"ඕකේ රෙඩී.... ස්ටාර්ට්...."දෙව්ලි ස්ටූඩියෝවෙ රෙකෝඩින් රූම් එකේ එයාගේ වයලින් පාර්ට් එක ප්ලේ කරන්න ගත්තා.. හරිම මෘදු වාදනයක් උන ඒක මගේ විතරක් නෙමේ වටේ හිටපු අනිත් අයගෙත් හිත් ඇස් කන් ඔක්කොම එයාගේ පැත්තට යොමු කරගන්න සමත් වුනේ තත්පර කීපයක් ඇතුලතයි...
"ඩ්රේවන් කව්ද ඒ... එයා නම් මාරම දක්ෂයි" මගේ එහායින් හිටපු තවත් කෙනෙක් එහෙම කියද්දි රෙකෝඩ් රූම් එකේ අනික් සියල්ලත් ඒ අදහසට එකග වෙමින් හිස සැලුවා.. මට එයා ගැන ආඩම්බරයක් දැනෙන්න ගත්තා එයාව ඒ රෙකෝඩින් රූම් එකහි තිබ්බ ලයිට් අතරේ දිදුලන්න ගත්තා හරියට පුංචි තරුවක් වගේ ඒත් එක්කම මට අතීතයේ දෙයක් මතක් උනා..මන් පළවෙනියට දෙව්ලිගේ ආර්ට් කාමරේට ගිය දවසෙ බිත්තියක කොණක ඇදලා තිබ්බ රෑ අහසෙ සිතුවමේ නීවී යන තරුවක ලියා තිබුන වාක්යය " දිදිළන තරුවක් වෙන්න මට උදව් වෙන්න".... ඒ කියන්නේ එයාට එහෙම වෙන්න උදව් කරන්න ඉදිරිපත් වුණ කෙනා මමද....
අන්තිමට දෙව්ලි එයාගේ වාදනය අවසන් කරලා මගේ දිහාවට හිනා වෙවී ඇවිත් මගේ එහා පැත්තෙන් තිබ්බ පුටුවට බර වුනේ හරියට මහ බරක් ඔලුව උඩ තියන් ඉදලා ඒකෙන් නිදහස් වෙච්ච කෙනෙක් ගානටයි.
"කොහොමද ඒක...මන් කොතන හරි වැරැද්දුවද...අනේ ඔව් නිරා..නෑ මන් කිව්වේ ඩ්රේවන් මන් හිතන්නේ මන් ආයේ ඒක ප්ලේ කරන්න ඕනේ... මගේ අත ලෙස්සුවා වගේ බලන්න මට හොදටම දාඩියත් දාලා.. " දෙව්ලි වයලීනය අරගෙන ආයෙමත් හිටපු තැනට දුවන්න ගියත් මන් එයාගෙ අතින් අල්ල ගත්තා.. කිව්වත් වගේම එයාට හොදට දාඩිය දාලා උපරිම කලබල වෙලා ඒ මදිවට එයාව වෙව්ලනවත් එක්ක...
"නෑ ඒක පර්ෆෙක්ට් ආයෙමත් ඕනේ නෑ.."
"ඒත් ...."
"ඒත් මේත් නෑ...අවශ්යතාවක් ඇති උනොත් මන් ඔයාට කියන්නම් .... දැනට ඕනෙ නෑ ඔයා ඒක හොදටම කලා..."මන් එහෙම කිව්වේ පුංචිවට එයාගෙ හිස මතට තට්ටුවක් දාන ගමන්....