ចិត្តស្នេហ៍បង្ខំបេះដូង

Part 31

ចិត្តស្នេហ៍បង្ខំបេះដូង
ភាគទី៣១
  ដោយមិនចង់ឃើញទឹកភ្នែកនាងក្រមុំកាលដែលបានឃើញទឹកភ្នែកនាងគេមានអារម្មណ៍ថាទោរទន់អាណិតនាងអស់ហើយ។
«លែងខ្ញុំផាក ឆេយ៉ុង» នាងក្រមុំបានស្រែកពីក្នុងបន្ទប់ទាំងកំរោលព្រោះតែខឹងសម្បារនឹងគេ។ គិតមែនទេដែលថាគេនឹងត្រឡប់មកបើកទ្វារដោះលែងនាងនោះ។
«មនុស្សឆ្កួត មនុស្សអាក្រក់» នាងក្រមុំស្រែជេរគេទាំងកំហឹងទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុះមកនៅលើផែនថ្ពាល់។ ទឹកភ្នែកដែលស្រក់ចុះមកលើកថ្ពាល់របស់នាងមិនឈប់ តែនាងក៏ប្រញាប់លើកដៃមកជូតទឹកភ្នែកនាងចេញគ្មានសល់មួយដំណក់ ។ នាងក្រមុំសម្លឹងមើលទៅកជើងរបស់ខ្លួនដែលត្រូវជាប់ច្រវ៉ាក់។ នេះនាងមិនមែនជាទាសករអ្នកណាទេណា ហេតុអ្វីក៏ធ្វើដល់ថ្នាក់នឹងដាក់នាងក្រមុំ។ មេឃចាប់ផ្តើមធ្លាក់ងងឹតក្នុងបន្ទប់ក៏ងងឹតធ្វើអោយនាងក្រមុំមានអារម្មណ៍ថាភ័យខ្លាចព្រោះថាកុងតាក់ភ្លើងនៅក្បែរទ្វារឯនោះ។ គេចេញទៅក៏មិនព្រមបើកភ្លើងអោយនាង។ អារម្មណ៍របស់នាងក៏កាន់តែភ័យខ្លាចព្រោះតែសម្លេងសត្វល្អិតកំពុងតែយំជុំវិញផ្ទះ ចំណែកឯផ្ទះមួយនេះក៏ដាក់ឆ្ងាយពីអ្នកដទៃទៀត។ នាងក៏ស្រាប់តែក្រឡែកឃើញអំពូលភ្លើងដែលនៅលើតុនាងប្រញាប់រំកិលខ្លួនទៅក្បែរនោះនាងចុចបើក។ទោះបីជាមិនសូវភ្លើងក៏ធ្វើអោយនាងមានអារម្មណ៍ថាប្រសើរជាងមុននឹង។
«ហឹក...ហឹក» នាងក្រមុំក៏អង្គុយបញ្ឈរជង្គង់ទាំងអោបក្បាលជង្គង់សម្រក់ទឹកភ្នែកដោយភាពឈឺចាប់។ បេះដូងនាងស្ទើរតែប្រេះបែកជាពីរទៅហើយ។
«ក្រាក» ទ្វារបានបើកភ្លាមស្រមោលរបស់អ្នកដែលបានបើកធ្វើក៏បានបង្ហាញចេញមកតាមរយះពន្លឺពីខាងក្រៅ។ ធ្វើអោយនាងក្រមុំដែលអោបក្បាលជង្គង់សម្ងំយំក៏ត្រូវងើបមុខមករកគេ។
«យំមែនទេ?» សំនយំដែលសោះកក្រោះបានបង្ហាញចេញពីបបូរមាត់របស់រាងមាំជាមួយនឹងស្នាមញញឹមដ៏គួរអោយខ្លាច។
«អ្ហឹក» គេបានលត់ជង្គង់នៅមុខរបស់នាងហើយក៏លើកដៃទៅចាប់ចង្ការបស់នាងដើម្បីពិតនិត្យមើលថាមានទឹកភ្នែកមែនឬអត់។
