HİNDİBA

RÜZGAR

☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️

Rüzgar,

Kapıyı kapattığımda kucakladığım o plastik çercevenin, kalbimin tam üstünde olduğundan haberim yoktu. Yavaş yavaş göğsümden uzaklaştırırken onu, sanki kalbim bin bir parçaya ayrılmış, tuz buz olmuştu. Onunla yaşadığım her anım gözlerimden yaşlar halinde dökülmeye meyilliyken, usulca çevirdim geçmişimin aynasını. O kız çocuğunun güzel tebessümünü gördüğüm de rüyalarımda yankı bulan gülümseme sesi kulaklarımı sağır etmeye başladı. Ayakta duramayacak kadar halsiz düştüm. Ayaktayken o buz gibi soğuk ve pis yere hiç düşünmeden çöktüm. Etraf dönüp dururken kendime hakim olmaya çalıştım. Güçsüz kalan kollarım o küçük çerçeveyi taşıyamayacak kadar bitkindi. Ellerimin arasından kayıp giderken onu durduramadım. Birkaç aydır yaptığım gibi. Onu tutmayı, sonsuza kadar saklamayı beceremedim.

Az sonra çalan telefonumla beraber dolan gözlerimi hızla silip ekrana baktım. Tuna amcanın aradığını gördüğüm an boğazımı temizlemek adına birkaç defa öksürdüm ve aramayı cevapladım.

"Efendim amca."

"Önemli işlerini halledebildin mi diye aradım."

Sesi neşeli bir halde çıkarken ben hala donuk ve soğuktum.

"Evet hallettim sayılır. Neredeyse bitti boya."

"Taşınacaksın değil mi?"

Söyleyeceğim cevap 'evet' olacaktı ama sözcükler bir türlü dudaklarımdan çıkmak istemedi. Onu kaybettiğimden beri kendimi bir yere ait gibi hissedemez oldum. Sanki bir yere bağlı kalırsam zamanla o, masaya koyulan öylesine bir çerçeveden farkı olmayacaktı.

Cevap vermediğimde amcam şaşkın bir ses tonuyla "Alo. Samet... Orda mısın?" dediğinde kendimi silkeledim. Ne yapıyordum ben? Neyin etkisiydi bu? Gerçekten.. Gerçekten gitmek istemiyor muydum?

"Amca daha sonra konuşalım mı? Şuan pek konuşacak durumda değilim."

"Peki ama bunu daha sonra konuşalım. He birde Aslı, sen, ben yemek yiyelim diyorum. Bu akşam bile olur."

"Duş almam gerek amca. Bunu da sonraya erteleyelim mi?"

"Peki ısrar etmiyorum. Görüşürüz."

Telefonu kapattığım da boyalı ellerime takılan gözlerim Melike'nin o soğuk ellerini hatırlattılar bana. Ellerimin arasında neredeyse kaybolan o küçük ve zayıf ellerini..

☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️