CESUR

37. Bölüm

Merhaba arkadaşlar. Uzun zaman oldu bölüm yayınlanmadım. Umarım bu bölümü seversiniz. Keyifli okumalar.

****

Nefes nefese adamın göğsüne uyguladığı baskıya son verirken ekranda gördüğü kalp atımı çizgisi genç adamın rahat bir nefes almasını sağlamıştı. Neredeyse kırk dakikadır hastaya kalp masajı uyguluyordu. Yanındaki asistana dönerek “Hemen ameliyathaneyi hazırlasınlar,” diye emir verirken genç asistan hızla doktorun dediğini yapmak için oradan ayrılmıştı.

“Hocam, diğer hasta ameliyata alındı, küçük çocuk şok geçiriyor.” Cesur yaklaşık bir saat önce acile getirilen kazazedelere yardım ederken bir yandan da yetersiz personelini düşünmeye başlamıştı. Acil bölümüne daha fazla personel alımı yapılmalıydı. Bu düşünceyi aklının bir köşesine yazarken kapıdan içeriye giren Serkan’ı görünce ona seslendi.

“Sen buraya gel ve diğer hastaların yaralarıyla ilgilen.” Serkan kendisine seslenen Cesur’a dönerek hemen adamı onaylamıştı.

“Peki hocam,” diyen genç adam söylenileni yaparken bu kez acil servise Serdar girdi.

“Hamile bir hasta olduğu söylendi, nerede?” Serdar’ın sorusuyla hemşirelerden biri ona dönerek ayrı bölmeye alınan hastaya doğru ilerlemeye başlamıştı. İşi söz konusu olunca ciddiyetini takınan genç adama uzaktan kısa bir bakış atan Cesur hafif gülümsemişti. Onun bu saate kadar Ayşem’in yanında olduğuna emindi. Kızı yaşadığı saldırı sonrası birkaç gündür hastanede babasının gözetimi altındaydı.

“Babacım?” Cesur düşüncelerinden düşüncelerinin sahibinin sesiyle çıkmıştı.

“Ayşem senin burada ne işin var?” Ayşem babasına yaklaşarak etrafa kısa bir bakış atmıştı.

“Kaza olmuş dediler, yardıma geldim."

“Senin dinlenmen gerek Ayşem, lütfen odana git.”

“Hocam, ben iyiyim. Şimdi izin verirseniz işimi yapmak istiyorum.” Ayşem babasının itiraz etmesine fırsat bırakmadan gözüne kestirdiği ilk hastaya doğru ilerlemişti. Hastanın başındaki asistan doktora dönerek “Yardım edebileceğim bir şey var mı?” diye sorduğunda doktor başını kısa bir süre kaldırarak genç kıza bakmış sonrada hemen işine dönmüştü.

“Alanınız nedir?”

“Ben ebeyim,” diyen genç kız sanki yanlış bir şey söylemiş gibi adamın yüzünü buruşturmasını izlemişti.

“Bir ebe ne yapabilir ki, gölge etme başka bir şey istemem.” Ayşem aldığı cevapla kaşlarını çatarak adama bakmıştı.

“Sizi annenizden doğurtmuş ya!” Ayşem’in ters cevabıyla hızla kıza dönen adam kızın sinirle arkasını dönüp gittiğini görünce kaşlarını çatmıştı. Olanları uzaktan izleyen Cesur ise işe yeni alınan asistan doktorun tavrından hiç hoşlanmamıştı. Söz konusu bu davranışın kızına olması durumu değildi. Ona göre kim olursa olsun bir diğerinin mesleğini küçümseyerek konuşamazdı.

“Ayşem Hanım bana yardım eder misiniz?” Serdar kızın sinirli bir şekilde acil kapısına yöneldiğini görünce ona seslenmişti. Ayşem Serdar’ın sesini duyunca ona dönerken genç adamın hamile bir kadını muayene ettiğini görünce hızla onun yanına gitmişti.

“Buyurun hocam nasıl yardımcı olabilirim?” serdar kadının elini bırakmayan küçük çocuğu göstererek konuşmuştu.

“Şu küçük adama yiyecek bir şeyler ısmarlayarak yardım edebilirsin. Bu şekilde annesini daha rahat iyileştirebiliriz değil mi?” Çocuk Serdar’ın sesiyle omzunu silkerken Serdar genç kıza yaklaşarak kulağına eğilip sessizce konuşmuştu.