«ហឹស...ហឹស.....នេះហើយជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់ឃើញ» រាងមាំនិយាយទាំងញញឹមនៅដើមកព្រមទាំងយកម្រាមដៃរបស់ខ្លួនជូតទឹកភ្នែកនៅលើថ្ពាល់របស់នាង។
«អ្ហឹក» នាងក៏បានក្រវាស់ដៃរបស់គេចេញព្រមទាំងខាំមាត់សម្លក់គេប្រឹងជូតទឹកភ្នែករបស់នាងដោយខ្លួនឯង។
«ជុប» គេមិនបាននិយាយអ្វីច្រើនដែរ រាងមាំបានច្របាច់ថ្គាមរបស់នាងព្រមទាំងទម្លាក់បបូរមាត់ទៅថើបមាត់របស់នាងទាំងកំរោលយ៉ាងយូរទាំងដែលនាងបានព្យាយាមរុញគេចេញ។
«ហឹស...ហឹស....»គេបានដកបបូរមាត់របស់គេចេញញញឹមចុងមាត់។
«ញ៉ាំបាយទៅ» គេក៏ហុចបាយដែលគេបានទិញមក ដើម្បីអោយនាងញ៉ាំ។
«ខ្ញុំមិនញ៉ាំ»
«ញ៉ាំឬមិនញ៉ាំ បើមិនញ៉ាំគ្មានកម្លាំងបម្រើរឿងលើគ្រែអោយខ្ញុំទេណា ខ្ញុំមិនចូលចិត្តអោយអ្នកណាមកទុកខ្ញុំចូលពាក់កណ្តាលទីឡើយ» គេក៏បានខ្សឹបក្បែរត្រចៀកនាងនាងក្រមុំ ។
«ខ្ញុំមិនញ៉ាំ» នាងស្រែកសម្លក់គេក្តាប់ដៃយ៉ាងណែន។
«ស៊ីឬមិនស៊ី» គេក៏ស្រែកដាក់នាងវិញរួចហើយក៏បួសម្ហូបមកបញ្ចុកនាង។ តែនាងនៅតែបិតមាត់មិនព្រមបង្ហើបមាត់សោះ ។
«នេះចចេសណាស់មែនទេ តិចស្លាប់ដោយសារមិនស៊ីបាយទៅ»
«ស្លាប់ក៏ល្អប្រសើរជាងរស់នៅក្បែរនាង»
«អ្ហឹក» គេក៏ច្របាច់ថ្គាមរបស់នាងរួចហើយក៏បញ្ចុកបាយយកតែម្តង។
«ទំពារ» កែវភ្នែកទាំងពីរក៏បានសម្លក់គ្នាដូចចង់ស៊ីសាច់គ្នាអញ្ចឹង។ តែចុងក្រោយនាងក្រមុំក៏ព្រមទំពារនឹងលេបចូលក្នុងពោះ។
«ញ៉ាំ» គេក៏ទុកស្លាបព្រាចុះអោយនាងក្រមុំញ៉ាំដោយខ្លួនឯងដោយមានគេអង្គុយមើលនាងក្រមុំញ៉ាំបាយនៅលើសាឡុង ។ នាងក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តញ៉ាំរហូតដល់ហើយ។
«នេះ!!ទៅងូតទឹកទៅ» គេក៏បោះកន្សែងនិងរ៉ូបគេងយប់អោយនាងក្រមុំ ដោយគេបានដោះច្រវ៉ាក់អោយនាងក្រមុំ ។
«ទៅឬមិនទៅ» រាងមាំសួរទាំងសម្លក់នាង នាងក៏ទាញយកសម្លៀកបំពាក់នឹងកន្សែងនោះប្រឹងដើរទៅបន្ទប់ទឹកព្រោះតែកាលពីថ្ងៃនាងរត់ដួលគ្រិចជើងឡើងហើមទៅហើយ ។ ចំណាយពេលយូរគួរសមទើបនាងចេញពីបន្ទប់ទឹកមកវិញ ធ្វើអោយនាងក្រមុំឈ្លក់ព្រោះតែក្លិនផ្សែង។
