HİNDİBA

BAŞLANGIÇ

Hindiba ile rüzgarın aşk hikayesi nasıl mı başlamıştı?

Koskocaman arazinin içinde yol kenarına doğru sessiz sedasız büyüyen bir hindiba varmış. Gelip geçen arabalardan, üstüne basıp geçen insan kalabalığından sıkılmış, başını gökyüzüne doğru kaldırmış. Güneş ışınları yansıdıkça tüyleri geceyi aydınlatan yıldızlar kadar parlamaya başlamış, yağmur ıslattıkça köklerini tekrar can bulmuş hindiba. O kadar etkilenmiş ki gökyüzünün büyüsüne, biran olsun eğilmemiş başı yeryüzüne. Günler aylar geçerken gittikçe aşık olmaya başlamış gökyüzüne.. Tüm tüyleriyle uçmayı dilemiş o hayranlık duyduğu bulutlara doğru. Ne zaman bir rüzgar esse dimdik durup uçmayı beklermiş. Ama rüzgarlar o kadar şiddetli esermişler ki kendini teslim etmekten korkar, tüylerinin kaybolacağından endişe duyarmış. Gündüz güneşe, gece yıldızlara anlatır olmuş hayalini. Öyle güzel anlatırmış ki Hindiba, onu dinleyen ağaçlar çiçek açmış, sararan otlar yeniden canlanmış. Gel zaman git zaman tüm umutlarının tükendiği bir anda bir rüzgarla tanışmış. Ne önceki esintiye benziyormuş nede uğultusu rahatsız ediyormuş. Yavaşca bu rüzgara doğru yönelmiş hindiba. Usulca fısıldamış ona dileğini.. Bakın görün ki rüzgarda aynı dilek için dolanıp dururmuş yeryüzünde.. Fakat Rüzgar bu isteğini gerçekleştiremeyeceğini söylemiş ve üzülerek veda etmiş Hindibaya. Çünkü gökyüzüne uçacak kadar gücü olmadığından cesaret edememiş. Arkasından öylece bakakalmış Hindiba. Nedenini bilmediği bir kırgınlık oluşmaya başlamış kalbinde. Dilinden düşürmediği gökyüzünü anlatmaz olmuş, başını yeryüzüne indirmiş. Yıldızlar her gece bekler olmuş, çiçekler solmaya yüz tutmuş ve güneş bulutların ardında saklanmaya başlamış. Rüzgar ise uzaktan izlemeye başlamış Hindibayı, gece gündüz demeden. Sonra bedenini esir eden duyguya bırakmış kendini. Onu üzgün gördükçe yüreği kabarmaya başlamış, esintisi biraz daha şiddetlenmiş. Ve bir gece yarısı Ay, ışığını Hindibanın tüylerine doğru yöneltmiş, başını yukarıya doğru kaldırmasını istemiş. Hindiba kamaşan gözleriyle onu izleyen Rüzgarı farketmiş. Kalbi hızla atarken, usul usul ona yaklaşmış Rüzgar. Bir kez daha dileğini söylemiş Hindiba. Ama bu kez Rüzgarın seside eşlik etmiş gecenin karanlığına. Öyle güzel sarılmışlar ki, birlikte gökyüzüne ulaşmak için kenetlenmişler adeta. Biraz zaman alsada sonunda gün ağarmaya başlarken rüzgar tüm gücüyle üflemiş hindibaya.. Ve tüyleri kuşlar gibi rüzgarın kanatları altında bembeyaz bulutların arasına süzülmüş. Sonsuza kadar rüzgarın eşliğinde gökyüzünde beraber uçmaya devam etmişler.

...

Mutlu sonla biterdi masallar, gerçek hayattaki sonlara inat. Bende öyle olsun istedim. Güzel bir gelecek ve iki mesut kalp.. Başlayalım o halde, benim hikayeme..