"Happy children house" හැම දෙයකම ආරම්භය.. ඒක වාධිෂා මැඩම්ගේ ගෙදර.. ඉස්සර මේක පවත්වගෙන ගියේ මේ ගමේ පල්ලියෙ සේවය කරපු කන්යාසොයුරියෝ.. ඒක ඉස්සර ඇතුගලලා ආධාර යවපු පුංචි අනාථ නිවාසයක්..ඒත් ඒකටත් විශේෂයක් තිබ්බා..මේ අනාථ නිවාසෙ තමයි වලව්වෙ වැඩ කරපු සේවකයන්ගෙ අනාථ දරුවෝ රදවලා තිබ්බේ.." චාර්ලුගේ දෑස යොමු වූයේ නිතේශ් ඔහු ඉදිරියෙන් පෙරලාගෙන හිටිය ෆයිල් එකහි තිබූ කන්යාරාමයෙ රැවක් වෙතටය.."ඔයාලා කවදා හරි එතනට ගිහින් තියේද..ඒ බිත්ති හංගපු රහස දරාගත්ත වේදනාවන් තාමත් ඒ බිත්ති එදා උන විනාසෙ රැධිරයෙන් පෙගිලා ගිහින්. තාමත් ඒක ඇතුග ඇතුලෙන් සැනසීම නොලබපු ආත්මයන් අදෝනා දෙනවා..ඒ ගොල්ලො විනාශ කලේ දෙවියන්ගෙ තැනක්..කිසිම දෙයක් නොකරපු කිසි දෙයක් නොදන්න කී දෙනෙක් එතන විනාශ උනාද..."චාර්ලිගේ දෑසෙ වේදනාවන් පිරිනි...
ඔව් මන් එතනට ගියා එතන ගැන දැනගත්ත හැටියෙම එතනට ගියා..ඒ කන්යාරාමයේ අබලන් ගොඩනැගිල්ල එදා ඇතුගල ඇති කරපු ගින්නෙන් තාම දැවෙනවා...චාර්ලි කියපු විදියට කන්යාරාමයේ අබලන් ගොඩනැගිල්ලට ඇතුලුවෙන්න තිබ්බ කලු පාට ගේට්ටුව පහු කරන් ඇවිත් එතනට පය ගහන මුල්ම අඩියෙදිම ඕනෑම කෙනෙකුට එතන දරන වේදනාව දැනෙන්න ගන්නවා.. මට පවා එතනට ගියපු මුල්ම දවසේ දැනුන ඒ අත්දැකීම තාමත් අමතක කරන්න බෑ..
කන්යාරාමයහි ඇති වෙච්ච ඒ සිද්ධියෙන් පස්සේ ඒ මුලු ප්රදේශම අතහැර දමා ගිහින් නිසා ඒ තැන දැන් කැලයෙම කොටසක් වෙලා ගිහින් කන්යාරාමයෙ ඉතිරි ගොඩනැගිලි කොටස් අදුරින් වසාගෙන තිබ්බෙ එකදු එලියක් එතනට නොවැටෙන අන්දමින් ය... පල්ලි භූමියෙ තිබ්බ පිළිම දැනටමත් දිරාපත් වෙලා ගිහින් නිසා ඒවා නෙත ගැටෙන ඕනම අයෙක්ව බියපත් කරන්න දැන් ඒවාට හැකියාවක් තිබ්බා..එදා එතන සිදුවීමත් එක්ක කැඩී බිදී ගින්නෙන් අලුවෙලා ගියපු බඩු භාණ්ඩ එතන තාමත් තිබුණා.. ඒ ප්රදේශයේ ජීවත් වෙන කිසිම කෙනෙක් ඒ මායිමකටවත් ආවෙ නැත්තෙ එදා එතන දැවුන ආත්ම තාමත් සැනසීම ලබන අරමුණින් එතන ඉන්න බවට කියන කටකතා ගම පුරාම පැතිරිලා ගිහින් තිබුන නිසා.. සමහර විට ඒ සැනසීමක් නොමැතිව සාධාරණය බලාපොරොත්තුවෙන් වාධිෂා මැඩමුත් එතන ඇති.