«ឃស់..ឃស់»  នាងក៏បានក្រឡែកឃើញថាឆេយ៉ុងកំពុងតែអង្គុយដាក់ជើងនៅលើតុកញ្ចក់ព្រមទាំងជក់vabeបង្ហុយផ្សែងពេញបន្ទប់។
«ងូតទឹកយូរម្លេះ» សំឡេងដ៏រឹងកំព្រឹសបានសួរទៅកាន់នាងក្រមុំដែលចេញពីបន្ទប់ទឹក កែវភ្នែកមុតស្រួចកំពុងតែសម្លឹងមើលនាងក្រមុំតាំងពីចុងជើងរហូតដល់ក្បាលរបស់នាង ។ នាងក្រមុំបានក្តាប់ជាយរ៉ូបគេងយប់របស់នាងសម្លឹងមើលគេ ទាំងភ័យខ្លាចតែក៏ខំទប់អារម្មណ៍ដើម្បីកុំអោយគេដឹង ។
«សឺត» គេបានបឺតVabeមុននឹងក្រោយឈរដើរទៅរកនាងតូច ។
«បាយក៏ញ៉ាំរួចហើយ ទឹកក៏ងូតរួចហើយដូច្នេះដល់ពេលដែលនាងត្រូវប្រតិបត្តិខ្ញុំហើយណា....ជុប»និយាយចប់គេក៏បានថើបថ្ពាល់នាងក្រមុំប្រៀបដូចជាមនុស្សរោគចិត្តអញ្ចឹង ។
«ផាច់» មួយកំភ្លៀងរបស់នាងធ្វើអោយមុខរបស់គេត្រូវបែរទៅម្ខាងទៀត តែក៏បែរមកវិញជាមួយនឹងស្នាមញញឹមគួរអោយខ្លាច។
«អ្ហឹក» គេក៏បានទាញដៃនាងក្រមុំដោយមិនខ្វល់ថានាងកំពុងតែឈឺជើងឡើយ។
«ផឹប» គេក៏បានទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយចុះលើសាឡុងដោយមាននាងតូចកំពុងតែអង្គុយនៅលើភ្លៅគេដោយសារតែគេទាញនាងក្រមុំអោយអង្គុយចុះលើគេ។
«អ្ហឹក...លែងខ្ញុំ»
«ប្រឹងរើធ្វើអ្វី ព្រោះថាមុននឹងក្រោយនាងក៏នឹងមិនអាចបដិសេធខ្ញុំបាន» គេនិយាយទាំងយកVabeមកបឺតអស់មួយដង្ហើម ។ អ៊ុប!! គេក៏បានក្រសោបកញ្ចឹករបស់នាងជាប់ព្រមទាំងផ្អឹបបូរមាត់របស់ខ្លួនទៅលើបបូរមាត់រាងស្តើង។
«ខឹក..ខឹក» ធ្វើនាងក្រមុំឈ្លក់នឹងផ្សែងស្ទើរតែដាច់ដង្ហើមទៅហើយ ។ គេតែគេបានបង្ហើបបបូរមាត់អោយផ្សែងចេញមក ។
«ហឹស...ហឹស....បើមិនចង់ឈឺខ្លួនកុំព្យាយាមជំទាស់នឹងខ្ញុំ ។ ជួនកាលខ្ញុំអាចនឹងថ្នាក់ថ្នមក៏ថាបាន»គេនិយាយទាំងលើកដៃទៅអង្អែលភ្លៅរបស់នាងតែនាងបានចាប់ដៃរបស់គេហើយក៏ក្រវាស់ដៃគេចេញ។ តែគេមិនបាននិយាយអ្វីទាំងអស់គឺថាគេបានលើកដៃទៅអង្អែលកញ្ជឹងករបស់នាងរួចហើយក៏ងើបទៅថើបបូរមាត់របស់នាងទោះនាងព្រមរើបម្រាស់ក៏ដោយតែគេបានព្យាយាមចាប់កញ្ជឹងករបស់នាងជាមិនលែងឡើយ នៅទីបំផុតនាងស្ងៀមអោយគេធ្វើអ្វីតាមអំពើរចិត្តរបស់គេ។
