අපට අලුත් හතුරෙක් ඇති වෙලා හරියටම මාසයකට විතර පස්සේ දෙව්ලි ආයෙමත් වලව්වට ආවා..
"බොස් දෙව්ලි මිස් ආයෙමත් ඇවිල්ලා එයා ආපහු වලව්වට ඇවිත්...." ඒක තමයි මන් මෙච්ච අවුරුදු ගාණකට අහපු හොදම වචනය එයා ඇවිත් ආයෙමත් මගෙ ඇස් ඉස්සරහට ඇවිත්
දෙව්ලිගෙ කාමරේ අයෙමත් ආලෝකමත් උනා.. මන් පැය ගානක් වත්තට වෙලා ඒ එලිය වැටුන කාමරේ දිහා බලාගෙන හිටියා ඉස්සර වගේම ආයෙමත් එයා තරු වලට ප්රසංගයක් ඉදිරිපත් කරනකම්.. පැයෙන් පැය ගත වෙලා දවස් ගනන් බලන් හිටියත් දෙව්ලි ආයෙමත් පරණ තරු යාලුවෝ එක්ක දොඩමලු වෙන්න ආයෙමත් මොනම මොහොතකවත් කවුලුවෙන් එබිලා බැලුවෙ නෑ.. ඒ ප්රීතිමත් මූණ කවුලු අතරින් අහස දිහා තියා ආයෙමත් මගේ ඇස් දිහා බැලුවෙවත් නෑ මන් එයා ඉස්සරහා එයාට නොපෙනන නොඇසෙන අප්රාණී ජීවියෙක් උනා එයාට මාව හොල්මනක් වගේ මාව පේන තැනකවත් අඩුම ගානේ මගේ හඩ ඇහෙන තරමක තැනකවත් එයා හිටියෙ නෑ.. ඔයා මට ඒ තරම් වෛර කරනවද දෙව්ලි.. එහෙම නොවී කොහොමද නේද ?? ඔයා ඇතුගලට වඩා මට වෛර කරනවා ඇති..
තවත් දවස් ගණන් ගත උනා මට ආපහු ඇවිත් වලව්වෙ නතර වෙන්න කියලා ඇතුගල ආයෙමත් නියෝග කලේ සුදු සමනලයගෙ ඔත්තුකාරයෝ වලව්වටත් ගොඩ බැහැලා ඇති කියලා එයාට සැක හිතුන නිසා අකමැත්තෙන් උනත් දෙව්ලිව මොහොතකට දකින්න තිබ්බ වුවමනාවත් නිසාම මන් ආයෙත් රැය පමණක් ගත කරන්න එහෙ යන්න තීරණය කලා.. ඒත් දෙව්ලි මාව කොයි වෙලාවෙවත් ගානකට ගත්තෙ නෑ...
"දෙව්ලි.. දැන් ඔය විදියට ඔයාලා තරහා වෙලා ඉන්න එකේ වැඩක් නෑනේ මන් කියන්නෙ ආයෙමත් කලින් විදියට නෙමේ අඩුම ගානින් ඔයාලා සහෝදරයො කියලා දැන් දන්න නිසාවත්..."