ចិត្តស្នេហ៍បង្ខំបេះដូង
ភាគទី២៧
បន្ទាប់ពីសង្រ្គាមទីមួយបានបញ្ចប់នាងក្រមុំស្ទើរតែគ្មានកម្លាំងតតាំងជាមួយនឹងទៅហើយ ប៉ុន្តែគេនៅពេលនេះប្រៀបដូចជាកំរោលចូលអញ្ជឹង។សង្រ្គាមដ៏ក្តៅគគុកបានបញ្ចប់គេសម្លឹងមើលរាងកាយរបស់នាងក្រមុំដែលពោរពេញដោយដំណក់ញើសប៉ុន្តែគេបែរជាញញឹមយ៉ាងពេញចិត្តពេលឃើញសភាពនាងក្រមុំនៅពេលនេះដែលមានស្នាមជាំពេញខ្លួន។
អ្ហឹស!
«ឃស់.....នាងចង់ធ្វើអី?» នាងក្រមុំដែលទើបនឹងសម្រាកអោយមានកម្លាំងបន្តិចមកវិញ តែក៏ត្រូវខ្លាកំណាចដូចជាបានទាញរាងកាយរបស់នាងក្រមុំមកវិញ។ ធ្វើអោយនាងក្រមុំចាប់ផ្តើមភិតភ័យម្តងទៀត ព្រោះថាដឹងថាគេនឹងមិនអោយនាងរួចខ្លួនហើយក៏មិនថ្នាក់ថ្នមនាងឡើយ។
ហឹស...ហឹស....!
ពេលឃើញសម្មភាពរបស់នាងបែបនេះធ្វើអោយគេសើចតិចៗព្រោះថាគេអាចធ្វើអោយនាងភ័យខ្លាចបាន ។
«អ្នកណាអោយនាងសម្រាក ខ្ញុំនៅមិនទាន់ឆ្អែតឆ្អន់ឡើយនាងត្រូវក្រោកមកបំរើខ្ញុំភ្លាម» គ្រាន់តែលឺពាក្យថាបម្រើធ្វើអោយនាងខឹងនឹងគេជាខ្លាំងទឹកភ្នែករកតែស្រក់ចុះតែប្រឹងទប់ នេះមនុស្សស្រីដែលពូកែ ឆ្លាត ស្អាតដូចជាមកធ្វើជាអ្នកបម្រើរឿងលើគ្រែអោយនាងទៅវិញ ។ នេះនាងតួនាទីត្រឹមតែជាស្រីបម្រើអារម្មណ៍កាមគុណរបស់គេប៉ុណ្ណឹងឬ?
«ហឹស...ហឹស...យ៉ាងម៉េចឈឺចាប់? នាងជាអ្នកបង្ខំខ្ញុំអោយធ្វើបែបនេះទេណាគីម ជេននី ។ អ្នកនាងជាបង្រៀនអោយខ្ញុំកា្លយជាមនុស្សបែបនេះ »
«ចេញអោយឆ្ងាយពីខ្ញុំ» នាងក៏ស្រែកដេញគេទាំងសម្លក់គេដោយកំហឹង។
«ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមិនទាន់ដល់ចំនុចកំពូលទេ នាងត្រូវមកបម្រើខ្ញុំទៀត» និយាយចប់ដៃរបស់គេក៏ក្រសោបកញ្ចឹងរបស់នាងមួយទំហឹងហើយទម្លាក់បបូរមាត់ទៅគ្រប់គ្រងបបូរមាត់របស់នាងក្រមុំដោយភាពតក់ក្រហល់និងសោះកក្រោះបំផុត ។ នាងប្រឹងគេចពីគេយ៉ាងណាក៏មិនបាន គេបានចាប់បង្ខំនាងក្រមុំម្តងហើយម្តងទៀតរហូតដល់នាងត្រូវសន្លប់នៅក្រោមទ្រូងរបស់គេ។
អ្ហាស!
