CESUR

49. Bölüm

Keyifli okumalar.

****

Genç kadın hızlı adımlarla randevusuna yetişmek isterken kendisine selam veren çalışanları görmüyordu. İlk seansına geç kalmıştı ve bu Çisil’in yapacağı bir şey değildi.

“Çisil Hanım, ilk hastanız odanızda sizi bekliyor,” diyen sekreterine başını sallayarak odasına geçmişti. Hastası yirmi yaşlarında aile içi şiddet gören genç bir kızdı.

“Merhaba, kusura bakmayın biraz geciktim.” Çisil ceketini asıp çantasını masasının altında ki komodinin üzerine bırakarak konuşmayan kıza döndü. Gözleri bir ok gibi Çisil’in içine işlerken seansın zor geçeceğini genç kadın o an anlamıştı. Kız anlatıyor Çisil önündeki deftere notlar alıyordu. Kızın sessiz yakarışları Çisil’in içini yakarken profesyonel olmak için elinden geleni yapıyordu. Seans saati bittiğinde kız ayaklanarak Çisil’e bakmıştı.

“Seni o evden kurtarmamı ister misin?” kız gelen soruyla korkmuştu. Bunu gözlerinden anlayabiliyordu.

“Beni öldürürler,” diye sessizce fısıldarken Çisil kıza sarılmamak için kendisini zor tutuyordu. Masanın üzerinde ki kartını alarak üzerine şahsi numarasını yazarak kıza uzatmıştı.

“Sana bir şey yaparsalar beni hemen ara, hemen gelirim.” Kız çekinerek kartı eline alırken sessizce odadan çıkıp gitmişti. Genç kadının aklı giden kızda kalırken yarım saatlik bir kahve molasından sonra ikinci seansına girecekti.

Odasından çıkıp kantine doğru ilerlerken gözüne yeni gelen birkaç asistan doktor takılmıştı. Hepsi oldukça hevesli bir şekilde işinin başındaydı. Aklına ilk hastası gelince istem dışı gülümsemişti. Acemilikle hastasına oldukça sıra dışı fikirler vermişti. Sonunda da hastanın kocası kapısına dayanarak “Siz karıma ne diyorsunuz, karım etrafta amazon kadınları gibi dolanıyor. Korkmaya başladım,” dediğinde Çisil kaşlarını çatarak adama bakmış ve “Korkmalısın zaten, kadınlar korkulacak varlıklardır. Sakın ona bir daha vurmaya kalkma.” Adam şaşkınlıkla Çisil’e bakıp kaçarak hastaneyi terk etmişti. Çisil aklına gelen şeyle gülerek kantine girdiğinde kendisine üzgün bir şekilde bakan Asaf’ı gördüğünde bakışlarını kaçırmıştı. Kahvesini almak için ilerlerken önünü kesen kişiyle duraksadı.

“Çisil Hanım?” Çisil kendisine bakan adama kısa bir bakış atarak onu tanımaya çalışmış ama başarılı olamamıştı. Üzerinde ki kıyafete bakacak olursa kalp cerrahisi bölümünden olduğunu anlamıştı.

“Evet, bir şey mi vardı?”

“Sizinle özel olarak konuşabilir miyiz?” Çisil tek kaşını kaldırarak adama bakarken genç adam hemen araya girmişti.

“Yanlış anlamayın sadece sizden akıl alacaktım.”

“Öyle mi ne konuda? Bu arada,” diyerek adamın önlüğündeki isimliğe bakmak için elini uzatmıştı.

“Kendimi tanıtmadım kusura bakmayın. Ben Emir Kunter. Kalp Cerrahisi asistanıyım. İşe yeni başladım.”

“Hayırlı olsun,” dediğinde adam başını sallayarak gülümsemişti. Kantinde gürültülü bir şekilde sandalye çekme sesi yankılandığında Çisil Asaf’ın sinirli bir şekilde kantinden çıktığını görünce derin bir iç çekmişti.

“Şuanda fazla vaktim yok Emir Bey, mesai bitiminde konuşalım olur mu?” Emir kafasını sallayarak kızı onaylamıştı. Çisil kahvesini alarak odasına doğru ilerlerken sekreteri onu durdurmak istemiş ama Çisil ona bakmadan odaya girince kendisine öfkeli bir boğa gibi bakan adamla göz göze gelmişti.