වලව්වේ සාලයෙ හිටපු සේවකයො එක පොදියට එතනට ගුලි වෙලා ඇතුගලගෙත් දෙව්ලිගෙත් ආරවුල නරඹමින් කසුකුසු ගාමින් හිටියා. මන් ඔවුන් හැම කෙනෙක්ම තල්ලු කරගෙන ඉදිරියට ගියේ දෙව්ලිව දකින්න උවමනාවෙන්...එයා එතන හිටියා ඇගේ එක් අතකින් රතු වෙච්ච කම්මුත් බදාගෙන සුනු විසුනු වෙලා ගියපු වීදුරු මද්යසාර බෝතක කෑලි මැද්දෙන් වැතිරිලා..
" ඔයා කොහෙ ගිහින් එනවා කියලා හිතන්ද මේ මහ රෑ ගෙවල් වලට එන්නෙ දෙව්ලි.. ඔයාට ඔයා කව්ද කියලත් අමතකද? ප්රංශෙ ඉද්දි දාපු සෙල්ලම් වලව්වෙ මේ රටේ ඉද්දි මගෙත් එක්ක කරන්න ලෑස්ති වෙන්න එපා ඒක හොදට මතක තියාගන්න ඔයා ඉන්න ඕනෙ මට ඕන විදියට..." ඇතුගල මහ හයියෙන් කෑ ගැහුවා
"මන් කරන්නෙ මට ඕන දේවල්.." ඉස්සර වගේ පුංචි කෑ ගැහීමකට බය වෙන දෙව්ලි දැන් ඇතුගල එක්ක එකට එක කතා කරන්නත් පටන් අරන්
"ඔයාට ඔයාගෙ දේවල් කරන්න පුලුවන් වෙන්නේ මන් මේ ගෙදර නැති උන දාට මේක ඒත් හොදට මතක තියාගන්න එදාටත් මන් ඔයාට කිසිම නිදහසක් දෙන්නෙ නෑ කියලා.. ඒවා ඔයාගෙ හීන විතරයි..හීන කියන්නෙ හීන වලට ඒවා කවදාවත් ඉශ්ඨ වෙන්නෑ.." ඇය ඔහු දෙස රවා බැලුවාය
"මන් ඉන්නෙ ඔයාගෙ වුවමනාවල් ඉෂ්ඨ කරලා දෙන්න නෙමේ..මේක මගේ ජීව්තේ මන් කරන්නෙ මට ඕන දේවල් මන් ජීවත් වෙන්නෙ මට ඕන විදියට.." ඇය ඇතුගලට එරහිව හඩක් නැගුවෙ වටේ පිටේ හිදි සේවකයන්ගේ සූස් හඩත් සමගයි.. අන්තිමට එහෙනම් එයා දැන්වත් එයා වෙනුවෙන් කතා කරන්න පටන් අරන්..
"තමුන් දැන් එකට එක කියාගෙන එන්නත් පටන් ගත්තද...පීටර් මේ මුරණ්ඩු කෙල්ලව ගිහින් වලව්ව පිටිපස්සෙ තියන කාමරේට දාලා වහලා දාන්න හෙට රෑට සූරියආරච්චිගෙ පවුල මේ ගෙට එනකන් මේ කෙල්ලට ඒ කාමරෙයෙන් එලියට යන්න බෑ.. අනික තව මේ දේත් හොදට මතක තියාගන්න දෙව්ලි හෙට අපි කරන්න හදන වැඩේ ඔයාගෙ එකම එක පුංචිම පුංචි මෝඩකමක් නිසා වැරදිලා ගියොත් අන්න ඒ වෙලාවෙ ඔයා දැනගනියි ඔයාගෙ තාත්තගේ හරි පෙනුම ඉස්සර වගේ ඔයාට මන් අනුකම්පාවෙන් සලකයි කියලා නම් හිතන්න එපා මෙදා පාර කෝටු පාරට වඩා දෙයක් ඔයාට හම්බවේවි මන් හිතනවා තාමත් ඔයාට ඒ කෝටු පාරෙ සැර මොන වගේද කියලා මතක ඇති කියලා..ඔයා මේ ගෙදර හිරකාරයෙක් ඒක හොදට මතක තියාගන්න දෙව්ලි... "