គេក៏បានក្រោកចេញពីគ្រែទាញអាវឃ្លុំមកពាក់បាំងរាងលាយរបស់ដ៏ធាប់តែស្រស់ស្អាតគ្មានស្នាមសូម្បីបន្តិចប៉ុន្តែនៅពេលនេះគឺពោរពេញទៅដោយស្នាមHickey ដែលរាងមាំបានផ្តល់អោយនាង ដោយគ្មានភាពថ្នាក់ថ្នមនិងអាណិតដល់រាងកាយមួយនេះសោះ។
ហាស...ហាស!
គេអង្គុយចុះនៅលើសាឡុងដាក់ជើងទាំងពីរទៅលើតុកញ្ចក់សម្លឹងមើលរាយកាយនាងតូចដែលមិនមានសូម្បីភួយបាំងបិតរាងកាយមួយនេះ។ គេពិតជាចិត្តអាក្រក់ម្លេះសូម្បីតែលើកភួយមកដណ្តប់អោយនាងក៏មិនបាន មនុស្សអាក្រក់ នេះគ្មានភាពជាមនុស្សទេឬ? គេក៏បានVabeដែលនៅក្នុងហោប៉ៅអាវរបស់នាងមកជក់បង្ហុយផ្សែងពេញបន្ទប់។
ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានចះមកប៉ះនឹងរាងកាយនាងក្រមុំដែលគេនៅលើគ្រែគួរអោយអាណិត។ នាងក្រមុំក៏កម្រើកត្របកភ្នែកតិចៗព្រោះតែរស្មីព្រះអាទិត្យ។
អ្ហឹក!
នាងតូចក៏បានក្រោកអង្គុយដោយរើសសម្លៀកបំពាក់ដែលនៅរាយពេញពេញគ្រែមកពាក់ដើម្បីតម្រង់ទៅបន្ទប់ទឹក ។
អ្ហាស!
គ្រាន់តែទម្លាក់ជើងចុះដាក់ដល់ឥដ្ឋភ្លាមប្រុងនឹងងើបខ្លួនដើរទៅបន្ទប់ទឹកទៅហើយនាងបែរមានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់ដើរស្ទើរតែមិនរួច តែក៏ខាំមាត់ប្រឹងនាំរាងកាយដ៏ទ្រុឌទ្រោមរបស់នាងចេញទៅយឺតចូលទៅបន្ទប់ទឹក។
ឈូ......ឈូ...!
ទឹកបានហូរចេញពីផ្កាឈូកដែលនៅលើក្បាលរបស់នាងក្រមុំបានស្រោចលើខ្លួនដងខ្លួនរបស់នាងតូច នាងលើកដៃដុសខ្លួនប្រាណដ៏គួរអោយរអើមមួយនេះ។ រាងកាយដែលធ្លាប់តែបរិសុទ្ធ នាងតែងតែរក្សាវាមករហូតត្រូវមកបៀតបៀនដោយមនុស្សដែលនាងមិនចូលចិត្តទៅវិញ។
ហឹស....ហឹស.....!
ទឹកភ្នែករបស់នាងក៏ស្រក់ចុះប្រណាំងប្រជែងនឹងទឹកផ្កាឈូកដែលស្រក់ស្រោចលើដងខ្លួននាងដើម្បីលាងជម្រះភាពស្មោគគ្រោកចេញពីខ្លួនរបស់នាងដែលត្រូវគេបំពាននាងទាំងកំរោល។
«ខឹ..ខឹ....ខ្ញុំស្អប់នាង» នាងពោលប្រយោគនេះចេញមកទាំងក្តាប់ដៃយ៉ាងណែន។ លើកដៃមកដុសលើដងខ្លួននាងស្ទើរតែរលាត់សាច់ទៅហើយ។
ក្រាក!!
