🖤♟️(27)(අ)මතක මතක💙🦋

17 3 0
                                    

දෙව්ලිත් මාත් සෙනසුරාදා චිත්‍ර පන්තියටයි මගේ ස්ටූඩියෝවෙ වැඩ වලටයි ගිහින් ඇවිත් ඉරිදා කරන්න තියෙන වැඩේට යන්න පිටත් වෙන්න සූදානම් උනා

Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.


දෙව්ලිත් මාත් සෙනසුරාදා චිත්‍ර පන්තියටයි මගේ ස්ටූඩියෝවෙ වැඩ වලටයි ගිහින් ඇවිත් ඉරිදා කරන්න තියෙන වැඩේට යන්න පිටත් වෙන්න සූදානම් උනා.. කාටත් කලින් මුලින්ම එයාලා යන්න හදන ගමනට යොදාගන්න අධිසුඛෝපභෝගී බස් රථයකට ළගට වෙලා අපි බලාගෙන හිටියෙ එතනට ඉතුරු අයත් ඇවිත් බස් එක පිරිලා යනකන් ඒත් .. විස්සක් තිහක්වත් දාන්න පුළුවන් තැනට නැග්ගෙ දහ දෙනයි.. මමයි නිතේෂ් සාහිල් බස් එකේ අන්තිම ශීට් එකට ගිහින් ඉදගත්තාම ශාලුයි දෙව්ලියි අපිට ඉස්සරහින් තිබ්බ ශීට් එකේ ඉදගත්තා.. තවත් ටික වෙලාවකින් ප්‍රගිතුයි එයාගේ අතිජාත මිත්‍රයෝ දෙන්නයි ඇවිත් මැද්දේ ශීට් වලින් තනි තනියෙන් ඉදගත්තා... ප්‍රගීත් පිටිපස ආසනේ හිටපු මගේ දිහා බලලා දෙව්ලිට අත වැනුවා... මගේ ඇහැ ගියේම එයා ඇදගෙන හිටපු ශර්ට් එකට ඒ නිකන් හටියට ටාසන්ගේ කලිසම වගේ.. මේ කාලේ කොල්ලෝ අදිම්නෙ මේවද.. තවත් කෙල්ලෝ තුන්දෙනෙක් එක්ක කොල්ලෝ දෙන්නෙක් ඇවිත් නැග්ගා බස් එකටම ඔච්චරයි ඒ අතරේ එදා මගෙන් බැනුම් අහපු රෝස බොම්බෙමුටයි කෙල්ලත් හිටියා...

"දෙව්ලි මිස් අර රෝස කැන්ඩිය කව්ද" සාහිල් ඉස්සරහා ශිට් එකේ හිටපු දෙව්ලිගෙන් අහද්දි ඇය ඉදිරිපස අසුන්වල හිටපු කෙල්ල දිහා බලලා

"ඔයාලා ඔය අහන්නෙ දිශා ගැනද",යැයි ඇසුවා

"ඔව් අර බොම්බයිමුටටයි එකක් කොණ්ඩෙට හයි කරගෙන ඉන්න කෙනා.."

"ආ එයාද ...එයා ඔහොම හිටියට ඇමති කෙනෙක්ගෙ දුවෙක්, මිණිබිරියක් ඔයා අහලා තියෙනවනේ සේනකගේ පවුල ගැන.."

"ඔයා කියන්නේ හිටපු සෞඛ්‍ය ඇමතිගෙ පවුල ගැනනේ...."සාහිල් එහෙම කියාගෙන ආපහු ශීට් එකෙන් ඉදගත්තෙ එයා පැටලෙන්න හොද අත්තක් නොවන බව තෙරුම් ගත්ත නිසා වගේ...

🖤♟️8 Letters 💙🦋Où les histoires vivent. Découvrez maintenant