¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"ඔයා රෙඩිද"
"ඔව්....මට ඉවසිල්ලක් නෑ යුමිකොව දකිනකන්.. ඒක නෙමේ විශ්වාසයිද කිසිම ගාර්ඩ් කෙනෙක් අපිත් එක්ක එන්නෑ කියලා"
ඇයට නෑ කියන්නට මෙන් හිස සලලා කාර් එයාට එකට නගින්න කියලා ඉගිකරන ගමන් මාත් ඩ්‍රයිවින් සීට් එකට නැගගත්තා..දෙව්ලි කාර් එකේ පිටුපස ආසනයේ දොර අරින්න හැදුවත්
"මන් ඔයාගෙ ඩ්‍රයිවර් නෙමේ ඒ නිසා ඉස්සරහින් නගින්න කියලා" කිව්ව ගමන් දඩබිඩි ගාලා ඉස්සර ශීට් එකට නැගගත්ත එයා දඩාං ගාලා කාර් එකේ දොර වැහුවෙ මට අසූ හාරදාහට තද වෙද්දි..
"ඕවා ඔයාගේ සෙල්ලම් බඩු වගේ නෙමෙ දෙව්ලි ඇත්ත ඒවා චුට්ටක් පරිස්සමින් වැඩ කරන්නකෝ.."
කාර් එකට රිදුනද දන්නෑ මේ වාහනේ මට ගත්ත දවසෙ ඉදන් මන් මේක බලාගත්තෙ මලක් වගේ.. සාහිල් නිතේෂ් ඇරෙන්න මේ වාහනේ කවුරුත් මාත් එක්ක ඇවිත් නෑ එයාලා උනත් මේකට නගිද්දි දෙපාරක් විතර කකුල් දෙක ගසලා දාලායි නගින්නේ ඒකට මේ කුමාරිහාමි...අපි හිටියෙ දෙව්ලිගේ අති විශිෂ්ඨ ප්ලෑන ක්‍රියාත්මක කරන ගමන් අන්තිමට මට සිද්ධ උනා එයාගෙ භාරකාරයා වෙලා මගේ හතුරගෙ පුංචි කුමාරිව එයාගෙ හීනෙට ගිහින් ඇරලවන්න..
"හලෝ....ශාලු..ඔව් ඔව් මන් දැන් යන ගමන් ඉන්නේ...."
"කා එක්කද අහන්නෙ අයියා එක්ක..අපෙ තාත්තා මේ අවුරුදු ගානකට කරපු හොදම වැඩේ එයාව මෙහෙ එක්කන් ආපු එක.."
ආ..ඔය ෆෝන් එකෙන් යාලුවා එක්ක දොඩවන්නෙ මන් ගැන වෙන්නැති..හොදම වැඩේලු ...අනික අයියා..කවදදා ඉදන්ද දැන් මට නංගි කෙනෙක් ඉන්නේ...හහ්..! ඒත් හැබැයි දෙව්ලි කියපු දේත් වරදක්ම නෑ රකුසගේ භවනට රිංගන්න ලැබුන එක තමයි මටත් මේ අවුරුදු ගානකට ලැබුන හොදම චාන්ස් එක උනේ..