សំឡេងទ្វារបន្ទប់ទឹកបានបន្លឺឡើងធ្វើអោយនាងក្រមុំបែរទៅមើលទ្វារភ្លាមៗក៏លេចនូវវត្តមានមនុស្សកំណាចដែលទើបតែធ្វើអោយនាងស្ទើរតែដើរមិនរួចកាលពីយប់មិញ។ ពេលនេះគេបង្ហាញវត្តមានម្តងទៀតហើយ។ នេះនាងស្មានតែចេញពីផ្ទះបាត់ទៅហើយ ដោយមិនប្រយ័ត្ននាងក៏មិនបានចាក់គន្លឹះទ្វារឡើយ។ ស្នាមញញឹមដ៏គួរអោយខ្លាចបានបង្ហាញចេញមកគេបានដើរតម្រង់មករករាងកាយនាងតូចដែលកំពុងតែនៅក្រោមដំណក់ទឹក។
«នាងចូលមកបានយ៉ាងម៉េច?» រាងស្តើងសួរគេទាំងញ័របបូរមាត់ស្ទើរតែនិយាយមិនត្រូវ។
«ហឹស....ហឹស....ក្រែងនាងមិនបានចាក់គន្លឹះមិនអញ្ជឹង តែថាទោះនាងចាក់គន្លឹះក៏ខ្ញុំអាចចូលបាន»
អ្ហឹក...
នាទីបន្ទាប់គេមិនបាននិយាយអ្វីឡើយគឺថាគេបានចូលទៅរកនាងក្រមុំដោយរុញនាងផ្អឹបនឹងជញ្ជាំងបន្ទប់ទឹកធ្វើអោយរាងកាយរបស់គេត្រូវទឹកស្រោចលើខ្លួនសើមជោគតែម្តងតែគេមិនបានខ្វល់ជាមួយនឹងដំណក់ទឹកឡើយគេបានសម្លឹងមើលខ្លួនប្រាណនាងក្រមុំដែលមានដំណក់ទឹកតោងតាមលើធ្វើអោយនាងកាន់តែមានភាពទាក់ទាញថែមទៀត។
«នាងឆាប់ចេញទៅវិញទៅ ខ្ញុំពិតជាស្អប់នាងណាស់»
«ហើយខ្ញុំនេះអង្វរអោយនាងមកស្រឡាញ់ខ្ញុំមែនទេ? ខ្ញុំពេលនេះមិនមែនជាឆេយ៉ុងកាលពីមុនទេណា រាងកាយមួយនេះវានឹងក្លាយជាចំណីបម្រើអារម្មណ៍ផ្លូវភេទរបស់ខ្ញុំ....ហឹស....ហឹស...នាងស្រឡាញ់រាងកាយនាងណាស់ខ្ញុំដឹង អញ្ចឹងខ្ញុំជាអ្នកបំផ្លាញ» គ្រប់ពាក្យសម្តីរបស់គេធ្វើអោយនាងឈឺចាប់ជាខ្លាំង។ នាងមិនមែនជាស្រីលក់ខ្លួនទេណា នាងក៏មានតម្លៃរបស់នាងមិនមែនជាស្រីបម្រើចំណង់តណ្ហារបស់អ្នកណាឡើយ ។
អ៊ុប!
បាតដៃដែលពោរពេញដោយសរសៃរវាមបានលើកទៅច្របាច់កញ្ជឹងករបស់នាងស្រាលបបូរមាត់ក៏ទម្លាក់ទៅបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់របស់នាងទាំងកំរោល។ បបូរមាត់នាងនៅឈឺមិនទាន់បាត់ផងហើយមកត្រូវគេថើបញាំញីដោយមិនថ្នាក់ថ្នមសោះ ។ ដៃម្ខាងទៀតរបស់គេក៏បានកំពុងតែអង្អែលសបរាងកាយរបស់នាងក្រមុំ
អ្ហឹក!
