fırsat bilerek sırt üstü yattı ve beni de üstüne çekti. Yorganı da benim üstüme çektiğinde, kendimi sıcacık hissetmeye başladım. Altımda ki adamın ve yorganın sıcaklığı, çok güzel hissettiriyordu.

"Bu akşam için özür dilerim. Seni kırmak istememiştim, pek empati yapan birisi değilim. Kusura bakma öküzle empati yapamadım." dediği her cümlede kıkırdıyordum. Son söylediği cümle ile küçük bir kahkaha attım.

"Deli misin ya sen manyak adam. Merak etme unuttum gitti. Sen böyle tatlı tatlı davranınca, hiç bir şey hatırlamıyorum ki." kollarımı göğüsüne koydum ve ellerimin üstüne çenemi yerleştirdim. Onun üstünde bu şekilde yatmaya bayılıyordum.

"Olsun yine de affettiğini duymak istiyorum."

Yula çok naif bir insandı. Sevdiği insanları, özellikle beni, kırmamak için elinden geleni yapardı. Kırdığı zaman ise özür dilemekten çekinmezdi. Başkası olsa sırf öküzle empati yapmadı diye neden özür dilesin ki ama Yula, beni üzdüğünü düşünerek buraya kadar gelmişti.

"Ayrıca bir daha bir öküz için ağlama." aklıma gelen sahne ile yeniden duygulandım. O şerefsiz sinyör benim elime geçecek bir gün.

"Çocuğun babasını göz göre göre, sırf kazanamadığı için mezbahaya götürdüler. Nasıl üzülmeyeyim?" kafamı kaldırdım ve gözlerine bakmaya başladım.

Şuan nasıl bir yüz ifadesi var bilmiyorum ama artık gözlerim karanlığa alışmıştı. En azından gözleri ve dudakları nerede ayırt ediyordum.

"Haklısın tamam." belimde ki ellerinin tekini yanağıma çıkardı. Yanağımı hızla avuç içine bıraktım ve gözlerimi kapattım. Bu adamın sıcaklığı, benim soğukluğuma çok iyi geliyordu.

Yula'nın belimde ki eli yavaşça kalçalarıma inmeye başladı. Avuç içine aldığı eti sıktı, bu inlememi sağlamıştı. Ortamın havası bir anda değişti. Gözlerimi açtığımda bana tutkuyla bakan gözleri göremesemde hissetmiştim.

"Çocuklar uyuyor." elimi kalçamda ki elinin üstüne attım.

"Merak etme evin her yerinde ses yalıtımı var. Ayrıca odaları aşağı katta ve evin diğer bölümünde. Senin odanın altında mutfak var." tüm geri çevireceğim sözleri, açıklamaları ile kesmişti. Ben şimdi ne diyebilirdim ki?

"Olsun yine de tehlikeli, hadi kendi odana git. Gecenin bu saatinde, azma." kendimi yana atacaktım ama kolları ile engel oldu.

Beni kendine bastırdığında, gözlerimi kapattım. Etkisi altına girme Balamir, sabah çocuklar ile oynayacaksın. Şimdi o şeyi içine alırsan, tüm gün oturmak zorunda kalırsın. Gözlerimi açtığımda, yavru köpek bakışları attığımı düşünerek Yula'ya bakmaya başladım.