«អ្ហឹក» រាងកាយរបស់នាងនៅពេលនេះត្រូវបានគេរុញផ្តួលទៅលើសាឡុងដោយមានគេកំពុងតែបឺតជញ្ជក់មាត់របស់នាងស្ទើរតែមិនអោយនាងដកដង្ហើមឡើយដូចមនុស្សអត់ឃ្លានមកពីណាអញ្ចឹង។
«ហឹស...ហឹស» គ្រាន់តែគេដកបបូរមាត់ចេញភ្លាមនាងក្រមុំព្យយាមដកដង្ហើមទាំងដែលមុខរបស់គេកំពុងតែនៅកៀកនឹងនាងមែនទែន ។
«សឺត....អ៊ុប» មិនបានប៉ុន្មាននាទីផងបបូរមាត់របស់នាងត្រូវគេគ្រប់គ្រងសារជាថ្មីតែលើកនេះហាក់ដូចជាមានការថ្នាក់ថ្នមជាងមុនធ្វើអោយនាងភ្លេចខ្លួនព្រោះតែភាពផ្អែមល្ហែមរបស់គេដែរហ្នឹង ដៃដែលព្យាយាមរុញគេចេញតែជាលើកទៅក្រសោបកញ្ជឹងគេជាប់តបស្នងទៅគេវិញដោយបង្ហើបបបូរមាត់អោយគេមានឱកាសបានភ្លក្សរសជាតិពីបបូរមាត់តូចស្តើង ។ ដៃកំហូចរបស់គេក៏ចាប់ផ្តើមលើកមកស្រវ៉ាចង្កេះរាងស្តើងពីលើក្រណាត់រ៉ូបគេយប់របស់នាង ។ មិនយូរដៃរបស់គេក៏បានធ្វើដំណើរមកដល់ដើមទ្រូងមូលក្លំរបស់នាងយ៉ាងនិងស្ទាបអង្អែលវាពេញដៃតែម្តង។ បបូរមាត់គេវិញមិនអោយរបេះពីបបូរមាត់តូចរបស់ជេននីឡើយ ហាក់ដូចជាពេញចិត្តនឹងវាណាស់។ តែគេក៏ត្រូវបង្ខំចាក់ចេញពីវាដើម្បីបន្តទៅកន្លែងផ្សេងទៀត ។ គេក៏បានថើបដេញពីកញ្ចឹងករបស់នាងហើយបន្តមកដល់ចង្អូរទ្រូងរបស់នាងទាំងដៃទាញខ្សែរ៉ូបរបស់ជេនទម្លាក់ចុះ។
«អ្ហឹក...ផឹប» រ៉ូបដែលបិតបាំងរាងកាយមុននឹងក៏ត្រូវបានគេដោះចេញដោយដៃទាំងគូរបស់គេដោយបបូរមាត់បានធ្វើដំណើរមកដល់ដើមទ្រូងមូលក្លំរបស់នាង។គេបានចំណាយពេលធ្វើរឿងដ៏ក្តៅគគុគជាមួយនឹងនាងក្រមុំដោយរលូនម្នាក់ៗគឺពោរពេញដោយដំណក់ញើសពេញរាងកាយ។
«ផឹប» រាងកាយដែលសុទ្ធតែញើសត្រូវបានរាងមាំបីនាងមកដល់លើពូកនឹងដាក់នាងចុះថ្នមៗមើលទៅគេមិនព្រមបញ្ឈប់ត្រឹមនឹងឡើយ។ ព្រោះថាគេនៅពេលនេះប្រៀបដូចជាមនុស្សញៀននឹងរាងកាយរបស់នាងក្រមុំហើយគឺឈ្លក់វង្វែងនឹងនាងជាខ្លាំង។
«កុំអីណា.....» គ្រាន់តែឃើញគេអោនចុះមករកបបូរមាត់នាងគឺថានាងប្រញាប់ទប់ស្មាគេយ៉ាងលឿនព្រោះថានាងគ្មានកម្លាំងតទល់ជាមួយនឹងគេទៀតឡើយ បើនៅតែបន្តទៀតនាងនឹងត្រូវសន្លប់ដោយតែមនុស្សមិនចេះឆ្អែកឆ្អន់ដូចជាគេមិនខាន ។