ដៃរបស់គេបានអង្អែលដល់ភ្លៅតូចរបស់នាងព្រមទាំងលើកកជើងរបស់នាងមកក្រព័ទ្ធនឹងចង្កេះរបស់គេទាំងបបូរមាត់ធ្វើការថើបឈ្មុសឈ្មុលលើកញ្ជឹងកនាង។ រាងកាយរបស់នាងត្រូវបានគេបំពានម្តងហើយម្តងទៀតដល់គេឆ្អែតឆ្អន់ទើបដោះលែងហើយក៏ចេញទៅក្រៅបាត់ទុកអោយនាងព្យាយាមនាំរាងកាយដ៏ស្ទើរតែគ្មានកម្លាំងចេញមកវិញ។
«វាគ្រាន់តែចំនុចចាប់ផ្តើមទេណា អតីតប្រពន្ធ។ នាងនឹងបានជួបខ្ញុំច្រើនដងជាងនេះទៅហើយ» មុននឹងចេញទៅគេក៏មិនភ្លេចនិយាយប្រាប់នាងឡើយ ។ គេក៏ដើរចេញទៅដោយចេញតាមផ្លូវខាងក្រោយផ្ទះដោយមិនអោយមនុស្សនៅក្នុងផ្ទះបានឃើញវត្តមានគេឡើយ។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមកនាងក្រមុំមិនដែលបានឃើញវត្តមានរបស់គេឡើយធ្វើអោយនាងរាងធូរចិត្តព្រោះគិតថាគេនឹងបង្ហាញវត្តមានអោយនាងឃើញទៀតឡើយ។ ពេលនេះនាងមានអារម្មណ៍ថាមកធ្វើការទាំងស្រនុកផ្លូវចិត្ត។ ក្រោយពីចប់ការងារនៅក្នុងក្រុមហ៊ុននាងក្រមុំក៏បើកឡានចេញទៅរកអីញ៉ាំព្រោះរាងឃ្លាន ហើយមិនបានញ៉ាំបាយតាំងពីព្រឹកម្លេះ។ ចូលដល់ក្នុងហាងនាងក្រមុំអង្គុយចុះហើយក៏កម្មងម្ហូបដែលនាងចូលចិត្ត។ មិនយូរប៉ុន្មានអាហាររបស់នាងក្រមុំបានកម្មងក៏បានមកដល់។
«ហ្ហា...ហ្ហា...ឃ្លានណាស់» នាងតូចលើកដៃអង្អែលពោះមើលទៅម្ហូបនៅលើតុរួចហើយក៏កាន់សមនិងស្លាបព្រមមកដួសអាហារដាក់ចូលមាត់នឹងទំពារវាមួយៗយ៉ាងឆ្ងាញ់។
«អូនអង្គុយសុះសិនមក ចាំបងកម្មម្ហូបដែលអូនចូលចិត្ត» កំពុងតែរីករាយជាមួយនឹងអាហារថ្ងៃត្រង់យ៉ាងឆ្ងាញ់ធ្វើអោយជេនបែរទៅម្ចាស់សំឡេងមុននឹងព្រោះថានាងស្គាល់សំឡេងនេះច្បាស់ណាស់។ គឺមិនខុសពីអ្វីដែលនាងគិតគឺនាងបានឃើញឆេយ៉ុងកំពុងតែទាញកៅអោយមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលមានមុខមាត់ស្អាតស៊ិចស៊ីបបូរមាត់ពណ៍ក្រហមឆេះមើលទៅពិតជាកាចឆ្នាស់មែនទែន។ ដោយមិនចង់អោយខូចអារម្មណ៍នឹងពួកគេទាំងពីរនាងក្រមុំក៏បន្តញ៉ាំអាហាររបស់នាងប្រៀបដូចជាខ្វល់ពីវត្តមាន ប៉ុន្តែតែឆេយ៉ុងវិញហាក់ចង់ឌឺដងជាមួយនឹងជេននីអញ្ជឹង។
«បងដួសអោយអូនច្រើនបែបនេះមិនខ្លាចអូនធាត់ទេ?»
«មិនអីទេញ៉ាំប៉ុណ្ណឹងមិនធាត់ទេអូនពូកែថែរាងណាស់ ទោះយ៉ាងណាក៏បាននៅតែស្រឡាញ់អូនមិនប្រែឡើយ»
YOU ARE READING
ចិត្តស្នេហ៍បង្ខំបេះដូង
General Fictionនាងជាអ្នកបង្រៀនខ្ញុំអោយជ្រើសផ្លួវមួយនេះដោយខ្លួនឯង នាងធ្វើអោយខ្ញុំបាត់បង់គ្រប់យ៉ាងគឺនាងជាអ្នកផ្តើមមុនទាំងអស់...... Coming Soon ...... 😔 យាយមួយទៀតបើដល់វគ្គកំសត់អីកុំដៀលអេតមីនណាហើយបើចំវគ្គពិសេសអីជួយខ្លួនអែងទៅព្រោះអេតមីនក៏ជួយខ្លួនឯងមិនបានដែរ🥲 ចា៎សុំអរ...