¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
සතියක් ගිහිල්ලත් මට තාම මගේ කැම්පස් එකේ වැඩ කටයුතු හරියට මැනේජ් කරගන්න බැරි උනා. ඉතින් අනිත් ඔක්කොම වැඩ පැත්තකින් තියලා දවස් දෙක තුනක්ම මන් ඒක පස්සෙ දුවන්න ගත්තෙ පිස්සුවෙන් වගේ. අවුරුදු විසි දෙකක් වෙච්ච මම මැනේජ්මන්ට් ෆැකල්ටියෙ දෙවන වසරෙ ස්ටුඩන්ට් කෙනෙක් උනා..ඇත්තම කිව්වොත් ඒකත් මගෙ කැමත්තට තෝරගන්න හම්බෙච්ච දෙයක් නෙමේ. ඇතුගලට ඕන නිසා කරන්න සිද්ධ වෙච්ච දෙයක්. එයාට ඕන උනා එයාගෙ බිස්නස් වැඩ පරිපාලනය කරන වැඩවලටත් මාව හවුල් කරගන්න. එයා දෙව්ලිටවත් ඒ තරම් බල කිරීමක් කරන්න නැතුව ඇති.. මට මගේ ඉගනීමත් එයාගෙ බලකිරීම් යටතේ තෝරගන්න උනා..කැම්පස් වැඩ කටයුතු ඇතුගලගෙ අනුදැනුම යටතේ ඔහේම නිකරුනේ කරගෙන ගියාට අසයිමන්ට් එක්සෑම් එනකොට නම් මම තනිකරම පිස්සෙක් ගානට වැටෙනවා..මගේ ජීවිතේ වෙලාවට වැඩ වලින් නෑවිලා ඉතිරිලා යන්න තරම් බිසී එකක්..කොච්චර බිසී උනත් මන් ඒ කලබලකාරිත්වයට කැමතියි. මොකද කිව්වොත් ඒක මට මගේ ඇත්ත ජීවිතේ මොහොතකට හරි අමතක කරන්න හේතුවක් උනා නිසා..
"ඔයා අපිට අලුත් ප්‍රොජෙක්ට් එක භාර දෙන්නෙ කවදද?? "
"මට ටිකක් තව කල් දෙන්න..ඒකෙ අවසානේ මන් තාම ලියලා නෑ"
"හොදයි ලබන ඉරිදට කලින් මට ඒක ගෙනත් දෙන්න..ඊට වඩා කාලයක් නම් ඔයා වෙනුවෙන් දෙන්න විදියක් නෑ.."
"ඕකේ...මන් උපරිම ට්‍රයි කරන්නම්"
රෑ දහයයි දහයට පමණ ෆෝන් එකට ආපු මැසේජ් එකකට රිප්ලයි කරලා අතපසු උන වැඩ ටික ලොයමින් හිටිය පොතත් වහලා දාලා මම හිමින් සීරුවෙ කාමරේ මුල්ලකට කරලා තිබුණ දුඹුරු පැහැ ගිටාරයත් අරන් කාමරයෙන් එලියට බැස්සේ තවත් මෙලඩි ශීට් කොල දෙක තුනකුත් අරගෙනමයි..