«នាងគ្មានសិទ្ធិបដិសេធទេ នាងក៏ដឹងស្រាប់ហើយមែនទេ? នេះជាតួនាទីរបស់នាង  អ៊ុប» បបូរមាត់របស់នាងត្រូវបានគេគ្រប់គ្រងជាថ្មីទង្វើររបស់គេនៅពេលនេះវាទន់ភ្លន់ពិតមែន ប៉ុន្តែសម្តីរបស់គេមុននឹងប្រៀបដូចជាយកកាំបិតមកចាក់ទម្លុះនេះដូងនាងអញ្ចឹង ។ នាងមានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់ជាខ្លាំង ។ ខ្លួនប្រាណរបស់នាងត្រូវបានគេបបោសអង្អែលសារជាថ្មីព្រមទាំងបន្សល់ទុកស្នាមក្រហមជាំពេញខ្លួនតែម្តង។ នៅទីបំផុតគេក៏ព្រមបញ្ឈប់ពិតមែនគឺនៅពេលដែលនាងក្រមុំអស់កម្លាំងហើយក៏បិតភ្នែកគេងទាំងញើសពេញខ្លួន ។
«អ្ហឹក» គេក៏បានក្រោកដើរទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីងូតទឹកសម្អាតខ្លួនប្រាណដោយទុកអោយនាងក្រមុំគេងទាំងបែបហ្នឹង ។មួយស្របក់ក្រោយមកគេក៏ចេញមកវិញជាមួយនឹងកន្សែងសើមគេបានយកមកជូតខ្លួនអោយនាងក្រមុំ។
«ហឹស.....យើងធ្វើប៉ុណ្ណឹងវាលើសពេកទេដឹងនាងឆេ» គេបានសម្លឹងមើលរាងកាយរបស់នាងហើយសួរមកខ្លួនឯង។
«ប៉ុន្តែនាងបានធ្វើអោយឯងបាត់បង់គ្រប់យ៉ាងណា? មិនត្រូវអាណិតនាងឡើយ» គេព្យាយាមឈ្លោះជាមយយនឹងខ្លួនឯង ។
«នេះជើងជាំខៀវដល់ថ្នាក់ហ្នឹងផង» គេក៏ស្រាប់តែក្រឡែកឃើញជើងរបស់នាងឃើញថាហើមខៀវទៀតប្រហែលជាកាលពីថ្ងៃនាងរត់ដួលហើយ នៅលើកជើងក៏ត្រូវរលាត់ស្បែកដោយសារតែច្រវ៉ាក់។ គេបានយកអីមកស្អំជើងអោយនាងដើម្បីកុំអោយវាហើម រួចហើយគេក៏បានរលាបរបួសអោយនាងតូចដោយយកបង់មកបិតអោយនាង ។
«ហឹស» គេសម្លឹងមើលមុខមនុស្សស្រីដែលខ្លួនធ្លាប់ស្រឡាញ់ហើយក៏ដកដង្ហើមធំៗ ។ អារម្មណ៍គេនៅពេលនេះគឺច្របូកច្របល់អស់ហើយ មិនដឹងថាស្អប់ឬក៏ស្រឡាញ់ឡើយ។
«ជុប» ពេលសម្លឹងមើលមុខរបស់នាងកាន់តែយូរមុខក្រៀមក្រំរបស់គេក៏បានបង្ហាញចេញមក មិនដឹងជាកម្លាំងជម្រុញអ្វីឡើយធ្វើអោយគេអោនចុះទៅថើបថ្ងាស់នាងតូចយ៉ាងយូរ។
«អារម្មណ៍ដែលស្រឡាញ់នៅមានតែវាមានអារម្មណ៍ថាពិបាកនឹងទទួលយកនូវអ្វីនាងធ្លាប់ធ្វើដាក់ខ្ញុំ» ដោយមិនចង់គិតច្រើនគេក៏បានទម្លាក់ខ្លួនគេងក្បែរនាងតូចនឹងទាញនាងតូចមកអោប ។ គេខានបានអោបនាងតូចបែបនេះយូរហើយពេលនេះគេក៏ទទួលបានអារម្មណ៍មួយនេះម្តងទៀត។