"ආ......................ව්ව්..."
එක පාරටම හොරාගෙ පැත්තෙන් ආවේ කෙල්ලෙක්ගෙ සියුම් කටහඩක්...මන් ඉක්මණින් ගිහින් තද කරගෙන හිටිය අත අත හැරලා එහා පැත්තේ තිබුන ස්විචය තද කරලා ලයිට් ටික ඔන් කලා...බල්බ වල ආලෝකයෙන් මැද සාලය පිරී යද්දි හෙල්මට් ඔත්තු කාරයා මහ හඩින් ඉකිබිදින්න උනා ...
"ඔය හෙල්මට් එක ගලවන්න" එයා බෑ කියලා ඔලුබක්කෙක් වගෙ ඔලුව දෙපැත්තට වැනුවට මන් දැනගනයි හිටියා ඒ කටහඩේ අයිතිකාරයා ඇත්තටම කව්ද කියලා...
"දෙව්ලි ..ඔය හෙල්මට් එක ගලවන්න"මන් තරමක් සන්සුන් ආකාරයට එහෙම කියනකොට ඈ හිමින් සීරුවේ කලු හෙල්මටය ඇගේ හිසින් අයින් කලා.. එයා ඒක කොහෙන් හොයාගත්තද මන්දා..
"තමුන් මොකද මෙහෙ කරන්නෙ.. රෑට හොරකමේ යනවද තාත්තා ඔව්වද කියලා දීලා තියෙන්නෙ.. ආහ්...."
මදක්වත් මා දෙසට හිස ඔසලවා බැලුවෙ නැති එයා ඒ වෙනුවට ඔන්න නීතා කිව්ව විදියට එයා එයාගෙ දරුණුම ආයුධය පාවිච්චියට අරන් කදුලු සට සට ගාලා ඇස් වලින් වට්ටන්න ගත්තා..කදුලු වලට ඇගේ සුදු වන් මුහුණ තෙත්වෙලා ගියේ පිරීගිය කම්මුල් කුඩා දරුවකුගේ වගේ රතු පැහැයට හරවමිනි.
"ඒයි අඩන්න එපා..මේ..මේ....."
හොදයි...හොදයි දැන් මන් පිලිගන්නවා එයාගෙ කදුලු වලට ඇතුගල රැවටුනා කියලා..මොකද මටත් ඒ දිහා වැඩි වෙලාවක් බලන් ඉන්න බැරි උනා.. ඒ නිසාම ටිකකට කලින් එයා මට පහර දෙන්න පාවිච්චි කල එයාගෙ කුඩා සුදු පැහැ පුළුන් හාවා මම කකුලින් ඇගේ පැත්තට තල්ලු කලේ ඒක දැකලවත් නාඩා ඉදී කියලා හිතන්..ඒත් වැඩේ සාර්ථක උනේ නෑ ..එයා නොනවත්වාම අඩන්න ගත්තා...මටත් සන්සුන්ව විදියට තවත් ඒ දිහා බලන් ඉන්න බැරි උනා.. ඇත්තටම මම අඩන මනුස්සයන්ව සනසන්න දන්නෑ..මේ වෙලාවෙ මොනා කියලා මෙයාව නලවන්නද කියලා මට තේරෙන්නෙත් නෑ.. ඒ නිසාම උදව්වක් පතා මන් සාහිල්ට කෝල් කරලා එතනට එන්න කිව්වා..දැන් අපි තුන්දෙනාම එයාගේ වටේට වටවෙලා බලන් ඉන්නවා..එයත් බෝල ඇස් කරකවන ගමන් මම ඇඹරුව අත අතගාමින් වචනයක්වත් නොකියා මුල්ලකට ගුලි වෙලා හිටියා..